BUITEN DE LIJNEN

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

De hele week daarop zag Tess haar vader amper, en dat vond ze niet heel erg. Alleen met het avondeten konden ze niet om elkaar heen. Het was niet dat Viktor nog vervelend had gedaan over Levi, maar Tess was bang dat dat zou veranderen zodra hij alleen met haar was.

Wat wel gezellig was, was dat Rosie er nog de hele week was. Mila had Sophie op de hoogte gesteld. Van Daley was al dagen geen spoor te bekennen.

'Wel apart, jij probeert je vader al heel de week te ontlopen en ik zou de mijne juist zo snel mogelijk willen vinden,' zuchtte Rosie toen ze samen op Tess' kamer zaten.

Tess keek op van haar laptop en voelde zich meteen schuldig. Wat als haar vader er vanavond opeens vandoor zou gaan? Ze zou zichzelf niet kunnen vergeven dat ze al het contact met hem gemeden had.

'Volgens mij heb je deze fout trouwens..,' mompelde Rosie terwijl ze op haar buik op bed lag met zowel Tess' als haar eigen huiswerk voor zich. Het was heerlijk dat ze heel de week al alles van elkaar konden overschrijven.

Tess stond op en sprong naast Rosie op haar bed. 'Welke?'

'Deze...ach je hebt dit toch niet nodig...tenzij je naar Frankrijk gaat,' zuchtte Rosie terwijl ze verder ging met het overschrijven van de antwoorden.

'Ik zou wel even op vakantie willen,' dacht Tess hardop. 'Gewoon even weg.'

'Het is bijna herfstvakantie,' bedacht Rosie.

'Maar dat klotevoetbal gaat gewoon door,' merkte Tess scherp op. 'Dus zowel mijn familie als mijn vriendje hebben zo goed als geen vakantie.'

Rosie lachte. 'Ging Naomi nou haar broer opzoeken in Italië?'

'Zou goed kunnen,' knikte Tess.

Even keek ze in stilte mee naar hoe Rosie wat antwoorden van haar verbeterde. Totdat er op de deur geklopt werd.

Viktor stak zijn hoofd om de deur. 'Rosie, je vader is er...'

Rosie keek Tess eventjes angstig aan, maar stond toen op en liep de kamer uit. Tess ging rechtop zitten en besloot hen de privacy te geven die ze waarschijnlijk nodig hadden.

Haar vader liep haar kamer in en kwam naast haar zitten.

'Wat heb ik ooit gedaan dat je zo bang was om mij over Levi te vertellen?,' zuchtte hij diep.

Tess keek even recht in zijn blauwe ogen die zij ook geërfd had.

'Ik ging ervan uit dat ik je altijd kon vertrouwen,' ging Viktor verder. 'Net als dat jij mij altijd kunt vertrouwen.'

'Het spijt me pap,' zei Tess oprecht.

Er volgde een ongemakkelijke stilte.

'Levi denkt dat je hem niet mag,' besloot Tess toen te zeggen. 'Is dat zo?'

'Hij is een goede voetballer,' antwoordde Viktor. 'Een echt talent...maar van wat ik van hem buiten het veld hoor bevalt me niet.'

'Omdat hij één keer heeft gevochten?,' vroeg Tess kritisch. 'Als dat al zo is.'

'Denk je dat een speler van Ajax niet wordt herkend midden op de Prinsengracht?,' Viktor trok één wenkbrauw op, zoals zij dat ook altijd deed. 'Hij was zelfs degene die begon Tess.'

Tess bleef stil. Het kon er gewoon niet in dat Levi zou vechten. En al helemaal niet zou beginnen met vechten.

'Maar dat betekent niet dat hij niet goed kan zijn voor jou,' gaf Viktor toe. 'Ik zie echt wel hoe gelukkig hij je maakt.'