Vampir Okulum #wattys2015

Sezon Finali

Şarkının ismi Evening 

Acı ne midir? Acı noktası olmayan bir hayat cümlesidir. Ruhunun bedeninden çıkması gibidir. Sanki kalbine hançer saplanıyor gibidir.... Bugün hüzün var. Bugün yüreğim göğsüme sığmıyor, bedenime ağır geliyor. Sanki içim içime sığmıyormuş gibi geliyor, sanki bir şeyler ruhumu işgal ediyor... Bugün her şey korkunç geliyor bana. Korkuyorum. Acıyı yarım bırakarak mutluluğa kavuşamıyorum. Mutluluk bir espriydi, ama ben  hiç  gülmedim, daha doğrusu gülemedim.  Mutluluktan ağlamak nasıl bir duygu bilemiyorum mesela, hep acı çektiğim için ağladım ben.... Yorulduğum için ağladım, bir şeylerden kurtulmak için....

Buna inanmayacaktım, biliyorum her zaman ki gibi birileri benimle uğraşıyordu. Kağıda bir kaç saniye boyunca baktığımda sinirle yırtarak küçük parçalara getiriyordum. Yırtarken ise ağzımdan "yeter" diye sitem cümleleri çıkıyordu. "Yeter." diyerek yırttığım kağıdı yere attığımda sinirle hızlı hızlı nefes alıyordum. Sakinleşmeye çalışıyordum, sanki nefes alıp verince sinirim geçecekmiş gibi geliyordu, ama biliyorum geçmeyecekti. Hızlı hızlı nefes almayı bırakıp elimi alnıma götürdüğümde yere bakıyordum. Bu yaşadıklarım katlanılır gibi değildi, kolay değildi. Bir günde ne kadar olay yaşadığımı bile bilmiyorum, sayamayacak kadar fazlaydı. Hayatım sanki aksiyon filminden fırlamış gibiydi. 

Gökyüzüne baktığımda sayamayacağım kadar yıldız vardı. Buraya gelmeden önce kafamı dağıtmak için saatlerce yıldızlara bakardım. Düşündüğüm tek şey arkadaşlarım ve ailemdi, şimdi ise filmden alınmış hayat parçası.... Yürümeye devam ettiğimde arkamdan ayak seslerini duyuyordum, ama sanki birileri beni takip ediyor gibiydi. Ayak sesleri daha da yaklaştığında tedirgin bir şekilde arkamı dönüyordum, döndüğümde ise stajyerler karşılaşmıştım. 

"Bunu yapmayı ne zaman keseceksin?" diye sormuştum bıkkın yüz ifademle. O ise derin bir nefes alarak bana bakıyordu.

"Sabah olmak üzere, ve sen hala dışarıdasın." dediğinde sinirden dayanamayıp yüzüm gülmüştü.

"Yeterince uyumadım mı zaten?" dediğimde kollarını birleştirerek bana baktı.

"Her zaman ki iğneleyici lafların." 

Hiç bir şey demeden ona baktığımda bir kaç saniye boyunca o şekilde bakışmıştık. O ise duruşunu düzelterek bana bakıyordu.

"Sen iyi misin?" dediğinde kendimi tutamayacak gibi olmuştum. Sanki bir şey daha söylese ağlayacaktım. Derin bir nefes alarak etrafıma bakındığım gözlerimi susturuyordum. "Sus" diyorum sus... Ağlama, ağladığını kimse görmesin. Kendini güçsüz gösterme. 

"İyiyim." diyerek yalancı gözlerimle ona bakıyordum. "İyi olmama mı gerektiren bir durum mu var?" diye sorduğumda gözlerini kırpmadan bana bakıyordu.

"İyi değilsin." dediğinde iyice sinir olmaya başlamıştım, sanki ağlamamı istiyormuş gibi davranıyordu.

"Üstüme gelme lütfen." dedim derin nefes alarak. "Sorma iyi miyim diye, sorunca cevap bulamıyorum ve daha kötü oluyorum." dediğimde stajyer bana bir kaç adım daha yaklaşarak konuşmaya başlamıştı.

"Üzülme prenses." dedi derin bir nefes alarak. "Belkide mutluluk seni hak edecek kadar güzel olmadığındandır bu acılar." dediğinde göz yaşlarımı tutamamıştım. 

"Ölmek istiyorum." dedim titrek sesimle. "Şuan ölmek istiyorum." dediğimde bana biraz daha yaklaştı ve kollarının arasına alarak sımsıkı sarıldı.

"Seni üzenlerin hepsine gününü göstermeye hazırım." dediğinde anlam veremeyerek kollarından ayrılarak ona bakıyordum.

"Ne demeye çalışıyorsun?"