Το τελος της μάχης

Κεφαλαιο 4

Το πρωι εκεινος μας βρήκε για ακομα μια φορα αγκαλια.Σημερα θα φεύγαμε και ειχα αρκετό άγχος. Οι ζωές μας θα άλλαζαν πλεων.
Η Οφηλία θα ηταν μόνιμα στο Los Angeles και εγω θα ημουν εδω. Θα ειναι πολυ δύσκολα αλλα ξερω πως θα τα καταφέρουμε.

-τι εχεις;" Άκουσα την φωνή της δίπλα μου αγουροξυπνημένη.
-τιποτα μωρο μου"απανταω και εκεινη στηρίζετε στο χερι της
-μαζι μου μιλας λέγε"λεει και με φιλαει στο λαιμό μου.
-απλα σημερα φεύγεις"της λεω και την κοιτάω.
Με κοιταει με σοβαρο βλέμμα και με αγκαλιάζει
-θα ειμαστε μαζι αλλα θα τα καταφέρουμε δεν θελω να στεναχωριέσαι"μου λεει και ανεβαίνει πανω μου
-το ξερεις οτι θα ειναι πολυ δύσκολα ετσι;"της λεω και πιάνω την μεση της.
-το ξερω αλλα αν θελεις και θελω θα πάνε ολα καλα"μου λεει και με φιλαει

Περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής για να μας φωνάξουν για την πτήση μας. Ειχα τρομερό άγχος και το γόνατο μου πηγενε πανω κατω απο τον ανεξήγητο εκνευρισμό μου.
-τι εχεις?"με ρωταει και σταματάει το γόνατο μου με το χερι της.
-ειμαι ενταξει αληθεια"της λεω και χαμογελάω.
-ενταξει"απανταει και καθετε ξανα στην θέση της. Λιγο αργοτερα ακούσαμε τον αριθμό της πτήσης μας και πήγαμε για να μπούμε μεσα.
Οταν πλεων καθήσαμε στις θέσεις μας το στομάχι μου ηταν εντελώς κόμπος. Η Οφηλία ηταν δίπλα απο το παράθυρο και εγω δίπλα της. Δίπλα μου ειχα παιδάκι περίπου 8 ετών.
-φοβάσαι;"με ρωταει και με κοιταει στα ματια.
-οχι εσυ;"του απανταω και του χαμογελάω.
-λιγο πρώτη φορα μπαίνω και παω στην μαμά μου εκει μενει"μου λεει και καθετε καλυτερα στην θέση του.
-ειμαι ο Ταιλερ"λεω και του δινω το χερι μου.
-ειμαι ο Μαχ"απανταει και κοιταει την Οφηλία δίπλα μου που του χαμογελάει.
-εγω ειμαι η Οφηλία"του λεει και εκεινος κοκκινίζει απο την ντροπή του.
-Οφηλία απο εδω ο Μαχ παει στην μαμά του και φοβάται λιγο"της λεω και εκεινη χαμογελάει.
-κακός. Αν θες μπορεις να καθησεις αναμεσα μας αν σε κανει να νιώθεις πιο καλα"του λεει και μετα με κοιταει.
-οχι ενταξει"λεει και καθεται παλι πισω στην θέση του.
-ελα μάγκα. Ελα να αλλάξουμε θα ειμαστε πιο άνετα"του λεω και το χαμόγελο του φτάνει μεχρι τα αυτιά.

Αφου εχουμε αλλάξει θέση και εχουμε απογειωθεί η ωρα περνάει ευχάριστα με τον μικρό να παίζουμε και να γελάμε. Οταν ήρθε η ωρα ήρθε η αεροσυνοδός και μας ρώτησε τι θέλαμε να φαμε. Ο Μικρός γυρνάει και με κοιταει και ξεφυσαει.
-πες το τι ειναι;"του λεω
-θα με βοηθήσεις με το φαγητο μου;"ρωταει
-εννοειτε και θα σε βοηθήσω"του λεω και με αγκαλιάζει. Εκεινη την ωρα η Οφηλία μας έβγαλε φωτογραφία. Ο μικρός χαμογελασε και Κάθησε πισω στην θέση του παλι.

Οταν μετα απο αρκετές ωρες επιτέλους προσγειωθήκαμε. Η Οφηλία πηρε τον μικρό απο το χερι και κατεβηκα απο το αεροπλάνο και πήγαμε στον χώρο με της αποσκευές. Το κινητό μου χτύπησε και το έβγαλα να δω ποιος μου ειχε στείλει μυνημα.
" ελπιζω η συνεργασία μας να παει καλα. Καλα να περασεις και οταν γυρίσεις θα μιλήσουμε και απο κοντά... Μαργοτ"
Οταν ειδα το πάγωσα στην θέση μου. Το ήξερα απο την αρχη οτι η ξανθιά στο γραφείο θα μου έφερνε πρόβλημα...

Ταταν χαίρεται χαίρεται. Το ξερω εχω πολυ καιρο να βάλω το ξερω οτι ειναι μικρό αλλα επρεπε να σταματήσει εκει. Ελπιζω να σας αρεσει και τα λεμε σύντομα!!!
Μεχρι το επομενο λοιπον ❤️❤️❤️❤️