Το τελος της μάχης

Κεφαλαιο 9

Την κοιτάω μέσα απο την οθόνη και μπορώ να καταλάβω ξεκάθαρα ποσο έχει φρικάρει!
-Τάιλερ τι λες;"με ρωτάει και χαμογελάει
-σε ρωτάω αν θες να με παντρευτείς"της ξανά λεω σαφώς πιο αμήχανα απο ότι πιο πριν.
-Τάιλερ έχει γίνει κάτι;"ρωτάει και με κοίταζει περίεργα
-σαν τι να έχει γίνει δηλαδή;"Ρωτάω και καλα άνετα αλλά μέσα μου ξερω πολύ καλα ότι όλα ειναι σκατα!
-δεν ξερω γιατί ξαφνικά μου ζητάς κάτι τέτοιο;"λέει και βολεύεται καλύτερα στον καναπέ της!
-γιατί σε αγαπώ και δεν θέλω να ειμαστε μακριά ο ένας απο τον άλλον"λεω σοβαρός και ειναι και αλήθεια.
-ναι και εγω σε αγαπώ πολύ και σαφώς δεν θέλω να ειμαστε έτσι όπως ειμαστε αλλά δεν νομίζεις ότι ειναι νωρίς και βιαστικό όλο αυτό;"μου λέει και γαμωτο ξερω ότι δεν έχει άδικο. Απλα εγω θέλω να ειμαι σίγουρος.
-ναι εντάξει μπορεί να έχεις δίκιο αλλά να ξέρεις ότι το θέλω δεν στο είπα έτσι! Θέλω να περασω την ζωή μου μαζί σου" λεω και χαμογελάω
-και γω μωρό μου και εγω απλα θα γίνουν όλα στην ωρα τους!"λέει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. Έτσι αυτό το θέμα έμεινε στην άκρη για τώρα. Είπαμε τα νέα μας πως παμε με της δουλειές μας τι μας αρέσει και τι όχι όπως και το τι μας αγχώνει επίσης! Η Οφηλία είχε πολύ τρέξιμο στην δουλειά και σχεδόν όλη μερα έτρεχε στα δικαστήρια. Το γραφείο είχε τρελή δουλειά όπως και τρελά κονε με διάφορους τομείς για αυτό τον λόγο ήταν και περιζήτητα. Εάν δούλευες εκεί και την έκανες αργότερα στο βιογραφικό σου αυτό ήταν μεγάλο προτέρημα. Συν το ότι σου άνοιγαν πόρτες για διάφορες δουλειές.

Μιλούσαμε σχεδόν 3  ώρες όταν αποφασίσαμε να το κλείσουμε επιτέλους γιατί εκείνη την επερνε ο ύπνος στον καναπέ και εγω ειχα να ξυπνήσω αρκετά νωρίς την επόμενη όπως και εκείνη άλλωστε.
-σαγαπω και μου λείπεις" λέει και μπορώ να δω τα μάτια της που γυαλίζουν
-και γω σαγαπω μωρό μου!"λεω και της χαμογελάω χωρίς να σχολιάσω το ότι ειναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
-θα μιλήσουμε ίσως αυριο" μου λέει
-γιατί ίσως;"λεω κάπως φρικαρισμενος
-γιατί εχω γραφείο δικαστήριο πάλι γραφείο μετα και στο καπάκι θα βγούμε με τους άλλους απο το γραφείο"λέει και κάνει μια γκριμάτσα που την κάνει παντα όταν δεν θέλει να κάνει κάτι αλλά πρέπει. Εγω γελάω μαζί της και με άγριο κοιτάει
-εντάξει τότε ελπίζω να τα πούμε αυριο"της ξανά λεω και το κλείνουμε.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και κοιτούσα το ταβάνι σαν τον μαλακα. Μου είχε πει πάνω σε μια κουβέντα ότι ειναι ένας στο γραφείο που της την πέφτει. Σαφώς και δεν έδειξα την ζήλια μου αρκετά αλλά κάθε φορά που μου έλεγε ότι θα βγουν ήξερα ότι θα ειναι και αυτό το αρχιδι και τρελενομουν. Ήξερα ότι δεν θα κάνει κάτι και ότι του είχε πει ότι έχει σχέση αλλά αυτός ο μαλακας συνέχιζε την δουλειά του! Ορκίζομαι πως όταν τον δω θα του σπάσω τα μούτρα.