Κεφάλαιο 7

212 20 8
                                    

Ορέστης POV

(Από την ώρα που έστειλε το μήνυμα στην Μάγια)

Αποστολή. Ωραία! Έχουμε έρθει όλοι, μόνο η Ειρήνη με την Μάγια λείπουν. Αναρωτιέμαι τι έχει φορέσει. Καλά την Ειρήνη την ξέρω θα έχει φορέσει κάτι κοντό και έντονο για να τρελάνει τον "Βαλάντης της" όπως λέει. Η Μάγια όμως? Δεν την έχω ξαναδεί σε έξοδο. Δηλαδή έξω σε βραδινή  έξοδο μαζί  δεν έχουμε ξαναβγεί επειδή δεν την άφηναν οι γονείς της. Και σήμερα θα την γνωρίσω και στα παιδιά. Κι αυτή η Δήμητρα! Αμάν! Όλη την ώρα μου τρίβεται . Υπό άλλες συνθήκες θα την έβαζα κάτω και...... Αλλά όχι τώρα. Και για το στοίχημα αλλά κι επειδή δεν θέλω να πληγώσω την Μάγια και... Ώπα, ώπα! Από πότε εγώ κάνω έτσι για κοπέλα και μάλιστα όχι και το πρώτο μοντέλο???? Αυτό λέγεται ΕΡΩΤΑΣ βλάκα! Μπράβο υποσεινήδειτο! Βρίσκεις τις ώρες και μιλάς! Ωχ βλέπω την Ειρήνη. Αλλά αυτή μαζί της δεν είναι η Μάγια. Ποια είναι?

Ο Βαλάντης πιάνει την Ειρήνη και την φιλάει παθιασμένα και της ψιθύρησε κάτι που την έκανε να κοκκινήσει.

"Ειρήνη θα μας συστήσεις την φίλη σου? Και πού είναι η Μάγια??? Μαζί δεν ήρθατε?" ρώτησε ο Βαλάντης την ερώτηση που όλοι σκεφτόμασταν.

"Χαχαχαχα" γέλαγε η Ειρήνη και όλοι την κοιτάζαμε περίεργα.

Η άλλη κοπέλα μας χαμογέλασε γλυκά. Τι όμορφο χαμόγελο και... πολύ οικείο. Αλλά ποιανής είναι?

"Μάλλον πρέπει να συστηθώ.... είμαι η Μάγια" ,είπε κι έμεινα. Αποκλείεται! Ήταν....ήταν τόσο πανέμορφη αυτή η κοπέλα που κανένας δεν θα σκεφτόταν την Μάγια. Όχι ότι δεν είναι όμορφη όμως..
Κι οι άλλοι όπως κι εγώ την κοίταζαν σαν χάνοι και της έλεγαν ότι δεν το πίστευαν και τέτοια. Εγώ δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη! Είχα μείνει και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Ένα ασθενοφόρο καλέ!! Με χάνετε!!!!
Ένιωσα τον Κώστα να με ακουντά αλλά δεν έδωσα σημασία.

Και ξαφνικά άρχισαν οι μαλακίες του Μάνου. Ένα παιδί που ακόμα δεν  έχω καταλάβει γιατί είναι στην παρέα μας. Της έλεγε ότι ήταν ζόρικη και.... για μισό! Μωρό του? Την γάμησε! Μωρό του η Μάγια ΜΟΥ??? ΠΟΤΕ!

Μπράβο Μάγια μου! Ξέρεις να απαντάς. Πάντα ήξερες... Ο Μάνος έφυγε τρεχάμενος μουρμουρίζοντας ένα ξερό καληνύχτα. "Στα τσακίδια!"σκέφτηκα από μέσα μου.

Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε πολύ ωραία. Και εγώ δεν είχα πάρει τα μάτια μου από την Μάγια. Τι κι αν είχα δίπλα μου την πιο περιζήτητη γκόμενα του σχολείου να μου τρίβεται? Μπροστά μου είχα την καρδιά μου, την ζωή μου, την αναπνοή μου! Όλα για όσα άξιζαν να ζω τα έβρισκα όταν κοιτούσα τα μάτια της. Σήμερα! Σήμερα θα την φιλήσω αλλά θα της πω κι ότι την αγαπώ. Αύριο κιόλας θα λήξω και το στοίχημα και θα μπορούμε να είμαστε μαζί! Πολλά ζητάω?

Να με προσέχεις... Where stories live. Discover now