BUITEN DE LIJNEN

Epiloog

Epiloog / 1,5 jaar later

'Je komt nog wel he?'

Tess haastte zich van de trap af met in haar rechterhand haar telefoon die ze tegen haar linkeroor gedrukt had, en in haar linkerhand haar laarzen die ze aan zou doen.

'Ja Rosie, ik ben onderweg,' antwoordde Tess uiteindelijk toen ze op de bank beneden neerplofte.

'Onderweg? Of nog thuis?'

Tess bleef stil terwijl ze met wat moeite haar laarzen aandeed.

'Schiet nou maar op, je kan niet ontbreken op ons filmavondje!'

Rosie hing op en Tess rolde even haar ogen, ook al zag niemand dat. Zoals elke week zouden ze een filmavondje doen bij Rosie en Naomi die net sinds een maandje samen in één appartementje woonden in de binnenstad van Amsterdam. Tess snapte niet zo goed waarom Rosie haar zo aan het opjagen was. Ze was altijd laat.

'Mam, ik ben weg!,' riep Tess. Ze liep nog even naar de keuken waar haar moeder achter haar MacBook zat.

'Is goed lieverd,' Mila keek nu op. 'Veel plezier, doe iedereen de groeten.'

'Iedereen,' gniffelde Tess. 'Alleen Rosie en Naomi zijn er hoor.'

Mila haalde grijnzend haar schouders op en keek weer op het scherm voor haar.

'Doeg!,' Tess pakte snel haar leren jack en vertrok.

-

'Daar ben ik dan,' zei Tess toen ze op de intercom bel drukte.

'Werd tijd,' hoorde ze Naomi's stem, en toen de zoemer die aangaf dat de deur open was.

Tess liep naar binnen en sjokte de eindeloze trappen op. Op de vierde verdieping liep ze het gangetje in en zag dat, zoals altijd, de deur al op een kier stond.

Ze liep het appartement in en zag dat het donker was, de gordijnen waren dicht en alle lampen stonden uit.

'Wilden jullie er een bioscoop van maken?,' lachte Tess terwijl ze haar jas ophing aan de kapstok.

'SURPRISE!'

In één keer ging het licht aan en kwamen er mensen tevoorschijn van achter verschillende meubelstukken.

'Wat?!,' Tess' mond viel open.

'We weten dat je geen afscheidsfeestje wilde,' lachte Rosie die nu op haar af liep. 'Maar wij wilden die wel heel graag, want we gaan je super erg missen.'

'Ja, je dacht toch niet dat je naar Amerika kon vertrekken zonder je vrienden gedag te zeggen he?,' lachte Naomi. Allebei gaven ze Tess een dikke knuffel.

Toen ze haar weer loslieten kwamen ook alle andere aanwezigen naar haar toe.

'Je had echt geen idee he?,' lachte Anouk die nu voor haar stond. Sinds Tess vorig seizoen bij Dames 1 mee mocht spelen heeft ze wel altijd contact gehouden met Anouk. De rest van haar oude team zag ze eigenlijk nooit meer.

'Nee,' gaf Tess lachend toe.

'Je dacht er zomaar tussenuit te kunnen knijpen,' grijnsde Hugo. Tess was blij dat hij er was. Dankzij Hugo speelde ze bij Dames 1 en had ze nog nooit zo veel plezier gehad in het hockeyen. Tegenwoordig deden ze elk weekend wel even samen een drankje in de kantine. En Tess regelde af en toe kaartjes voor Ajax voor hem en zijn vrienden waar hij haar dan weer heel dankbaar voor was.

'Daar hoopte ik wel op ja,' lachte Tess.

'Jo zus,' Finn stond nu voor haar. Tess moest opkijken, aangezien hij inmiddels een kop groter was dan haar. Zijn arm had hij nonchalant om Esmee heen geslagen, die naast hem stond. Ze hadden nu een maand verkering en Tess vond hen echt het schattigste koppel ooit.