BUITEN DE LIJNEN

Hoofdstuk 8

Heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Het gaat inmiddels een stuk beter gelukkig. Ik ben zelfs vorige week naar de open dag van Ajax geweest! Als mijn knie 2 dagen daarvoor niet dunner was geworden, had ik niet eens kunnen gaan dus ik was zo blij! En ik werd nog blijer toen ik EINDELIJK mijn held Nicolai Boilesen heb ontmoet :) Hij was echt heel lief, nam uitgebreid de tijd ondanks de drukte en vroeg wat ik had en of het revalideren goed ging :)

Maargoed, dat betekent dus ook voor jullie dat ik weer kan schrijven :D Dus hier het volgende hoofdstuk van Buiten de Lijnen! :) Dit verhaal zal voortaan elke zondag geupdate worden!

Hoofdstuk 8

Heel de avond merkte Tess dat Rosie haar wel aanstaarde, maar zo veel mogelijk op afstand bleef. Ook al ging het de laatste tijd minder goed tussen hen, Tess vond het moeilijk nu ze wist dat Rosie er zo mee zat.

Tess besloot even de keuken in te lopen om te kijken of ze haar moeder kon helpen met de hapjes. Even weg van Rosie.

'Hey mam, kan ik nog iets doen?'

'Doe niet zo gek, het is je verjaardag,' glimlachte Mila. 'Ga lekker naar je vrienden toe.'

Tess drukte er alleen glimlachje uit en bleef staan, leunend tegen de koelkast. Ze keek dromerig toe hoe haar moeder wat uien sneed. Ze werd afgeleid toen haar moeder's telefoon begon te trillen op het aanrecht.

Tess' ogen gingen langs het scherm, zonder dat ze er bij nadacht. Pas toen ze de naam las van wie het whatsappje was begonnen er alarmbellen te rinkelen.

'Wie is Nicolai Boilesen?,' vroeg ze met gefronste wenkbrauwen terwijl Mila snel haar mes weglegde en haar telefoon pakte.

'Een vriend,' antwoordde haar moeder snel. 'Van vroeger.'

Tess wilde meer informatie, maar zag aan haar moeder dat ze die niet ging geven.

'Breng jij deze even rond?,' Mila wees naar een volle hapjesschaal terwijl ze druk was op haar telefoon. Tess pakte de schaal en liep naar buiten.

-

'Is er iets wat ik kan doen om je weer vrolijk te maken?,' net toen Naomi naar de wc was kwam Levi naast Tess zitten. Ze zat naast de vuurkorf, de meeste mensen waren al weg.

'Ik ben vrolijk,' zei Tess met een niet al te overtuigende lach.

'Je mag niet liegen.'

Tess zuchtte diep en speelde met wat gras in haar handen.

'Hey, anders moet ik je gaan kietelen,' waarschuwde Levi.

Tess gniffelde zachtjes en keek toen weer op in zijn mooie ogen. De ogen die in een hele korte tijd haar favoriete paar ogen waren om in te kijken.

'Ik meen het he?,' waarschuwde hij.

'Je maakt me vrolijk gewoon door er alleen maar te zijn,' bloosde Tess.

'Zal ik je dan eens super vrolijk maken?,' zei Levi toen zachtjes.

Voordat Tess kon vragen hoe hij dat ging doen, leunde hij naar haar toe en legde zijn hand op haar kaak. Zachtjes drukte hij zijn lippen op de hare.

Even voelde Tess zich verlamd, maar al snel ging ze in op zijn zoen en speelde met haar tong met de zijne.

Op dat moment was het even het enige dat telde.

-

Tess was blij dat Rosie geen gedag had gezegd, aangezien ze wel wist hoe boos ze nu moest zijn. Toen de op-één-na laatste gast de deur uit was liep Tess terug naar de tuin en zag daar haar laatste gast nog zitten bij het vuur.