Raken

13

Hoofdstuk 13 (door x_michellex ):

Tijdens de film keek Rachel even naar Viktor. Met volle concentratie keek hij naar de film. Ze glimlachte even en keek weer naar de film. Het voelde fijn om hier met hem te zijn. Eindelijk kon ze weer wat leuks doen zonder alleen te hoeven zijn. Rachel was niet iemand van veel vrienden, daarom had ze alleen Rachid, maar die heeft ze nu ook niet meer.

-

De lichten gingen weer aan. Wat betekende dat de film was afgelopen. Rachel stond op en rekte zich uit waardoor Viktor moest gniffelen. "Wat?" Lachte Rachel "niks" een grijns vormde er op zijn gezicht. Rachel rolde haar ogen en pakte haar tas van de grond. Haar mobiel deed ze in haar tas "heeft die sukkel nog wat gezegd?" "Geen idee, ik kijk later wel" Viktor knikte en liep achter Rachel de zaal uit.

Net toen ze het gebouw uitstapte legde Viktor nonchalant zijn arm om Rachel haar schouders. Ongemakkelijk liep Rachel door. Moest ze het wel doen? Ging het niet te snel? "Misschien is dit niet zo handig Vik" "sorry" gelijk hield Viktor zijn arm weg. "Ik ben soms een beetje los als ik me op m'n gemak voel" "het is oke" glimlachte Rachel. "En hey je noemde me Vik" zijn glimlach werd breder en verlegen keek Rachel naar de grond. "Sorry" "geeft niet ik vind het leuk, heb jij bijnamen?" "Nope, Rachid noemde me Rachi ik weet niet of ik daar zo fan van ben" "ik in ieder geval niet" gniffelde Viktor.

"Misschien is dropje een leuke bijnaam" "ah nee Viktor ga weg hoor" Viktor begon hard te lachen om de gezichtsuitdrukking die Rachel op haar gezicht had. "Het was maar een grapje, waar staat je auto eigenlijk? Ik neem aan dat je met je auto bent?" "Bij het restaurantje" "top, ik was lopend" lachte Viktor "kom kleintje" abrupt bleef Rachel staan terwijl Viktor doorliep. "Hoe noemde je mij?" "Kleintje" lachte hij "mag dat niet?" Uitdagend ging Viktor voor haar staan. "Nou dat was niet de bedoeling Fischer" "dat is vervelend voor je Stoke" "voor jou ja" Rachel deed haar armen over elkaar. "Kom, waar staat je auto precies?" Viktor was alweer doorgelopen, maar Rachel stond nog steeds met haar armen over elkaar. "Is deze auto..." Viktor keek naast zich, maar zag niemand lopen. Snel keek hij achter zich en zag Rachel nog steeds met haar armen over elkaar staan. Gelijk begon hij te lachen en liep met grote passen naar haar toe.

"Kom hier kleintje" Viktor bukte en gooide Rachel over zijn schouder. Rachel begon te gillen "zet me alsjeblieft neer Vik" "nee moest je maar meteen meekomen" lachte hij.

"Deze auto is van jou toch?" "Ik zie alleen een rug en de grond" was Rachel haar droge antwoord. "Ohja" Viktor draaide zich om en met een beetje moeite zag Rachel dat het inderdaad haar auto was. "Ja die is van mij" "oké dan zet ik je weer neer, zou ik rijden? Ik weet waar m'n huis woont" "prima" gniffelde Rachel. Ze gaf de sleutels aan Viktor en ging aan de bijrijderskant zitten. "Jeetje ik zet die stoel wat meer naar achter, anders kan ik niet rijden hoor kleintje" Rachel moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Viktor was toch leuker en grappiger dan ze van te voren had gedacht.

Er was een stilte gevallen. Geen ongemakkelijke, maar een fijne stilte. Een stilte waarin beide konden nadenken. Toch besloot Rachel haar telefoon erbij te pakken.

Rachid 20:50:
En wie ben jij? Viktor zeker?

Rachel 22:46:
Gaat je niks aan, ik moest oprotten uit je leven dus bemoei je er niet mee. Dag Rachid.

Met een zucht gooide Rachel haar telefoon weer in haar tas. "Wat zei hij?" Vroeg Viktor. Rachel keek hem even aan "hij vroeg wie je was, hij dacht dat jij het was, toen heb ik gezegd dat het hem niks aangaat en dat ik moest oprotten uit zijn leven dus dat hij zich er niet mee moest bemoeien" "ik denk dat dat het beste is" knikte Viktor. Rachel vond het fijn dat ze samen met Viktor de ene keer serieuze gesprekken kon hebben, maar een andere keer ook minder serieuze. "We zijn er bijna"