neighbor af; irwin

-16-

Merhaba karşı komşum.

Dün sana yazamadım. Hatta şuan bile sana yazıp yazmamak konusunda kararsızım. Acım çok taze Ashton. Birkaç gün önce dünyanın en mutlu insanıyken şimdi gülümseyemiyorum bile.

Onu öylece koltukta kriz geçirirken gördüğümde hiçbir şey yapamadım. Bacaklarımı bile kıpırdatamadım. Çok korkmuştum, şoka girmiştim. Babamı kaybettiğime hala inanamıyorum Ashton.

Lanet bir kalp krizi bütün bir aileyi nasıl olur da bu kadar sarsar? Aklım almıyor. Sanırım bu, hayatın bizimle dalga geçme şekli. Hayat bize hiçbir zaman istediklerimizi vermiyor.

Bana o güzel mavi gözleriyle baktığı ve "Benim ve ağabeyin dışında hiçbir erkeğe güvenme." dediği gözümün önünden bir türlü gitmiyor. Sanırım haklı Ashton. Sadece erkeklere değil, kimseye güvenemiyorum sanırım. Kendime bile.

Bugün babam için son görevimi yapmaya gideceğim ve ayakta durabilecek gücüm var mı inan ki bilmiyorum. Onun için en güzel elbisemi giydim ama gözlerimin kızarıklığı yüzünden güzel görünmek konusunda zorluk çekiyorum, sanki umrumdaymış gibi...

Sanırım sana yazmaya ve hayatımı berbat etmeye artık son vermem gerekiyor. Hayat üzülmek için fazla kısa Ashton. Sadece birkaç gün önce babama istediğim zaman sarılabiliyorken şimdi bu durumda olmak... Inan bana bu duyguyu kelimelere dökemiyorum.

Üzgünüm Ashton. Gercekten çok üzgünüm. Ama şunu unutma ki bir tarafım her zaman seni bekliyor olacak...

Güzel bir hayat geçirmen dileğiyle.

Sevgiler, karşı komşun Milla.

Evet sanırım herşeyi biraz mahvettim. Sorry guys...........