Raken

04

Hoofdstuk 4 (door Wendy):

Na het gelijkspel uit tegen Cambuur maakte Rachel zich weer klaar voor de volgende wedstrijd. Ajax stond thuis op het programma. Altijd een moeilijke wedstrijd dus.

'Oh Oh baby come on,' zong Rachel mee in de auto, op het liedje van Anouk. 'Sun comes down to what it feels like.'

Ze groette de steward en draaide haar auto de parkeerplaats op.

'Goodmorning Rasmus!,' groette Rachel hem vriendelijk met een snufje enthousiasme. Ze had zin om vandaag weer te beginnen.

Rachel liep haar kantoor binnen en gooide haar tas naast haar bureau.

Een zachte klop op haar deur zorgde ervoor dat ze uit haar concentratie werd gehaald.

'Hey Albert,' groette ze hem. 'Kom binnen.'

Rachel nam plaats aan haar bureau en keek naar Albert die tegenover haar ging zitten.

'Wat is er aan de hand?'

'Ik zit er een beetje mee dat ik niet heb kunnen spelen. Had dat een bepaalde reden?'

'Nee,' zei Rachel om Albert gerust te stellen. 'Ik werk hier nog een te korte tijd om een volledig beeld van iemand te krijgen. Op dit moment leek dat mij de beste opstelling.'

'Oké, bedankt coach,' zei Albert, die opstond en haar kantoor weer verliet.

-

'Oké, begin maar met uitlopen!,' schreeuwde Rachel fanatiek over het veld heen.

'Ga jij maar alvast naar je kantoor. De rest lukt mij nog wel,' zei Dick, die haar even met zijn elleboog aanstootte.

'Dankjewel Dick,' zei ze met een gemeende toon in haar stem. Ze perste er een glimlach uit en verliet het trainingsveld.

-

'Tititit,' neuriede ze toen ze haar voetbalschoenen in haar sporttas gooide. Ze sloeg hem over haar schouder heen en deed haar natte haren aan de kant.

Om de hoek van haar kantoor gooide ze haar sporttas neer, waarna ze weer terugliep naar de kantine om een glas water te halen.

Ajax, typte ze in. Ze begon haar nieuwe speurtocht.

'Ajax, Ajax, Ajax,' herhaalde ze een aantal keer naar zichzelf. 'Ajax oh Ajax.'

Nemanja Gudelj, schreef ze op haar kladblok. Op YouTube en Google zocht ze naar recente filmpjes van hem. Op basis van haar uitkomsten wist ze precies wie ze wou opstellen, als de persoon fit was.

Haar bureau begon hevig te trillen toen haar telefoon overging.

'Met Rachel,' nam ze op zonder naar de naam te kijken. Dit zei ze altijd.

'Jo, Jo. Met Rachid,' nam hij op.

'Wat moet je? Ik ben aan het werk,' zei ze lachend.

'Ik verveelde mij, dus dacht: ik bel Rachel.'

'Dom gedacht dus,' zei ze bespottelijk. 'Jij kijkt toch wel eens Ajax?'

'Ja, tuurlijk. Ajax, vak 410. Je weet zelf,' deed hij extra stoer over de telefoon.

'Ja, stop maar weer grappenmaker,' zei ze lachend. 'Wie is gevaarlijk?'

'Jij moet oppassen! Viktor Fischer is goed bezig. Hij gaat jullie pakken,' zei hij.

'Ja, ja. Ik dacht het dus-,' kapte Rachel zich af. 'Ik dacht dat je mij zou gaan aanmoedigen!'

'Ja, dat doe ik ook. Bij alle wedstrijden,' zei hij snel. 'Behalve tegen Ajax. Ajax is mijn alles.'

'Vorige week was je nog voor Feyenoord,' tikte Rachel hard terug. 'Kuyt was de bom.'

'Ja, ja. Dat is allang verleden tijd,' probeerde hij eronder uit te komen. 'Het is allang verleden tijd.'

Rachid begon spontaan het liedje van Yes-R te zingen, waardoor Rachel niet meer kon doen dan gniffelen.

'Ey, ik moet gaan,' kwam ze tussen zijn gezang door.

'Het is allang verleden tijd,' zong hij weer luidkeels mee. 'Net zoals Rachel. Zij gaat mij nu verlaten.'

Rachid probeerde zoals gewoonlijk weer te rappen, maar ondertussen zou hij moeten weten dat dat niet zijn toekomstige baan zou worden.

'Doei Rachid.'

'Doei doei lieverd.'

Rachel legde haar telefoon weer naast zich neer en begon met het opzoeken van Viktor Fischer.

'Viktor Fischer is anders dan anderen.'

'Fischer moet 'lekker door' na tegenslagen.'

Rachel las de artikelen aandachtig en bekeek meerdere YouTube filmpjes van hem.

Op haar kladblok schreef ze haar 'vondsten' op, die haar misschien wel konden gaan helpen in de wedstrijd tegen Ajax. Hij was altijd zwaar, maar Rachel had er vertrouwen in dat ze hem konden winnen.