Raken

23

Hoofdstuk 23 (door x_michellex ):

Rachel was het huis aan het schoonmaken toen ze haar telefoon hoorde afgaan. Snel liep ze naar haar telefoon en zag een berichtje van Viktor.

Viktor 10:02:
Hey, kan je naar me toekomen?

Rachel keek haar huis even rond en vond het wel schoon genoeg. Snel begon ze te typen.

Rachel 10:03:
Natuurlijk, tot zo

Snel ruimde ze de schoonmaak spullen op en pakte wat spulletjes die ze mee wou nemen bij elkaar.

-

Met een fruitschaal die Rachel onderweg snel had gekocht liep ze het ziekenhuis in richting Viktor zijn kamer. Voorzichtig zette ze de deur op een kier en zag Viktor in bed liggen starend naar buiten. Ze klopte zachtjes en zag gelijk Viktor zijn hoofd richting de deur schieten. "Kom binnen" zuchtte hij, het leek of hij verdrietig was dus snel liep Rachel door.

Rachel zette de fruitschaal op Viktor zijn tafeltje, toe ze opzij keek zag ze Davy Klaassen zitten en besloot hem eerst een hand te geven voordat ze zou vragen wat er aan de hand was.

-

"Nou dan ga ik maar, tot snel Viktor" Davy stond op en gaf Viktor een voorzichtig schouderklopje. Er waren wat ongemakkelijke gesprekken vooraf gegaan wat Rachel niet echt op haar gemak stelde. Net toen Davy de deur achter zich dicht had gedaan bleef Viktor naar Rachel staren. Ze had hem nog steeds niet gevraagd wat er aan de hand was. Ze had niet de moed gehad om het te vragen met Davy erbij.

"Hoe gaat het?" Rachel kwam aan de rand van het bed staan en keek Viktor vragend aan. "Je kon gister best zeggen dat je getekend hebt" ontweek Viktor de vraag van Rachel. "Sorry Viktor ik wou je niet teleurstellen" "dat heb je nu evengoed gedaan" antwoordde hij kill en week zijn blik weer van Rachel af.

"Ik had het graag eerder willen weten Rachel, ik wil geen valse hoop." "Het spijt me, ik wist niet dat ze het vanochtend al bekend zouden maken" "daar heb ik niks aan, ik wil je kunnen vertrouwen" "dat kan je ook" zei Rachel zacht, bang voor wat Viktor nog meer zou zeggen. "Nee Rachel dat kan ik blijkbaar niet, waar heb je nog meer over gelogen?" "Nergens over" Rachel pakte Viktor zijn hand die hij weer lostrok.

"Ga" zei Viktor zacht en ontweek Rachel haar blik. "Viktor alsjebl-" "nee Rachel GA zei ik of was ik niet duidelijk genoeg?" Boos keek Viktor Rachel aan, maar toch ontsnapte er een traan uit Viktor zijn ooghoek. "Niet huilen alsjeblieft" smeekte ze hem "RACHEL GA VERDOMME" schreeuwde hij uit waarna er nog een paar tranen over zijn wangen gleden. "Sorry" fluisterde ze nog zacht waarna ze richting de deur liep.

Eenmaal bij de deur keek ze nog één keer om. Ze zag dat Viktor uit het raam staarde en met zijn mouw waarschijnlijk zijn wangen droogmaakte.

-

Somebody real is hard to find
Somebody worth all your time
Somebody who can tell you the truth
Someone who loves you for you
Someone who knows all of your flaws and
Doesn't impose, try to control them

Rachel zat weer op haar vaste plekje in de vensterbank. Starend naar het waterige zonnetje dat scheen. Druk nadenkend over wat er zojuist gebeurd was. Had ze Viktor nou laten huilen?

Is that too much?
Trying to find love in a world so cold
Is that too much?
I just want an answer, I can't be the only one

Rachel zuchtte toen ze haar maag hoorde knorren en veegde snel haar wangen droog van de tranen die ongemerkt over haar wangen waren gelopen. Rachel had nog geen middag eten op en besloot maar naar de bakker die op het hoekje zat te gaan om brood te halen. In de gang keek bekeek ze snel zichzelf in de spiegel en deed met haar handen snel haar haren goed.

Rachid had ze na de mishandeling van Viktor niet meer gezien of gesproken. Alle berichtjes die hij stuurde negeerde ze en ook zijn talloze pogingen om Rachel te bellen drukte ze weg.

Net toen Rachel de bakkerij instapte hoorde ze haar telefoon weer afgaan. Weer verscheen Rachid zijn naam op het beeld en weer schoof ze hem naar links, ze had geen zin om hem te spreken. Ze bestelde snel een croissant waarna ze hem betaalde en al etend weer naar huis liep.