Raken

14

Hoofdstuk 14 (door Wendy):

Zoals gewoonlijk parkeerde Rachel de auto weer op dezelfde plek. Ze stapte uit de auto met haar sporttas.

Vandaag zou ze weer gaan trainen, waardoor ze gisterenavond vroeg ik bed moest gaan.

'Goedemorgen Hans!,' zei Rachel opgewekt.

Zodra ze het trainingscomplex op kwam rijden verdwenen al haar zorgen en kon ze weer vol aan de bak. Haar gedachten verzetten was altijd fijn.

-

'Slalommend naar de overkant,' zei Rachel. 'Met een spring terugkomen en je teamgenoot aanraken.'

Rachel maakte graag een wedstrijd van haar trainingen. Dit vonden de jongens leuk, en zo waren ze toch ook nog ingesteld om te winnen.

'Yes!,' zei Albert. Hij gaf zijn winnende teamgenoten een high-five.

'Good job,' zei Rachel bemoedigend. Ze gaf Albert een vriendschappelijke knipoog.

'Laatste partijtje!,' schreeuwde Rachel.

-

'Mevrouw Stoke? Heeft u even tijd?,' vroeg de journalist die aan de kant stond.

Rachel draaide zichzelf om en liep naar haar toe.

'Zeg het maar,' zei Rachel.

De camera ging aan, waardoor de journalist kon beginnen aan zijn interview.

'Jammer van het resultaat in Amsterdam. Volgende wedstrijd uit tegen AZ. Wat verwacht u daar van?'

'Het gaat lastig zijn en de kansen liggen laag. Az is in bloedvorm, en op het moment beter dan Groningen,' antwoordde Rachel.

'Gaat u veranderingen aanbrengen in de opstelling?'

'Daar ben ik nog mee bezig.'

'Oké, dan nog iets niet gerelateerd met Groningen. U bent afgelopen weekend gespot met Ajax-speler Viktor Fischer.'

'Dat klopt,' knikte Rachel. Haar hart klopte in haar keel. Dit onderwerp moest ze zo snel mogelijk afsluiten.

'Volgens ingewijden heeft u een relatie met Viktor Fischer. Klopt dit?'

'Ik ga hier verder niets over zeggen.'

'Wat vindt het bestuur van Groningen hier van?'

'Hier ga ik ook niets over zeggen,' zei Rachel terwijl ze op haar lip beet. 'Heeft u verder nog vragen of kunnen wij het hier bij laten?'

'Dit was het.'

Rachel haalde opgelucht adem en liep weg bij de journalist.

-

Rachel nam plaats aan haar bureau en liet haar computer opstarten. Uit de kantine haalde ze een grote kop koffie.

Ze begon met het analyseren van AZ, maar dwaalde vaak af met haar gedachten naar Viktor.

Zouden de journalisten gemene dingen over haar schrijven? Zou het bestuur van Groningen aan haar twijfelen? Wat nou als ze haar contract zouden openbreken en haar ontslaan? Haar vader zou ze teleurstellen. En dat was het ergste scenario.

Op de deur werd drie keer geklopt, waardoor Rachel uit haar gedachtes werd gehaald.

Haar hart klopte voor de tweede keer vandaag in haar keel. Rachid stond in de deuropening.

Hij nam zonder ook maar een woord te zeggen plaats tegenover Rachel.

Rachel pakte haar telefoon van het bureau af en typte snel een berichtje.

Rachel 16:39:
Hij is hier. Ik wil dat hij weg gaat.

Het berichtje was bedoeld voor Viktor en ze verstuurde hem snel.

'Wat kom je hier doen?,' vroeg Rachel. 'Je bent wel op mijn werk.'

'Het kon echt niet wat je hebt gedaan,' zei Rachid gebroken. 'Ik heb door jou met Mustafa ruzie!'

'Je verdiende het,' was haar antwoord. Ze had tranen in haar ogen. Normaal kon ze met al haar problemen naar Rachid en zou ze bij hem uithuilen. Maar dat was verleden tijd.

'Maar het is goed,' zei hij boos. Hij ging weer rechtop zitten.

Rachel was enigszins geïntimideerd door Rachid. Ook al wist ze dat Rachid haar nooit wat aan zou doen, hoe boos hij ook op haar was.

'Ik vergeef het je. Zolang jij weg gaat bij Viktor,' slikte hij. Het ultimatum dat hij stelde was te gek voor woorden. 'Hij is niet goed voor jou. Jij weten dat.'

'Hij is wel goed voor mij Rachid,' kaatste ze terug.

'Kies je voor mij, of voor Viktor?'

'Stel je deze vraag serieus?'

'Ja.'

'Ik kan dit niet.'

'Ik geef je een paar dagen.'

Rachid stond op en verliet het kantoor van Rachel. Ze liet haar stoel wat naar achteren schuiven. Haar hoofd liet ze vallen in haar handen.

Viktor 16:45:
Zeg dat hij weg moet gaan. Die vent moet lekker oprotten.

Viktor 16:47:
Is hij er nog?

Viktor 16:48:
Rach?

Rachel lachte even uitgeput en gooide haar telefoon op het bureau. Deze keuze maken was oh zo moeilijk.