Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 41

Μάγια

Τα χείλη του 'χαϊδεύουν' απαλά τα δικά μου .  Αυτό το φιλί δεν μοιάζει καθόλου με το άλλο που είχαμε δώσει.

Για την ακρίβεια δεν το νιώθω καν 'αληθινό '. Δεν ξέρω τι παίζει με εμένα.  Αλήθεια! 

Με φιλάει το αγόρι που μου αρέσει κι εγώ?  Τι κάνω εγώ?  Έχω ανοιχτά μάτια και τον παρακολουθώ. Αχ τι ωραία!

Μάγια παιδί μου , ξύπνα!!!!  Βασικά κλείσε τα μάτια σου.

Ακολουθώ τις οδηγίες του εαυτού μου , αλλά την ώρα που πήγα να κλείσω τα μάτια μου ακούστηκε η φωνή της ηλίθιας της Ηλέκτρας.

"Εντάξει, φτάνει! Πόσο πια?", είπε εκνευρισμένη

Εμείς απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο κι εγώ σκεφτόμουν από μέσα μου τρόπους να την εξοντώσω παύλα σκοτώσω παύλα δολοφονήσω παύλα τεμαχίσω σε πολύυυυυυ μικρά κομματάκια. 😈

"Μπράβο παιδιά!  Είστε πολύ πειστικοί. Μπράβο και πάλι μπράβο!  Δεν νομίζω να αφήσετε κανέναν ασυγκίνητο μέσα στην αίθουσα! ", είπε η φιλόλογος και εγώ αναστέναξε αλλά όχι πολύ δυνατά.

Ο Ανδρέας όμως με άκουσε...

Και με κοίταξε ερωτηματικά!

Τέλεια...( φαίνεται η ειρωνεία ή να προσπαθήσω κι άλλο 😂?)

Εγώ γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά.

Είμαι ηλίθια!

Με βραβείο ηλιθιότητας!!!

Πιστοποιημένα από επιστήμονες!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Ντάξει συνεχίζουμε!

" Μάλιστα! Την κάνουμε τώρα? " , άκουσα την φωνή του

"Ανδρέα τα ελληνικά σου! Αλλά ναι μπορείτε να φύγετε!  Θα σας ξαναδώ την ημέρα πριν την παράσταση για μια τελευταία πρόβα. Καλή ξεκούραση! ", μας άφησε επιτέλους!

Ψελλίσαμε Όλοι ένα κουρασμένο " γεια" και φύγαμε.  Εεεε έχουμε κλείσει και ένα 5ωρο εδώ.

Βγήκα από το σχολείο συζητώντας με τον Στέλιο και την Κατερίνα. Αυτό που είδα όμως με έκανε να μείνω ακίνητη στα σκαλιά.

Η Ηλέκτρα είχε ανέβει μαζί με τον Ανδρέα στην μηχανή του . Εκεί που θα ανέβαζε εμένα χθες! Δεν το πιστεύω!

Νιώθει το έντονο , πονεμένο βλέμμα μου και τα πράσινα μάτια του με καρφώνουν. Βλέπει τον πόνο που έχει σχηματιστεί στο πρόσωπό μου.  Και απλά χαμογέλασε στραβά....