ကူးပြောင်းလာပြီးနောက်အင်ပါယာစာမေးပွဲ​ဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Gong (Mm tran)

42

အဲဒီနောက် တောဝက်သုံးကောင်ကို ပိုက်ဆံနဲ့ ရောင်းစားတဲ့ကိစ္စရှိသေးသည်။ ရှီချန်းယု သည်  ရီလင်ရွာမှ လူများ၏အကူအညီမပါဘဲ တောဝက်ကို ဖမ်းမိသော်လည်း တောင်ပေါ်မှ မသယ်နိုင်ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် ရှီချန်းယု သည် တောဝက်နှစ်ကောင်ကို ရောင်းချပြီး ကျန်တစ်ကောင်ကို ရွာသားများထံ ဝေငှခဲ့သည်။

ဤနည်းဖြင့် ရှီချန်းယု သည် တောဝက်ရောင်းခြင်းကို မနာလိုမဖြစ်စေတော့ပဲ သူသည် အတော်ပင် ရက်ရောသောကြောင့် အခွင့်ကောင်းများစွာပင် ရရှိမည် ဖြစ်သည်။ တောဝက်အုပ်နဲ့ ဒီအဖြစ်အပျက်အပြီးမှာ ရှီချန်းယု ဟာ ရီလင် ရွာနှင့် အပြည့်အဝ ပေါင်းစည်းခဲ့တယ်လို့ ယူဆနိုင်ပါတယ်။

ယခုအချိန်တွင် ဝက်သားပေါက်ဈေးမှာ တစ်ပိသာလျှင် ငွေ၁၈ပြား  ခန့်ရှိသည်။ တောဝက်အသားတွေရဲ့ အနံ့က အရမ်းပြင်းထန်တာကြောင့် လူတိုင်းက လက်မခံနိုင်ဘဲ ၁၈ပြားနဲ့ပင်ရောင်းရခက်သည်။

တောဝက်နှစ်ကောင်မှာ တစ်ကောင်လျှင် ၂၀၀ပိငါ ကျော် အလေးချိန်ရှိပြီး ကျန်တစ်ကောင်မှာ၂၆၀ပိသာ ကျော် အလေးချိန်ရှိသည်။ အကောင်နှစ်ရာ အလေးချိန်ရှိတဲ့ တောဝက်ကို ရှီမိသားစုရဲ့ ဒုတိယအဘိုးက ဆွဲထုတ်ပြီး မြို့ ထဲက စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ရောင်းစားခဲ့ပါတယ်။

တောဝက်ကို တောဝက်အမွေး၊ ဝက်သားနှင့် သွေး များကို ဖယ်ရှားပြီးနောက် အလေးချိန် ၁၅ဝ ခန့်သာ ကျန်ရှိတော့သည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် ဦးလေး ၏မျက်နှာကိုမြင်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် တောဝက်ကို  ၂၇ဝဝပြား ကျော်ဖြင့် ရောင်းချနိုင်ခဲ့သည်။

ကျန်တစ်ဝက်ကို မြို့တွင်းရှိ အသားသတ်ဆိုင်သို့ ရောင်းချခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ဝက် ကို ၃,၁ဝဝ ဖြင့် မြို့တွင်းရှိ လူများထံ ဈေးပေါပေါဖြင့် ရောင်းချခဲ့သည်။ ဈေးပေါပေါနဲ့ရောင်းတာရဲ့ အားသာချက်တစ်ခုက တောဝက်သားက မြန်မြန်ရောင်းရခြင်းပင်။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တောဝက်သားရောင်းချမှုအများစုသည် ရှီမိသားစု သို့မဟုတ် ရှီမိသားစု၏ တခြားအိမ်မှအကူအညီဖြင့် လုပ်ဆောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရှီချန်းယု သည် ဤအရာများအကြောင်းကို များများစားစားမသိပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် သူတို့လောက် မကောင်းမွန်သလို လုပ်ငန်းစဉ် တစ်ခုလုံးတွင် လက်တစ်ဆုပ်စာမျှပင်နားမလည်ချေ။