Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 10

Μάγιας POV

Ωχ Θεούλη μου! Τι θόρυβος είναι αυτός? Κοιτάω το κινητό μου και ...γίνομαι εξωφρενών! Ποιος ξυπνάει κόσμο στις 7 το πρωί Κυριακάτικα!!!????

Η Ειρήνη δίπλα μου κοιμόταν σαν βόδι και δεν κατάλαβε τίποτα. Άρα εγώ έπρεπε να κοιτάξω. Γαμώ την γκαντεμιά μου γαμώ!

Πήγα στο σαλόνι και είδα έναν Ορέστη να βαράει με μανία ό,τι υπήρχε γύρω του. Τα μάτια του φαίνονταν κλαμμένα και ήταν άυπνος. Μα τι είχε γίνει?

Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου στο δωμάτιο με κοίταξε με ένα μετανιωμένο βλέμμα και μετά κάθησε και έβλεπε τηλεόραση. Τι έλεγα χθες? Αν ναι, αύριο(σήμερα) θα ήταν πιο ωραία η μέρα. Μάλλον δν θα είναι... Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και η δικιά μου σίγουρα δεν ξεκίνησε καλά!

Πήγα στην κουζίνα κι έφτιαξα σοκολάτα ζεστή να πιω γιατί δεν πίνω καφέ. Άκουσα ένα σιγανό βήξιμο από πίσω μου και είδα τον Ορέστη να στηρίζεται στο πλαίσιο της πόρτας και να με κοιτάει. Ακόμα και έτσι λυπημένος ήταν απίστευτα καυτός, όμως δεν πρόκειται να παραδώσω τα όπλα! Του έριξα ένα βλέμμα αποδοκμασίας όταν τον προσπερνούσα, αλλά

"Μάγια...." είπε παρακλητικά και δεν άντεξα. Συνάντησα τα μάτια του βουρκωμένα.

"Σε παρακαλώ! Συγχώρεσέ με. Είμαι ένας μαλάκας, ένας,ένας.... ηλίθιος. Δεν έπρεπε να πω κάτι τέτοιο ειδικά σε εσένα. Μόνο αυτό δεν είσαι! Κι αυτό σε κάνει ξεχωριστή και μοναδική. Σε παρακαλώ ξέρω ότι έκανα τεράστιο λάθος αλλά μην με βγάλεις από την ζωή σου. Σε χρειάζομαι. Δεν μπορώ να φανταστώ μία μέρα της ζωής μου χωρίς την βλακεία σου που με τρελαίνει. Σ'αγαπώ ρε μικρό, δεν θέλω να μου είσαι θυμωμένη. " είπε και ήμουν πολύ βουρκωμένη κι εγώ. Ξέρω ότι όταν έλεγα 'Σ'αγαπώ' δεν το εννοούσε έτσι όπως θα το ήθελα , αλλά κέρω ότι με αγαπάει αληθινά. Πάντα με φρόντιζε και νοιαζόταν για μένα πάνω από αδελφός. Τον λάτρευα ακόμα κι σαν κολλητό.

Έτρεξα και τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του παίρνοντάς τον μια δυνατή αγκαλιά. Τον έπιασα εξαπίνης , αλλά αφού έβγαλε ένα χαχανητό με κράτησε από τη μέση για να μην πέσω και μείναμε σφιχτά αγκαλιασμένοι τουλάχιστον για 10λεπτά. Μύριζα το άρωμά του που του είχα αγοράσει πριν 3 χρόνια όμως μου άρεσε τόσο όταν το φόραγε που τον έπεισα κι από τότε το φοράει συνέχεια γιατί του αρέσει, λέει, να τν μυρίζω με τον δικό μου 'διακριτικό' (λέμε τώρα...) τρόπο.

Έτσι τον μύριζα τώρα αχόρταγα και το κατάλαβε και γέλασε.

"Πότε θα σταματήσεις να με μυρίζεις?"