Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 16

Όπως καταλάβατε... ΑΤΥΧΗΜΑ. Ο Σωτήρης που οδηγούσε σκοτώθηκε ακαριαία. Ο Βασίλης δόξα το Θεό τη γλίτωσε με ελαφρά χτυπήματα στο πρόσωπο και ένα σπασμένο χέρι. Η είδηση έφτασε γρήγορα στο σπίτι. Το σκηνικό ήταν... ήταν φοβερό. Η μαμά να ουρλιάζει , ο μπαμπάς να μιλάει αποπροσανατολισμένος με τους αστυνομικούς και τους νοσοκόμους και εγώ απέναντι στην Ειρήνη και τον Ορέστη να κλαίω απαρηγόρητη. Δε μπορούσα να το συνειδητοποιήσω καν.

Η Ειρήνη με την κυρία Ελένη προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν, αλλά ήταν δύσκολο όταν ήταν κι αυτές στην ίδια κατάσταση με εμένα. Ο κύριος Μιχάλης βοηθούσε όσο μπορούσε τον μπαμπά συντετριμμένος κι αυτός. Ο Σωτήρης ήταν σαν παιδί τους όπως και όλοι μας.

Ο Ορέστης το ίδιο καταβεβλημένος με εμένα. Απαθής καθόταν σε μια γωνία και κοίταζε το κενό, σαν να μην υπήρχαν άλλοι γύρω του. Σαν να μην ούρλιαζα σαν τρελή, σαν να μην είχε γίνει τίποτα.

Την επόμενη μέρα στην κηδεία δεν είχα την ψυχική δύναμη να πάω. Δεν άντεχα να τον βλέπω μέσα στο.... στο φέρετρο. Όχι δεν ήταν ο αδελφός μου εκεί μέσα! Δεν το δεχόμουν ότι είχε πεθάνει για πολύ καιρό. Εκείνη την ημέρα κάθισα με τον Βασίλη στο νοσοκομείο να του κρατάω συντροφιά γιατί δεν πέρναγε λίγα κι εκείνος. Ήταν χτυπημένος, καταπονημένος και κατηγορούσε τον εαυτό του  για όλα.

 Ο λόγος? Κανείς μας δεν έμαθε ποια ήταν τα τελευταία λόγια του Σωτήρη που σημάδεψαν τον Βασίλη. Από εκείνη την μέρα εγώ με τον Βασίλη δεθήκαμε όσο ποτέ. ήταν σαν να προσπαθούσε να αντικαταστήσει τον Σωτήρη στο ρόλο του μεγάλου αδερφού. Όσο όμως κι αν τον αγαπάω- γιατί ακόμα και μετά από αυτά που μου είπε εγώ εξακολουθώ να τον αγαπάω- κανένας δε θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει τον Σωτήρη.

Πάντως η αλλαγή του Βασίλη ήταν ριζική μπορώ να πω. Έγινε προστατευτικός, γλυκός και ... απίστευτος αδερφός. Ήταν πάντα εδώ για μένα. Στην πρώτη μου αποτυχία, στην πρώτη φάση που μου ήρθε περίοδος και αν και είναι γυναικείο θέμα μου στάθηκε στους πόνους μου. Τις νύχτες μετά το ατύχημα όταν κατάφερε να πάρει εξιτήριο ερχόταν πάντα στο δωμάτιό μου να με ησυχάσει , να με φιλήσει και να μου πει ότι είναι αυτός μαζί μου πλέον και δε χρειάζομαι κανέναν άλλο. Χα, θυμάμαι είχα καταντήσει να μένει στο δωμάτιό μου αφού ήταν όλη την ώρα εκεί.

Πέρα όμως από αυτή την πλευρά του άρχισε να γίνεται πιο σκληρός. Μίσησε τα κορίτσια και άρχισε να τις χρησιμοποιεί εκτός από εμένα, την Ειρήνη και τη Μαιριτίνα. Ήμασταν ειδική περίπτωση. Επίσης άρχισε να θυμώνει με τον Σωτήρη. Άρχισε να τον μισεί ξαφνικά. Εγώ και οι γονείς μου ακόμα δεν ξέρουμε πού στηρίζεται αυτή η κακία που εκφράζει πλέον όταν μιλάει για τον αδελφό μας. Πάντως φροντίζει να το κάνει όταν δεν είμαι μπροστά γιατί ξέρει ότι πονάω. Αλλά σήμερα....