neighbor af; irwin

-28-

Merhaba karşı komşum.

Yanımızda olmadan bile ortalığı karıştırmayı harika bir şekilde başarmanı neye borçlusun merak ediyorum.

Tanrı birkaç aydır süren hayatımın fazla mükemmel gittiğinin farkına varmış olacak ki şuan her şey yine eski berbatlığına geri döndü. Erkek arkadaşım Calum'la birlikte olduğumuz gecenin sabahı bu defteri bulması sence de fazla ironik değil mi? Ah pardon, eski erkek arkadaşım demek istedim.

Yani tüm bu şeyleri okuduktan sonra benimle hala birlikte olmak istemesi saçma olurdu. Hiçbir şey demeden çekip gitti. Sessizliğini "Bir daha görüşmemek üzere sürtük!" olarak yorumlamadım desem yalan olur.

Acınacak durumdayım ama hala berbat espri anlayışımdan bir parça bile eksilmemiş gibi Ashton. Bu iyi birşey mi?

Şuan karşımdaki kanepede yayılmış, Michael'la video oyunu oynayan Luke'un mutluluğunu görmüyor olsam ağlamaktan heba olabilirdim. Ama onu böyle görmek beni gülümsetiyor. En azından o mutlu.

Odamın duvarlarını siyaha boyamak, bir sürü kaktüs alıp penceremin önüne dizmek, dolabımdaki giyisilerin tamamını atıp hepsini siyah olanlarla değiştirmek istiyorum. İstediğim zaman, istediğim yerde, bağıra bağıra ağlamak istiyorum. Hatta insanların gülerek eğlendiği, erkek arkadaşlarıyla vakit geçirdiği o müthiş partilerde ağlayarak insanların neşesini bozmak istiyorum. Biraz da seni istiyorum Ashton. Hala o lanet olasınca yüzüne dokunmak istiyorum.

Kalbimi kırmana bile göz yumabilirim. Nasıl olsa yapmadığın bir şey değil. Alışmış olmalısın. Kalbimin senin tarafından kırılması benim için bir onur.

Çok mu fazla kitap okuyorum? Herneyse.

Ne yapmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Yardıma ihtiyacım var. Derdimi anlatacağım bir arkadaşım bile yok Ashton.

Her dizide, filmde, kitapta olan o yakın arkadaşa sahip olamayan tek kişi benmişim gibi hissediyorum. Belkide tek ihtiyacım olan şey bir arkadaş.

Sorunlarımın içinde boğulup ölmezsem muhtemelen bundan 60 yıl sonra on altı kedisiyle bir başına yaşayan yaşlı kadınlardan biri olacağım. Umarım erken ölürüm.

Bu deftere hala yazı yazıyor olmam, biraz da olsa umudumun kaldığı anlamına mı geliyor? Ne yaptığımı bilmiyorum ve hiç iyi değilim Ashton. Kafayı yemek üzereyim. Sanırım deliriyorum.

Pekala, bugünlük daha fazla yazmayacağım çünkü müzik dinleyip depresyona girmek istiyorum.

Bir gün akıl hastanesine düşersem beni ziyaret etmen dileğiyle.

Sevgiler, karşı komşun Milla.

Uzun zamandır yazmıyorum ve bunun için üzgünüm ama biliyosunuz ki okul var... Açıkçası bi ara ilham gelmediği için yazmadım aslsldfgh neyse.
Hikaye 28 bölüm oldu ve oylar 1K bile değil :/ okuyan canım arkadaşlarım, neden oy vermiyosunuz? Lütfen oy verip yorum yapın ki hikaye hakkındaki düşüncelerinizi bileyim ve ona göre yazayım. Öptüm .x