Raken

18

Hoofdstuk 18 (door Wendy):

De mobiele telefoon van Rachel bleef maar afgaan, en het irriteerde. Viktor moest stoppen met bellen. Hij maakte het alleen maar moeilijker dan dat het al was. Nergens voor nodig dus.

Viktor, verscheen weer op het scherm. Rachel zuchtte diep uit en greep boos de telefoon op.

'Ja?!,' riep ze hard door de telefoon. 'Ik word verdomme echt moe van jou.'

'Bedankt dat je nu eindelijk een keer op neemt. Naar mijn tientallen pogingen,' zei Viktor rustig. 'Maar laat ik tot mijn punt komen.'

'Doe dat maar,' was haar geërgerde antwoord.

'Mooi,' rekte Viktor. 'Waarom negeer je me nou al een aantal dagen?'

Rachel schoof zenuwachtig door de woonkamer en zocht naar het antwoord om Viktor de stilte op te leggen. In plaats daarvan sneerde ze hem.

'Gaat je geen flikker aan.'

'Dat is niet het antwoord dat ik verwachte, maar oké,' zuchtte Viktor. 'Mag ik vanavond bij je langskomen?'

'Nee,' antwoordde ze snel. Rachel moest moeite doen om weer op adem te komen. 'Rachid komt straks.'

'Ik dacht dat je bonje met hem had,' bracht hij verontwaardigd in.

'Blijkbaar niet meer hè,' sneerde ze weer. 'Nou doei.'

Rachel gooide de hoorn op het gesprek, waardoor ze hoopte met rust te worden gelaten, maar ze betwijfelde het. Viktor was vasthoudend, en ging er vol voor als hij iets wou. Dat zag je in het veld, maar ook in het veld.

Viktor 14:26:
Ik hoop niet dat je echt boos bent. Heb ik iets verkeerds gezegd? Je moet begrijpen dat ik een vent ben en jullie gevoelens niet begrijp. Nou doei hè.

-

Rachel draaide haar auto de parkeerplaats op, waar het bestuurskamertje was van Fc Groningen.

Ze had de zelfde dag nog een telefoontje gehad, met dat ze graag om de tafel wilden gaan.

Met een zucht was ze het gebouw binnengestapt, en was ze de kamer binnengelopen.

'Goeiemiddag Rachel,' groette Dick haar.

'Hoi,' was haar zenuwachtige begroeting.

-

'Je moet begrijpen dat wij zo niet verder kunnen gaan met jou. Je hebt de visie om groot te worden, maar helaas niet bij Groningen,' zuchtte de hoofd van de bestuur.

'Wat? Ik vat niet helemaal waar dit vandaan komt,' twijfelde Rachel. 'Tuurlijk weet ik dat er in de media veel word gesproken over mogelijke matchfixing, maar dat is absoluut niet waar.'

'Ik geloof je ook wel Rachel, aan mij hoef je je niet te verantwoorden. De fans van Groningen vertrouwen het alleen niet meer.'

'Maar het gaat toch om wie de club groot kan maken? Europa League. Bekerfinales. Niet om wat de supporters vinden. Tuurlijk begrijp ik dat er gecommuniceerd moet worden, maar dat hoeft toch niet tot mijn ontslag te leiden?'

'Daarbij is het handiger om naar buiten te brengen dat je zelf hebt besloten dat je stopt. Zo kun je makkelijk weer ergens aan de slag.'

Rachel zuchtte en dacht diep na. Ze wilde Groningen niet verlaten. Ondanks dat het fijn klonk om niet meer constant in de krant te staan.

'Napoli heeft interesse getoond. Ze willen je als vervanger van  Rafael Benitez, die naar Real verkast.'

'Ik zal er over nadenken.'

'Is goed meid.'

-

Rachel stapte weer in de auto en legde haar handen op het stuur. Haar hoofd liet ze rusten.

In haar tas ging haar telefoon over. Ze greep erna en nam op toen ze de naam van Viktor zag staan.

'Ik las in de krant dat er een spoedoverleg was bij Groningen. Hoe ging het?'

'Ik hou niet zo van stalkers. Ik heb graag mijn privacy.'

'Dat heb je nou eenmaal niet meer. Overal staan foto's.'

'Jij kunt het anders nog aardig goed verbergen.'

'Hoezo?'

'Ik zocht je op Google,' gaf ze toe met een glimlach.

'En dan noem je mij een stalker. Logisch hoor.'

'Weet ik Vikster.'

'Maar hoe ging het gesprek?'

Nog voor ze kon antwoorden kreeg ze een dubbele lijn. Ze nam hem op en hoorde de stem van Rachid.

'Heb je weer met Viktor gepraat?'

'Ja, maar ik heb hem duidelijk gemaakt dat we geen vrienden meer zijn.'

'Mooi zo. Hoe was het gesprek?'

'Ik vertrek.'