Frozen heart |Jegulus|

Wyjaśnienia

Od momentu, kiedy dostałem tajemniczego esemesa z 'pogróżkami', czy jak inaczej można to nazwać minęły dwa tygodnie. Starałem się ignorować przychodzące coraz to nowe esemesy. Nie powiem, coraz bardziej boje się, że jednak osoba lub osoby, które to piszą spełnią swoje obietnice. Tajemniczy sztantażysta staje się również coraz bardziej odważny. W końcu pogróżki takiego typu jak 'Zerwij z nim lub stanie się twojemu kochasiowi krzywda' lub 'Zerwij z nim całkowicie kontakt i ignoruj bo inaczej zobaczysz go następnym razem w trumnie podczas jej odsłonięcia' nie są już nic nie wartymi uwagi komentarzami, a poważnymi zdaniami, za które można by było iść siedzieć na ładne parę lat. Na razie jednak póki żaden z nas nie ucierpiał oraz nasi przyjaciele również nie ucierpieli to trzymam się słowa danego Reggiemu i nikomu nie mówię o naszych kłopotach. Wiem, że pewnie źle robię i kiedyś tego pożałuje, ale nie chcę stracić zaufania bruneta oraz jego miłości, jaką mnie obdarzył. Zależy mi na nim...

-Gotów?- zagadnął mnie Reggie, kiedy to umuwiliśmy się z naszymi znajomymi na potrójną męską randkę.

-Jak nigdy- posłałem mu szeroki uśmiech i wyciągnąłem w jego kierunku dłoń, którą chłopak pewnie chwycił i razem wyszliśmy z mojego domu. Pewnie powiecie teraz, że byliśmy nieostrożni chodząc za ręce w publicznych miejscach. Ja wam jednak powiem, że w okolicy, w której mieszkam nie ma zbyt dużo ludzi, a miejsce do którego idziemy po pierwsze jest raczej opustoszałe o tych godzinach, a po drugie szóstka chłopaków siedzących przy jednym stoliku daje raczej na myśl szóstkę dobrych przyjaciół, a nie trójkę zakochanych par na potrójnej randce. -Barty pogodził się z Evanem?

-Z tego co mi wiadomo to tak. Evan przeprosił go za swoje dziecięce zachowanie, a Barty za określenia, o których wyrażał się o nas. Pewnie ciebie też przeprosi. Mnie już przepraszał...- odparł brunet i zaczął mówić tak jakby chciał powiedzieć więcej, ale w ostatnim momencie się rozmyślił. Zaciekawiło mnie co chciał mi powiedzieć, więc zagadnąłem go:

-I czym tak myślisz? Wydaje mi się, że chciałeś coś jeszcze powiedzieć...

-Nie... To głupie- przyznał Reggie, a na jego blade oblicze wpłynął delikatny rumienić, który dodał mu kilkadziesiąt punktów jeśli chodzi o uroczość.

-No powiedz, nie będę się przecież śmiać. Chyba, że to serii jest coś głupiego, ale obiecuję, że spróbuję chodząc być poważnym- zadeklarowałem przekonując tym samym swojego chłopaka do zwiedzenia.

-Bo więc Barty używał wtedy takich stwierdzeń jak młodzieńcze zauroczenie oraz powiedział, że prędzej czy później się rozstaniemy. Podzielasz jego zdanie? Myślisz, że rozstaniemy się kiedy ty wyjedziesz na studia, albo gdy ja to zrobię za rok? W ogóle jeszcze nie rozmawialiśmy o twoich egzaminach i planach na przyszłość, a zaraz maj i mistrzostwa, a potem ty masz egzaminy i no...- chłopak zaczął się plątać w swoich słowach przystając i spoglądając na swoje buty bawiąc się przy tym swoimi palcami u rąk.

-Hej, spokojnie. Nie chcę ci niczego obiecywać, bo takie obietnice bolą najbardziej, ale póki co jestem pewien swoich uczuć względem ciebie. Kocham cię Regulusie Arcturusie Blacku. Wiem, że jestem jeszcze młody, niedoświadczony, ale tak silne uczucie potrafię rozpoznać. Nigdzie nie czuję się tak dobrze jak przy tobie. Kocham cię skarbie, chodźby nie wiem co- wyznałem mu spoglądając w jego szare tęczówki, a dłonie umieszczając na jego biodrach. Posłałem mu lekki uśmiech, a on odpowiedział tym samym, ale bardziej nieśmiałe. Słodziak. Pochyliłem się delikatnie by następnie zasmakować jego bladych, pełnych, smakujących krówkami ust. Przez chwilę dzieliliśmy ten słodki jak miód pocałunek, ale po chwili oderwaliśmy się od siebie zarumienieni przypominając sobie gdzie się znajdujemy oraz, że w końcu przyjaciele na nas czekają w pobliskiej knajpce. Zgodnie więc ruszyliśmy już nie ociągając się do knajpki, gdzie czekali już na nas Syriusz z Remusem oraz Evan z Bartym.