Raken

25

Hoofdstuk 25 (door x_michellex ):

Rachel was op weg naar Groningen. Vandaag was er een thuiswedstrijd van FC Groningen waar ze plaats hadden gemaakt voor het afscheid van Rachel. Rachid had ze er niks over verteld dus samen met haar moeder reed ze de parkeerplaats bij het stadion op aangezien Viktor haar niet wou spreken.

Binnen werden de twee hartelijk ontvangen met een drankje. De spelers waren bezig met hun warming-up en voor de wedstrijd zou het afscheid komen. Met haar moeder had ze afgesproken het rondje door het stadion alleen te lopen. Haar moeder hield totaal niet van alle aandacht die er bij kwam kijken. Terwijl de muziek door het stadion dreunde gaf ze de spelers die klaar waren met hun warming-up een knuffel. Een aantal spelers zeiden nog wat lieve woorden waarna ze naar hun kleedkamer liepen.

Rachel liep naar de middenstip waar wat mensen zich hadden verzameld. "Lieve Rachel, het was misschien een korte tijd. Maar je hebt FC Groningen enorm geholpen. We zijn ook heel trots dat wij de eerste vrouwelijke trainster gehad hebben. Daarom wil ik je deze speciale schaal aanbieden en natuurlijk een bosje bloemen" de schaal werd in Rachel haar handen geduwd waarna er nog een paar foto's volgde.

"Lieve fans, ik wil jullie graag bedanken. Ik heb hier een enorm leuke tijd gehad, maar het was beter dat ik hier wegging. Die beslissing heb ik met pijn in mijn hart moeten maken, maar ik zou jullie altijd blijven volgen. Ik wil jullie graag bedanken voor jullie vertrouwen, jullie steun en jullie liefde. Ik was natuurlijk de eerste vrouwelijke trainster zoals al gezegd werd en dat is natuurlijk niet niks. Veel mannen denken dat vrouwen geen verstand van voetbal hebben. Ik hoop dan ook dat ik die gedachte heb kunnen laten verdwijnen. Ik weet nog wel dat veel mensen tegen mijn komst waren, maar ik denk dat we uiteindelijk veel mooie wedstrijden hebben gehad. Met als hoogtepunt thuis winnen van Ajax natuurlijk. FC Groningen ik wens jullie nog veel succes in de toekomst, dankjewel" Rachel gaf de microfoon weer terug en een hard applaus volgde wat haar kippenvel bezorgde.

Nadat ze het bosje bloemen snel aan haar moeder had gegeven volgde het rondje door het stadion. Ze ging nog met een paar supporters op de foto en deelden nog snel wat handtekeningen uit. Het voelde apart om na zo'n korte periode afscheid te nemen. Het moeilijkste moest nog komen. Afscheid nemen van haar moeder én Viktor als hij haar nog wilt zien.

-

Na een rondje over het hele veld liep Rachel terug de catacomben in waar haar moeder nog steeds stond te wachten. "Een prachtig afscheid" glimlachte ze, Rachel knikte "het was allemaal al besproken" Rachel glimlachte zwakjes en keek het veld nog even op. "Kom meisje, dan gaan we naar onze plekken en de wedstrijd kijken" Rachel knikte en liep met de arm van haar moeder om haar heen naar hun VIP plekken.

Genietend van de sfeer die er in het stadion hing keek Rachel glimlachend het stadion rond. Haar ogen begonnen te tranen en niet veel later dwarrelde er een traan langs haar wang naar beneden. Snel veegde ze hem weg. De laatste tijd was ze vaak emotioneel, iets wat ze eerst bijna nooit had. Rachel nam nog een diepe teug lucht en nam weer plaats op haar stoel.

Rachid 15:40
Ik had wel een uitnodiging voor je afscheid verwacht, laten ze me hier verdomme ook niet binnen. Kan jij daarvoor zorgen?

Rachel slikte bij het lezen van zijn berichtje. Na de laatste keer dat hij haar huis was binnengedrongen had ze hem niet meer gezien. Ze wist nu ook niet zo goed wat ze moest doen. Hem binnenlaten of hem negeren? Ze koos voor het laatste en stopte haar telefoon weer terug in haar zak. Nog even en ze was weg, weg van Rachid en weg van zijn onvoorspelbare gedrag. Een nieuwe start in Italië zonder Viktor en zonder Rachid.