Aranan Anne Bulundu! | Tamamlandı

9. Bölüm

Not: Bölüm biraz kısa oldu arkadaşlar kusura bakmayın. Bir sonraki bölüm daha uzun olacak söz veriyorum. :)) O güzel yorumlarınızı yapmayı ve oy vermeyi  unutmayın. İlham kaynağı oluyorsunuz. Keyifli okumalar ;))

Multimedia : Gelin arabası :) Çok güzel değil mi???

"Nisa?"
Kuşku dolu bakışlar, aynı anda dönen kafalar... Nisa'nın hedef tahtası olma süresi en fazla iki saniye kadar kısa sürmüştü. Merak dolu bakışların arkasında elbette bir parça kızgınlık vardı. Nisa'yı kız kurusu yoldaşlarımın elinden artık ben bile kurtaramazdım. Kurtarmak da istemiyordum zaten. Beter ol Nisa! Nasıl böyle bir şeyi bana söylemezsin, nasıl gizlersin?

Gözlerimin içine süt isteyen kediler kadar masumbakıyordu. Çaresiz hali kalbimi bir parça sızlatmıştı. Hayır Aslı! Yumuşamazsın. O sana söylemedi. O senden özel hayatını gizledi!

Sinirli bakışlarım çatık kaşlarımla birleştiğinde ortaya ürkütücü bir görüntü çıkmış olmalı ki Nisa korkuyla inledi. Yoldaşlarım ve ben ayağa kalkıp hemen önünde, dimdik durduk. Üzerine üzerine doğru yürümeye başladığımızda herkesin yüzünde ayni ifade vardı.
Kuşku dolu, yarı kısık, 'İşin bitti kızım. Seni şimdi yolacağız.'...

Nisa'yı kısa sürede bitirme noktasına gelmiştik. Yavrum korkudan ağzını açıp tek kelime bile edemiyor, savunma bile yapamıyordu. Müstehak sana. Oh olsun!

"Nisa dökül!"diyen Sibel lafı tam anlamıyla ağzımdan almıştı. Hadi ama! Bunu en yakın arkadaşı olarak ben söylemeliydim. Rolüm çalınmıştı. Köpürme işlevini büyük bir ustalıkla yapmak istesem de sakin kalmayı başarmıştım.

"Evet, dökül. Her şeyi bacaklarını kırmadan önce anlatırsan ufak da olsa kurtulmak için bir şansın olur."dedim sert bir sesle. Mazoşistleri, mafya babalarını kıskandıracak kadar tehlikeli göründüğüme emindim. Anıl beni bu halimle görse arkasına bile bakmadan kaçardı herhalde. Aslında kaçsa güzel olurdu. Bunu duymadınız. Aslı yine birazcık uçtu!

"Kızlar sakin olun. Anlatacağım. Lütfen önce bir nefes alın."diyen Nisa acındırma numaralarına başlamıştı. Ama yemezler canım! Yoldaşlarından gizli saklı iş çevirmek ha! Hem de benim kuzenimle. Bu ne cürret! Yavaş gel.

"Kızlar gerçekten korkmaya başladım. Lütfen sakin olun. Henüz her şey çok yeni."

"Ne zaman başladı?"

"İki hafta önce."

"Ne? Dur bir dakika. Sakın evinde kaldığın arkadaş Hakan olmasın? Lütfen bunun doğru olmadığını söyle."

"Aslı biraz sakin olur musun? Ya kızlar üstüme gelmeyin. Korkuyorum."

"Sakin falan olamam arkadaşım. Söz konusu Hakan ya. Pijama partisi yapardık biz hep beraber. Tek erkek kurusu üyemizdi. Herşeyimizi biliyor. Nisa sen iyi misin? Kafayı mı yedin? Bizim Hakan'dan bahsediyoruz."

O anda içeri giren Hakan'a aynı anda kayan sert bakışlar hedeften şaşmayarak tam olarak gözlerine sabitlenmişti. Hakan neye uğradığını şaşırmış bir halde bize bakarken kaçınılmaz sonu bekleyen mahkumlar gibi yüzünü buruşturmuştu. Onu öldürecektim. Hayatında belki de ilk defa bir kıza açılmıştı. O da benim biricik arkadaşım olmuştu. Başka kız mı kalmamıştı? Neden ben, neden benim arkadaşım!

"Aslı... Anıl seni bekliyor canım kuzenim. Damat Bey kızar, çok bekletmeye gelmez. Yola çıkacakmışsınız onu şey edeyim dedim. Şey yani... Hah haber vereyim dedim. Bekletmesen daha fazla. Çok iyi olacak gerçekten."

Tek kaşımı kaldırarak Hakan'a on numaralı bakışımı yolladım. Onu kesinlikle öldürecektim. Düğün gününde katil olan kadın diye tanınacaktım. Hiçbir şey umurumda değildi. Hakan beni sinir ediyordu. Cinayet işlemek için çok fazla sebep vardı.