Raken

12

Hoofdstuk 12 (door Wendy):

Rachel pakte haar krultang uit de badkamer. Ze liet hem opwarmen en krulde de onderste plukjes van haar haren.

Uit de kledingkast pakte ze een licht blauwe broek en een rode blouse. Ze keek goedkeurend in de spiegel en deed haar zwarte laarsjes aan.

Vandaag zou ze gaan lunchen met Viktor bij Lunch & Diner Restaurant Spelt in Amsterdam.

De tas die ze had ingepakt sloot ze in haar handen. Op de parkeerplaats stapte ze in de auto op weg naar Amsterdam.

Rachel 10:24:
Ik ben onderweg :)

-

Rachel parkeerde haar auto aan de grachten en stapte uit. Het was zonnig voor de tijd van het jaar, maar dat was geen verassing. Het is en blijft natuurlijk Nederland.

De paar kleine steegjes waar ze doorheen moest lopen brachten haar bij Lunch & Diner Restaurant Spelt.

Ze stapte het gezellige lunchcafeetje in en zag Viktor in het hoekje zitten. Ze slalomde tussen de tafeltjes door en begroette Viktor.

'Hoi,' zei ze met een glimlach op haar gezicht.

'Hey. Leuk dat je er bent,' zei Viktor.

'Bedankt dat je mij hebt uitgenodigd.'

'Geen enkel probleem.'

-

'En toen ging ik dus echt vol op mijn plaat!,' eindigde Viktor zijn verhaal.

'Leuke teamgenoten heb je,' lachte Rachel.

Het begin van het gesprek was stroef verlopen, maar na een tijdje was het ijs gebroken.

'Vertel eens wat meer over jezelf,' schakelde Viktor over van onderwerp.

'Zoals wat?,' zei ze met een glimlach.

'Gewoon. Wat doe je graag. Heb je broers of zussen?'

'Ik woon tegenwoordig alleen in mijn eigen appartement,' knikte Rachel. Ze nam een hapje van haar salade. 'Ik heb geen vriend en breng de meeste tijd door achter mijn laptop voor mijn werk.'

'Ook geen naaste vrienden om je heen?'

'Had ik, maar dat contact ligt momenteel helemaal plat.'

'Waarom dan?'

'Hij had gevoelens voor mij en ik niet voor hem,' zuchtte Rachel. 'Ik gunde hem de tijd om over mij heen te komen, maar hij kwam niet over mij heen. Ik wou dat het stopte.'

'Dus deed je wat?'

'Ik deed hem pijn,' slikte Rachel. 'Ik ging met zijn neef, zonder dat ik gevoelens voor hem had. Ik wist dat hij zou komen, dus zag hij ons.'

'Autch,' zei Viktor met verbeten gezicht. 'Heb je er spijt van?'

'Enerzijds wel. Anderzijds ook weer niet.'

'Ik begrijp het wel,' zei Viktor om het onderwerp af te sluiten. 'Heb je broers of zussen?'

'Nope,' zei Rachel hoofdschuddend.

'Kom je vaak bij je ouders?'

'Mijn moeder wel ja,' was haar sippe antwoord. Ze probeerde een gemaakte glimlach op haar gezicht te zetten. 'Mijn vader is overleden.'

'Oh sorry,' was Viktor zijn verontschuldiging. 'Dat wist ik niet.'

'Maakt niet uit.'

'Mis je hem?,' vroeg Viktor bemoedigend.

'Ja,' zei ze knikkend. 'Ik was meer een vaderskindje.'

'Vandaar ook het voetbal?'

Rachel knikte met een glimlach. 'Ik doe het om hem trots te maken. En omdat ik het leuk vindt natuurlijk.'

'Ik vind het goed van je dat je door Gata met je leven,' zei Viktor. Hij legde zijn hand op die van haar en kneep er even in.

-

Viktor en Rachel liepen het restaurant uit, waar ze minstens drie uur hadden gezeten. Het liep tegen vieren aan, dus was Rachel van plan om weer richting huiswaarts te gaan.

'We kunnen ook straks een bioscoopje pakken?,' stelde Viktor voor. 'We hebben beide morgen geen verplichtingen.'

'Klinkt leuk,' knikte Rachel. 'Hoe laat draait de film? Ik moet ook nog richting huiswaarts.'

'Je mag vanavond wel bij mij blijven slapen,' zei hij vriendelijk.

Rachel knikte. 'Dat is prima.'

-

De film Sneekweek was misschien niet de meest voor de hand liggende film. Maar Rachel en Viktor wouden hem beide graag nog een keer zien.

Ze stapten de bioscoop binnen en kochten de kaartjes. Viktor had er op gestaan die van Rachel te betalen, maar Rachel had een uitgesproken mening waar hij niet om heen kon.

De bak popcorn werd daarentegen wel door Viktor betaald.

In de zaal was het nog aardig rustig. Het kwam waarschijnlijk omdat het nog een kleine twintig minuten zou duren voordat de film zou beginnen.

Rachel pakte voor het eerst sinds ze met Viktor was haar telefoon uit haar zak.

Rachid 15:55:
Wat ben je aan het doen in Amsterdam?

Rachel 20:44:
Hoe weet je dat ik in Amsterdam ben?

Rachid 20:46:
*afbeelding*

Rachel hield haar adem in toen ze de foto van haar en Viktor op haar beeldscherm zag. Wat moest het bestuur van Groningen wel niet denken? Zouden ze haar nog serieus nemen?

'Met wie ben je aan het appen?,' vroeg Viktor nieuwsgierig.

Rachel liet haar telefoon zien aan Viktor en legde haar handen voor haar ogen.

'Hier,' zei Viktor.

Rachel 20:48:
Laat haar gewoon met rust wil je? Het gaat je vrij weinig aan. Groetjes.