Το τελος της μάχης

Κεφάλαιο 28

Τάιλερ

Δεν το πιστεύω ότι η μικρή μου πριγκίπισσα σήμερα έχει γενέθλια και γίνεται κιόλας 12 Σαν χθες ήταν που γεννήθηκε, που ξεκίνησε να μιλάει, να περπατάει. Πόσο είχε μεγαλώσει το κοριτσάκι μου. Βέβαια όπως ήταν φυσικό δεν ήταν ένα κοριτσάκι σαν όλα τα άλλα. Ναι μεν ήταν με τα φρου φρου και της φούστες της ωστόσο είχε ήδη κάποιους μήνες που την είχα γράψει στο μποξ για να είναι έτοιμη σε μεγαλύτερη ηλικία.. Η Οφηλία όταν το άκουσε έπεσε ανάσκελα. Αλλά ποιος χεστηκε.. Ήταν δική μου κόρη σωστά?
Είχε τα μάτια μου και το στόμα μου. Όλα τα άλλα ήταν από Οφηλία.. Οσο για τον χαρακτήρα της ήταν ένα μιξ και τον 2 μας..

Ήταν πρωί Σαββάτου και καθόταν και ετρωγε το πρωινό της ενώ έβλεπε τα παιδικά της μαζί με την κολλητή της και κόρη του Jc. Εκείνη ήταν μόλις 9 αλλά ήταν αχώριστες.
Η γυναίκα μου ήταν στην κουζίνα και ετοίμαζε διαφορά πράγματα για το πάρτυ που θα κάναμε στην μικρή. Είχε γίνει επιτέλους γυναίκα μου. Είχαμε πάει διακοπές στην Ελλάδα και σε ένα μικρό εκκλησάκι έγινε ο γαμος όπως ακριβώς τον θέλαμε..
Μου χαμογέλασε από την κουζίνα και μου έκανε νόημα προς την μικρή που με κοιτούσε και ήταν έτοιμη να μου μιλήσει.

-Μπαμπάκα? "είπε όλο γλυκά, όχι το ήξερα αυτό. Το έκανε και η μάνα της όταν ήθελε να μου ζητήσει κάτι.
-Παρακαλώ" της απαντάω και εγώ γλυκά
-Με Αγαπάς? "λέει και μου χαμογελάει. Εκεί η καρδιά μου πήγε να σπάσει και κάθισα δίπλα της και την αγκάλιασα
-Μωρό μου φυσικά και σε αγαπώ τι ερώτηση είναι αυτή "λέω και την φιλαω
-θα με αγαπάς και το βράδυ." λέει και κοιτάει την Οφηλία και εκείνη ξεκινάει να γελάει
-Γιατί να μην σε αγαπώ το βράδυ? "ρωτάω και αρχίζουν και μπαίνουν διαφορά στο κεφάλι μου
-Στο πάρτυ μου θα έρθει και ο Matt" λέει και σηκώνεται και πάει προς την κουζίνα "το αγόρι μου" λέει και πάει ανάμεσα στα πόδια τς μαμά της
-Τέλεια κανένα πρόβλ... ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΕΙΠΕΣ? "λέω και πετάγομαι και πάω στην κουζίνα ενώ εκείνη γελάει και σκαρφαλώνει στον πάγκο να είμαστε ίσα
-το αγόρι μου, πάμε μαζί μποξ" λέει και με κοιτάζει με γλυκα. Γυρνάω προς την γυναίκα μου που γελάει και μας κοιτάζει.
-Μωρο μου τι λεει? Πιο αγόρι της? Πες μου ότι κάνετε πλάκα για να δείτε πόσο αντέχουν τα νεύρα μου " της λέω και εκείνη κουνάει αρνητικά το κεφάλι της
-καθόλου πλάκα αλήθεια λέει" το επιβεβαιώνει και εκείνη
-Μπαμπακα εσύ δεν μου έχεις μάθει να διεκδικούμε ότι θέλουμε και αγαπάμε όπως έκανες και εσύ? Εεεεε έτσι έκανα και εγώ.. "απαντάει με υφος. Καλά να πάθεις τώρα μαλακα λέω στον εαυτό μου.