neighbor af; irwin

-18-

Merhaba karşı komşum.

Birkaç gün geçti ve sanırım biraz daha iyiyim Ashton. Herşey hala şaka gibi geliyor. Sabah kahvaltısı için ve akşam yemeği için her zaman ki gibi dört tabak çıkarıyorum. Babamın yerine hiçbirimiz oturmuyoruz Ashton. Oturmayacağızda. Onun yokluğuna alışmak zor olacak.

Yardımına ihtiyacım var. Hem de her konuda. Luke iğrenç esprilerini artık yapmıyor. Benimle doğru dürüst konuşmuyor bile. Annem ise sürekli bizden kaçıyor. Kimse konuşmak istemiyor Ashton. Ama benim konuşmaya ihtiyacım var. Birilerine içimdekileri anlatmaya ihtiyacım var.

Seni yaklaşık üç gündür görmüyorum. Belki de eskisi kadar dikkatli bir şekilde takip etmediğimdendir. Ama sana gerçekten çok ihtiyacım var. Bana sarılır mısın Ashton ?

Geceleri uyuyamadığım için birkaç uyku hapı alıyorum. Bu beni biraz halsiz kılıyor ama içmeye mecburum. Uyku herşeyin ilacı gibi. Kısa bir süreliğine de olsa unutmamı sağlıyor Ashton. Tabii unutmak ne kadar mümkünse.

Bazen karşına çıkıp seninle konuşsam ne kaybederim ki diye düşünüyorum. Aslında hiçbir şey kaybetmem Ashton. Ama senin verecek olduğun tepkiden korkuyorum. Belki birgün kendimde o cesareti bulurum. Ama şuan aklım fazla karışık.

Şuraya gelip dudaklarıma yapışsan herşey çok daha kolay olabilirdi Ashton. Üzgünüm, uyku hapları bazen kafa yapıyor.

Uyku haplarına ihtiyacım olmadan senin kucağında uyuyakalmam dileğiyle.

Sevgiler, depresif Milla.

Arkadaşlar çoğunuzun bildiği gibi Michael geçen akşamki konserde bazı ruhsal problemler yaşadığını ve psikolojik destek aldığını söyledi.
Her insan zaman zaman böyle problemler yaşayabilir. Önemli olan sevdikleriyle birlikte bunu atlatabilmek. Kısaca demek istediğim her zaman Michael'ın yanındayız ve onu seviyoruz.

***20. Bölümden sonra hikayeyi mektup şeklinde değil de normal hikaye şeklinde yazmaya başlıyorum :))):)):)