Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 37

Μάγια

"Μωρό μου,  ξύπνα! ", η φωνή της μαμάς

Σκούντηγμα.

"Αγάπη μου,  θα αργήσεις!  Σήκω! ", συνέχισε

Σκούντηγμα.

"Μάγια αν δεν σηκωθείς θα φάει ο Βασίλης όλες σου τις πατάτες το βράδυ! "

Οκ. Αυτό ήταν. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ανακάθισα στο κρεβάτι.

"Μην. Με. Απειλείς. Με. Φαγητό! ", είπα αργά αργά!

"Ποτέ δε θα παλιώσει! ", είπε η μαμά και έκανε πως σκούπιζε ένα δάκρυ.

Τς τς τς!  Είναι μάνα τώρα αυτή!???

" Γιατί με ξυπνάς με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο Κυριακάτικα?? ", ρώτησα αφού σηκώθηκα από το κρεβάτι και με βαριά βήματα πλησίαζα το μπάνιο.

"Ισως γιατί σήμερα είναι ο μεγάλος αγώνας της σεζόν! ", είπε δεικτικά η μαμά και ξύπνησα! 

"Ο αγώνας!  Δεν πιστεύω πως το ξέχασα! ", σε 10 λεπτά είχα φάει,  πλυθεί και ετοιμαστεί.

Αφού έπιασα τα μαλλιά μου δύο γαλλικές κατέβηκα τις σκάλες. Μπροστά στην εξώπορτα με περίμενε  ο μπαμπάς .

"Άντε Μάγια!  Αργήσαμε! ", είπε και βγήκε από το σπίτι

Η μαμά ήρθε και μου έδωσε ένα φιλί " Καλή επιτυχία μωρό μου! Είμαι σίγουρη πως θα σκίσεις. Θα είμαστε όλοι εκεί. Ο Βασίλης και η Ειρήνη θα έρθουν απευθείας.  Να προσέχεις! "

"Εντάξει μανούλα. Τα λέμε! ", το άγχος με έχει καταβάλει αλλά δεν πρέπει!  Όοοοοοοχι!  Όχι σήμερα!

Σε 10' λεπτά είχαμε φτάσει στο γυμναστήριο. Αφού χαιρέτισα τον μπαμπά μου και κου ευχήθηκε καλή επιτυχία ,πήγα να βρω τον Κώστα.

"Κώστα! ", φώναξα όταν τον εντόπισα

"Άντε πού ήσουν!!  Τέλος πάντως έλα να ετοιμαστείς. Σε 1μιση ώρα παίζεις. ", είπε και με οδήγησε στα αποδυτήρια. " Πήγαινε ντύσου κι έλα να κάνουμε προθέρμανση. ", είπε και έφυγε τρέχοντας. Ο καημενούλης!  Μάλλον έχει κι αυτός πολύ άγχος.

Ωραία κυλάει η ζωή μου πάντως. Ανδρέας ? Θυμωμένος,  εξαφανισμένος,  σςν παλεύεται η κατάσταση!

Ορέστης?  Τα ίδια και χειρότερα!

Η ψυχολογία?  Αααα εδώ κι αν διαπρέπουμε!  - 0 03% παρακαλώ το ποσοστό ψυχολογίας.

Ελπίζω η υποστήριξη από δικούς μου ανθρώπους να μου δώσει δύναμη. Την χρειάζομαι!

Αφού έβαλα τα ρούχα μου και τν εξοπλισμό μου βγήκα στον αγωνιστικό χώρο,  που θα αγωνιζόμουν σε λίγο. Σε μια άλλη πλευρά της τεράστιας αίθουσας ήταν η αντίπαλος μου,  η Ολίβια,  με τον δικό της τον προπονητή κι εκείνος της μίλαγε.