Vampir Okulum #wattys2015

bölüm 2

Yandaki fotoğraf emılyı canlandırıyor .ARKADAŞLAR SONLARINI BİRAZ DÜZELTMEYE ÇALIŞTIM.UMARIM BEĞENİRSİNİZ :)

BU BÖLÜMLERİ DAHA DÜZELTEMEDİM ASLINDA DÜZELTTİM AMA HEPSİNİ DÜZELTTİKTEN SONRA YAYINLAYACAĞIM. DAHA 1. BÖLÜMÜ DÜZELTEBİLDİM O YÜZDEN ÇOĞU YERİ SAÇMA OLABİLİR

Her şey yolunda gidiyordu,bazı arkadaşlarım oynuyor bazıları ise kahkahalarıyla birlikte sohbet ediyordu.Ama birileri haricinde herkes halinden memnunmuş gibiydi,o da ailem.Yanlarına anlam veremeyerek gittiğimde annem babamın kolunu sıkıca tutuyordu.

"Bir sorun mu var?"dedim meraklı ifademle.

"Yok bir şey eğlenmene bak sen."diyerek çıkışmıştı babam.

"Peki."diyerek oradan uzaklaştığımda arkadaşlarım yanına giderek tekrar eğlenmeye devam ettim.Herkes gittiğinde ise odama çıkarak üzerimi değiştiriyordum,üzerimi değiştirdikten sonra annemlerin yanına giderek koltuğa oturmuştum.

"Bir şey söylemediniz ama yüz ifadeniz öyle söylemiyor"

Diyerek kaşlarımı çatıyordum.

"Seninle konuşmamız gereken bir konu var."diyerek yere bakıyordu.

"Konuşun o zaman."diyerek dalga geçiyordum.Aslında bu halleri beni korkutuyordu.

Babam ayağa kalktı ve tedirgin bir şekilde nefes alıp veriyordu.

"On altı yıldır senden bunu saklıyoruz,ama artık söylemenin zamanı geldi."

"Neyi söylemenin zamanı geldi."derin nefes aldım."Korkuyorsunuz beni."

Anlatmaya çalıştığı şey beni ürkütüyordu . Aklıma her saçmalık gelmeye başlıyordu.Babam derin bir nefes aldı ve yanıma gelerek ensemde ki doğum lekesinden bahsetti.

"Bu doğum lekesi sadece sende yok."diyerek annemin saçlarını kaldırdı.Annem ensesini gösterdiğinde bir tesadüf diye düşünerek normal karşılıyordum.Ama sonra aynısından babamda da olunca korkmaya başlamıştım.

"Ve senin gibilerinin hepsinde var bu iz."

"Bu ne demek oluyor."diyerek kaşlarımı çatıyordum.

Babam koltuğa tekrar oturduğunda konuşmayarak susmayı tercih etmişti.

"Tanrı aşkına bunca yıldır benden sakladığınız şey ne?"diyerek sesimi yükseltiyordum.Beni gerçekten bu hareketleri ürkütmeye başlamıştı.

"Söyleyemedik çünkü kurallar böyle eğer kurallara uymasaydık seni tehlikeye atmış olurduk."

Korkuyla ayağa kalktığımda önüme gelen saçlarımı arkaya atmıştım.

"Benden ne saklıyorsunuz!"dediğimde sesim oldukça yüksek çıkmıştı.Babam ise koltuğun kenarına hızla vurduğunda annem elinden tutarak onu sakinleştiriyordu.Babam derin bir nefes aldığında konuşacakken annem babamı susturup konuşmaya başladı.

"Ben anlatmaya devam edeyim Henry."

Babam kafasını onaylar şekilde salladığında annem konuşmaya başladı.

"Bunu söylemesi zor,çok zor.Ama artık söylemenin zamanı geldi."diyerek derin nefes aldı."

"Belkide bizden nefret edeceksin,ama bu senin hayatından önemli değil."

Tepkisizce annemi dinliyordum.

"Söyle artık."dedim hareket etmeyerek.

"Her ne olursa olsun güçlü olmanı istiyorum.."

"Anlat."diyerek sözünü kesmiştim.Annem ise telaşlı gözleriyle bana baktığında gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

"Kan emicisin."

Kafamın içinde ki sesleri susturduğum da kendimi büyük bir boşlukta hissettim.Yumuşak ve kasvetli bir hiçlik örtüsü dünyamın kıyılarını çevreledi ve benliğime işledi; ilk önce ayı aldı, ardından geceyi, sonra bedenimi ve son olarak da hayallerimi.Boğazım düğümlenmişti,konuşamıyordum.Çığlık atmak, hayır! diye haykırmak istiyordum,ama bir şey engel oluyordu.Sanki bir şey kalbime batıyormuş gibi içim acıyordu.

"Şaka."diyebildim kendimi buna inandırarak."Doğum günü şakası,hadi onu boş verin de hediyemi verin bana."diye gülüyordum.Ama bu gülüşüm korku dolu bir gülüştü.Annem babama baktığında titrek sesiyle konuşmaya başladı.

"Gerçeklerle yüzleşmenin vakti gelmişti,sen normal bir insan değilsin Em.Farklısın,bizim gibisin."

İçim ağlıyordu,ama dışıma vuramıyordum.Hayır bu şaka olmalıydı.

"Hayatımı bitirdiniz."Diyerek yere bakıyordum.Bitirmişlerdi beni,yaşayan bir ölüydüm artık.Ben bile kendimi tanımazken başka insanları nasıl tanıyabilirdim ki.Annem gözleri dolu bir şekilde ayağa kalktığında elimi tutmaya çalışmıştı,ama ben geriye giderek konuşmaya başladım.

"Uzak durun benden."diyerek odama koşarak gitmiştim.Bu bir rüya olmalıydı,doğum günümdü bugün benim.Hediye almam gerekirken gerçek kimliğimi öğrenmiştim.Ben insan değildim ben bir  vampirdim.Ama bunca yıldır sıradan bir insan gibi yaşamıştım.