Part 15

530 38 2
                                    

Farid kunyah nasi. Tapi sengih tak dapat sembunyi. Ingat Minah. Ingat pada Poyo. Nek Wan dari tadi pandang. Farid ni, makan ke tengok t.v? Nak kata ada rancangan Maharaja Lawak, musim terbaru belum ada lagi. Ish.. budak ni. Adalah benda lain yang dia ingat tu.

"Senyum sorang-sorang. Ingat apa tu?" Tegur Nek Wan. Farid angkat muka. Senyum.

"Suka. Happy jumpa kawan-kawan lama." Jawab Farid. Tak sama langsung dengan apa yang ada dalam kepala dia!

"Abang Farid tipu Nek Wan. Mesti abang Farid ingat kat kakak kemetot siang tadi." Celah Paku. Mencerun mata Farid tengok Paku. Amboi! Boleh tahan mulut si Paku ni. Farid capai paha ayam goreng. Disua ke mulut Paku.

"Makan ni. Banyak cakap pulak."

Paku sengih. Paha ayam dihulur Farid, Paku gigit. Senyum Farid pandang muka Paku.

"Kakak kemetot? Anak siapa kamu jumpa?" Nek Wan jadi teringin nak tahu. Baru petang tadi Farid sampai. Dah ada cerita dalam kampung ni yang Nek Wan tak tahu?

"Alaa... budak perempuan yang sewa homestay Kak Lela. Farid pergi padang nak jumpa member-member lama. Tak sangka jumpa perempuan senget tu pulak."

"Senget pun abang Farid suka." Paku celah lagi.Selamba sambil kunyah ayam goreng. Farid jeling Paku. Ni pun spesis serupa Minah. Asyik nak menjawab. Farid geleng kepala.

"Hmm... Nek Wan ingatkan kamu bawa girlfriend tak beritahu dengan Nek Wan."

"Tak adalah Farid nak bergirfriend bagai dengan perempuan tu. Tak ingin." Balas Farid. Sesuap nasi dimasuk ke mulut.

"Rugi abang Farid tak nak kakak tu. Baik tau, Nek Wan. Dia yang tolong cari Poyo. Siap dukung hantar rumah Pak Lan."

"Dukung Poyo? Kakak kemetot yang kamu cakap tu?" Nek Wan senyum. Rasa macam tak percaya dengar cerita Paku.

"Kakak tulah Nek Wan."

"Kau ni, Paku. Puji memanjang nampak. Perempuan tu dah rasuah kau ke apa ni?" Farid cerun mata. Jumpa tak sampai sepuluh minit, Paku dah puji Minah melambung.

"Taklah rasuah pun. Sedekah aje. Sepuluh ringgit." Paku sengih.

"Ceh! Agak dah..." Farid capai gelas air kosong. Diteguk. "Kau belum kenal lagi Minah tu siapa. Mulut kau dengan mulut dia, boleh sekawan. Seiringan kau tahu tak?"

"Kenapa pulak?"

"Iyalah. Tak ada tapis. Basuh dengan clorox baru tahu." Farid saja ugut.

"Hmm... clorox aje pun. Bagilah racun..." Paku sengaja panjangkan hujung suara. Nek Wan ketawa. Farid dengan Paku kalau dah jumpa, memang kecoh. Farid mula sengih. Teringat pada racun yang Minah beritahu dia bubuh dalam mocha cappucino. Ayat Minah punya keras memang tak boleh nak didengar. Terbakar hati Farid mengingat. "Tengok tu Nek Wan. Abang Farid sengih lagi."

"Ish.. kau ni. Aku sengih sebab Nek Wan masak sedap. Rugi tak makan." Laju Farid tukar topik. Makin dilayan nanti, makin banyak pula Nek Wan nak tahu. Paku ni pun satu. Bukannya pandai nak simpan rahsia.

******

Minah renung tangan. Kemudian kaki. Lepas tu tangan semula. Aduh! Tulah kau, Minah. Berlagak sangat nak cari Poyo. Sudahnya bintik-bintik merah badan Minah. Gatal pun dah terasa. Minah pasang kipas kelajuan paling maksimum. Tak nak berpeluh sangat. Mahunya makin gatal nanti.

Minah pandang netbook yang terpasang. Esok baru dapat jumpa Haji Kasim. Bincang hal tanah kebun. Minah kalih duduk. Baring atas sofa. Nasib baiklah homestay lengkap dengan perabot. Tak adalah suam-suam kuku. Dah banyak kali Minah sewa homestay. Macam-macam fesyen. Macam-macam gaya Minah pernah jumpa.

"Assalamualaikum!"

Minah angkat kepala. Renung jam netbook. Dah pukul 9 malam. Siapa pulak yang datang? Tapi dengar suara macam Farid. Eh! Mustahillah! Farid tu bukannya heran pun dengan aku. Bagi sakit hati lagi adalah!

"Assalamualaikum Cik Minah! Ada ke tidak? Tak akan pengson kot..."

Ah... sudah. Memang mamat tu. Bakal suami tak jadi. Minah turun sofa. Capai tudung. Minah atur langkah. Minah tak buka pintu. Jenguk dari tingkap.

"Waalaikumussalam."

"Hai, Minah. Berkira nampak. Buka tingkap aje?" Sindir Farid terpandangkan Minah terjenguk-jenguk dari celah cermin kaca.

"Dah malam ni. Kampung orang. Bukannya kampung aku. Nak apa ni?" Dengus Minah.

"Walaupun kau ni tak cukup cun, saja aku nak tanya. Kulit kau okey? Teringat aku hal kau tergaru-garu tadi."

"Okey..." Jawab Minah acuh tak acuh.

"Serius ni? Baru aku nak bagi petua hilangkan gatal kau tu."

"Tak payahlah petua kau tu. Simpan aje." Minah dah nak tutup tingkap tapi Farid tahan pulak. "Nak apa lagi ni?" Minah dah mengeluh. Sesak pula rasa nak melayan kerenah Farid.

"Kau buat apa kat kampung ni? Takkan datang bercuti kot..."

"Aku ikut kau. Boleh?"

"Eiii... stalker!" Farid ketawa.

"Eiii... stalker!" Ajuk Minah. "Suka hati akulah. Kampung ni tak ada nama kau pun. Jalan kampung ni pun tak ada tol. Nak datang ke nak cuti, nak stalk kau ke, nak bagi panas hati. Apa kau susah? Bukannya kena undi pun nak datang tempat ni. Blahlah!"

"Amboi, Cik Minah. Makin laser ayat nampak..."

"Laser aku aje kau nampak? Laser kau? Kau buat apa? Buat tukun laut?"

"Uik... agak-agaklah pun. Tapi aku suka. Laserlah lagi. Aku teringin juga nak balas. Fire... fire..." Makin galak Farid ketawa. Minah geleng kepala. Tak sangka pulak Minah. Makin menjadi-jadi Farid.

"Kau baliklah dulu. Aku nak tidur ni." Tak tunggu. Minah tutup tingkap.

"Jumpa esok, Minah!"

Jumpa esok? Laju Minah buka tingkap semula. "Apahal kau nak jumpa aku esok? Tak ganggu hidup aku tak boleh ke?"

"Eh! Suka hati akulah. Nak jumpa ke, nak ganggu ke? Jalan kampung ni tak ada tol. Bukannya kena bayar pun kalau aku nak kacau kau. Boleh gitu Cik Minah?"

"Kau..." Minah dah genggam penumbuk. Farid cebik. Lambai tangan. Tinggalkan laman homestay. Minah garu kepala. Sengal betullah Farid ni. Minah nak jauhkan diri, Farid pula asyik muncul depan mata. Farid ketawa. Puas hati dapat kenakan Minah. Paku yang dari tadi duduk bawah pokok tunggu Farid, tergesa-gesa bangun.

"Suka nampak..." Paku kerling Farid.

"Suka nampak? Sakit jiwa kau tahu tak?"

"Alaa... orang kalau dah suka, jatuh cinta. Serupalah macam orang sakit jiwa. Gila."

"Amboi! Ayat..." Farid renung muka Paku. "Minah tu yang gila. Bukannya aku. Apalah kau ni."

"Kalau dia dah gila, abang Farid layan buat apa. Abang Farid pun sama gila. Sesuailah tu." Paku jeling Farid.

Farid mendengus. Tak sangka pulak dia. Hajat hati sampai saja petang tadi sekadar nak jumpa kawan-kawan lama. Bukan main seronok geng-geng tengok budak main bola, melayang selipar. Terkejut Farid. Hampir selipar mendarat di kepala. Nasib baik Farid sempat elak.

Angkat selipar, Farid tuju arah homestay. Depan laman ada MyVi. Renung punya renung Farid rasa tak percaya. MyVi Minah ni. Farid ingat sebab kereta nilah yang Minah bawa ke restoren. Apa yang Minah buat kat sini? Farid beri salam. Berjawab. Pintu terkuak. Sah! Minah depan mata. Macam biasalah penampilan Minah. Lain dari waktu pejabat. Tudung sarung. Track suit. T-shirt.

Hajat hati Farid nak cakap elok-elok. Tapi mulut Farid kalau jumpa Minah memang tak boleh nak kawal. Lagilah bila Minah tak mengaku selipar tu dia punya. Dah sah homestay paling dekat dengan padang. Sebelum ni kena kepala dengan bantal kusyen. Hari ni selipar pula.

Melampau Minah ni! Farid langkah laju. Paku minta izin nak balik rumah. Farid angguk. Sampai laman depan rumah Nek Wan, langkah Farid terhenti. Sebuah Proton Perdana. Parking elok sebelah kereta Farid. Siapa pula yang datang? Farid hampir atur langkah semula tapi tiba-tiba dia teringat. Eh! Bukan ke ni...


Bakal Suami Tak Jadi (Terbit November 2017 - BESQ Publication)Where stories live. Discover now