Raken

Epiloog

Lees het dankwoord, is belangrijk :)

Epiloog (door Wendy):

'Looking at you, you, is what you have to do. All you have to do is just looking, l'm looking at you,' waren de zachte klanken uit de radio.

Rachel was op weg naar Viktor, die thuis op haar zou wachten. Morgen zou ze naar Napoli gaan, om daar voorlopig te blijven. Haar huis in Nederland had ze op gezegd.

Rachel draaide haar auto de parkeerplaats op. Pufte een diepe adem zucht uit, en stapte uit. Van de bijrijdersstoel pakte ze haar jas en handtas, die ze aan haar arm meenam.

'Je kunt dit Rachel. Je - kunt - dit,' sprak ze luid articulerend tegen haarzelf uit.

Nadat ze zichzelf moed had ingesproken drukte ze op de bel. Viktor deed open, en liet haar zonder een woord te zeggen binnen.

Rachel hing haar jas op, en liet haar tas erbij staan. Haar telefoon stopte ze voor de zekerheid in haar broekzak, voor het geval dat ze gebeld zou worden.

Ze liet haar handen over haar heupen gaan, en draaide zich om naar Viktor. Stoïcijns keek hij Rachel aan. Langzaam zette hij stapjes naar voren, en liet zijn lippen op die van haar terechtkomen.

Sinds de tijd dat ze binnen kwam had hij geen woord uitgesproken. Zijn lippen liet hij voor zich spreken.

Zachtjes, maar zeker niet dwingend, duwde hij haar richting zijn slaapkamer. Ondersteunend liet hij haar vallen, waarna hij boven op haar klom, en haar kusjes begon te geven in haar nek.

'Viktor,' fluisterde Rachel. Hij hield op, en keek haar aan. Liefkozend liet Rachel haar hand langs zijn kaak gaan, en schonk hem een glimlach.

'Ik hou van je,' fluisterde Viktor tegen haar lippen aan. 'Het spijt me dat ik je liet zitten met Rachid. Ik had zo snel mogelijk moeten komen.'

Rachel zweeg, en keek Viktor verbaasd aan. Verwonderd door zijn woorden.

'Ik meen het echt Rachel,' herhaalde Viktor. Hij deelde weer een aantal kusjes uit, en liet kippenvel over haar hele lichaam ontstaan. 'Laat die klootzak alsjeblieft nooit meer bij je binnen.'

Rachel knikte, en hield zijn hoofd tussen haar handen. Ze duwde zijn hoofd dichter naar zichzelf toe, zodat haar lippen die van hem weer zouden raken.

-

'Je was geweldig,' fluisterde Viktor in haar oor. 'Nu kan ik hier helemaal niet meer van genieten.'

Viktor doelde op haar vertrek naar Napoli. Hij zou na alle waarschijnlijkheid gewoon nog een seizoen draaien in Nederland.

'Of ik moet natuurlijk ieder weekend naar Napoli toe komen,' grijnsde Viktor. Hij streelde de haren van Rachel, die in zijn armen lag.

Hun ontkleedde lichamen tegen elkaar voelde goed voor Rachel. Door haar linkeroor dreunde zijn nog wat versnelde hartslag. Het klonk rustgevend, en zorgde voor een band.

'Doet dat niet Viktor,' zei ze schoor. 'Je weet net zo goed dat het niet gaat werken.'

'Ik wil echt graag naar je toe komen,' ging Viktor door. 'Naar Italië is niet heel lang vliegen.'

'Ajax gaat het niet fijn vinden als hun top-spits zoveel afwezig is,' zuchtte Rachel. Ze streelde met haar vingers over zijn spieren. Viktor leek het prettig te vinden, want hij sloot zijn ogen.

'Waarom niet? Het kan echt wel gaan werken als we beide ons best doen,' bracht hij schoorvoetend in. 'Je weet dat ik alles voor je over heb.'

'Vik, laat het. Echt waar,' zei ze nu harder om haar standpunt duidelijker te maken. 'Ik hou van je, daar ligt het niet aan. Maar het gaat niet werken als we zo ver van elkaar vandaan wonen.'

Viktor zuchtte, en liet het onderwerp voor wat het was. Hij zou immers vanzelf verschijnen in Italië, ongeacht wat ze er van zou vinden.

Om haar tot stilte te wanen duwde hij haar weer in het matras. Zijn armen lagen om haar hoofd heen, zodat hij haar niet plat zou drukken. Hij kuste, en liet haar weer genieten.

Rachel wist dat het fout was, maar kon het niet laten. Vandaag was de laatste keer dat ze hem zou zien, en daar kon ze maar beter van genieten.

-

'Je kunt altijd nog richting huiswaarts komen,' zei Viktor, toen hij leunend in zijn deurpost naar de vertrekkende Rachel keek. 'Met huiswaarts bedoel ik natuurlijk richting mij.'

Rachel keek om, forceerde een glimlach en zwaaide nog een laatste keer naar hem. Viktor blies een handkus toe, waarna hij de deur achter zich sloot.