Raken

02

Hoofdstuk 2 (door Wendy):

Rachel gooide haar tas op de achterbank van haar nieuwe auto. Met een snelle vaart reed ze naar het trainingscomplex van Groningen, zoals afgesproken een kwartier eerder.

De auto van Dick zag ze al staan, dus stond Rachel er tot haar grote opluchting niet alleen voor.

Met de tas over haar schouder geslagen liep ze naar binnen, en kleedde ze zichzelf om.

-

In het trainingspak van Groningen wandelde ze het veld op. Uit het hok had ze een aantal attributen gepakt, die ze opstelde voor de warming-up.

De eerste spelers kwamen het veld opgelopen en pakten een bal.

'Gaan jullie maar even rustig overspelen,' riep Rachel vanaf de andere kant van het veld naar de jongens.

Rachel keek even op haar horloge. De laatste mensen nog een kleine vijf minuten hadden om op tijd op het trainingsveld te komen.

'Goedemorgen Dick!,' zei Rachel enthousiast. 'Een beetje goed geslapen?'

'Jawel, maar moest een kwartiertje eerder zijn hè,' knipoogde hij, waarna Rachel in de lach schoot.

-

'Ga allemaal maar even zitten!,' schreeuwde Rachel naar de grote groep jongens.

Op de bankjes aan het veld namen ze allemaal plaats. Rachel ging voor ze staan, en begon met haar preek.

'Ik heb jullie vandaag een kwartier eerder laten komen, en dat was niet voor niets. Ik heb gisteren wat dingen opgevangen die mij niet aanstaan,' zei Rachel die langs de groep aan het ijsberen was. 'Een beetje kloten om in de basis te staan? Nou laat ik even duidelijk zijn: met mij wordt er niet gekloot.'

Assistent-trainer Dick kwam naast haar staan, en keek met grote ogen naar de selectie. 'Rachel is een goede trainer, met verstand van voetbal. Zij zal jullie iedere week bekijken, om de beste elf op het veld te hebben. Zorg dat je presteert, en ga niet van die ongein uithalen. Want dan zit je gegarandeerd op de bank.'

'Dankjewel Dick,' zei Rachel terwijl ze een hand op zijn schouder legde. 'Jullie mogen eerst drie rondjes warmlopen. Hakken-billen terug.'

De selectie stond op en rende volgens de instructies van Rachel.

'Het is goed dat je dit aan hun hebt duidelijk gemaakt,' complimenteerde Dick haar.

'Sommige mensen hebben een strengere aanpak nodig, en daarvoor ben ik hier. Ik wil samen met Groningen iets bereiken.'

'Goede instelling,' zei Dick met zijn hoofd scheef. 'Jij komt er wel!'

'Gaat vast wel lukken,' glimlachte ze.

Dick liep het veld op en begon wat aanwijzingen te geven. Rachel bleef haar ogen uitkijken en bekeek aandachtig de spelers één voor één.

'Ah, Peter!,' groette Rachel hem. 'Ga jezelf maar warmlopen!'

-

Rachel starte de computer op haar kantoor weer op en ging verder met het beeldmateriaal kijken voor de wedstrijd tegen Cambuur. Het was niet altijd even makkelijk om de kleine details uit een wedstrijd te halen, maar ze deed haar best.

Op haar kladblok begon ze met het maken van aantekeningen. Voor andere was het een speurtocht om er iets van te snappen, maar Rachel wist zelf wat alle kriegelige lijntjes betekende.

'Wil je nog een kop koffie?,' vroeg Dick die in de deuropening stond van haar kantoor.

'Ja, lekker,' antwoordde Rachel. 'Twee klontjes suiker graag.

'Komt helemaal goed,' zei hij terwijl hij de koffie ging halen.

Na ongeveer twee minuten te hebben gewacht stond een hoogstandje koffie voor haar neus. 'Dankjewel.'

Ze nam een slok en ging verder met het kijken van beeldmateriaal.

-

'Rachid! Ik heb me toch een honger,' riep ze bij binnenkomst in het ouderlijk huis van de Marrokkaanse familie.

'Is goed, is goed. Eten staat klaar,' riep hij.

Rachel deed haar schoenen uit bij de voordeur en liep naar de achtertuin, waar de gehele familie aan het eten was.

'Hey Rachel,' groette Rachid's broertje Rachel.

Rachel nam plaats aan de plastic tuinset. Ze pakte een bord van de stapel en schepte haar bord vol met de Marokkaanse delicatesse.

'Ging je training goed?,' vroeg Rachid.

'Fantastisch,' reageerde ze sarcastisch.

'Heb je ze een portie klappen gegeven?,' vroeg hij lachend, terwijl hij zijn grapje maakte. Rachel was namelijk totaal niet van het pijn doen van mensen.

'Ja,' grapte ze.

'Met slipper?'

'Nee, sorry.'

'Volgende keer wel met slipper,' lachte hij.