Το τελος της μάχης

Κεφάλαιο 18!!

~Οφηλία~

Όταν άνοιξα τα μάτια μου εκείνος ακόμα κοιμόταν διπλα μου, σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα γινόταν για να μην τον ξυπνήσω, δεν ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση.. Ντύθηκα και και κάθισα στο τραπεζάκι και του έγραψα ένα γράμμα που θα του εξηγούσα τα πάντα... Όσο το έγραφα δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω αλλά ήταν ήδη πολύ αργά, είχαμε προχωρήσει, εγω είχα προχωρήσει και ετοιμαζόμουν να βάλω την ζωή μου σε μια σειρά με τον Μάρκο και εκείνος δεν έφταιγε να τραβάει της μαλακές της δικές μου και του Τάιλερ... Όταν τελείωσα το άφησα διπλα στο τραπεζάκι άνοιξα την πόρτα και έφυγα... Πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου και άρπαξα τα πράγματα μου και κατέβηκα στη ρεσεψιόν... Το είχα κανονίσει από χθες το βράδυ ότι σήμερα το πρωί θα έφευγα και τους είχα πει κιόλας να μου έχουν έτοιμο ταξί για να μπορέσω να φύγω αμέσως...

Είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες που είμαι εδώ στο αεροδρόμιο και περιμένω να έρθει η ώρα για μπορέσω να φύγω..Ευτυχώς εκείνη την ώρα ανακοίνωσαν την επιβίβαση μας.. Μόλις είχα καθίσει στη θέση μου και έπιασα το κινητό μου να το κλείσω.. Είχε αρκετές κλήσεις και από την Τάιλερ και από την Μυριαμ... Αυτό ήταν λοιπόν ήξεραν τα πάντα.. Σκέφτηκα και έκλεισα το κινητό μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο...

Αρκετές ώρες μετά πέταξα την τσάντα μου στο πάτωμα και κάθισα στον καναπέ του σπιτιού μου.. Το κινητό μου από την ώρα που το ξανά άνοιξα δεν σταμάτησε να χτυπάει, είτε από τηλέφωνα είτε από μηνύματα, δεν είχα μπει καν στον κόπο να τα δω, ήξερα πολυ καλά ποιος ήταν...

-μωρό μου? Τι κάνεις εδώ? Λέει ο Μάρκος που μόλις είχε μπει στο σπίτι
-έκπληξη!!!! Λέω και καλά ενθουσιασμενη "δεν άντεχα μακριά σου και με πήραν και από το γραφείο είναι η αλήθεια και έτσι αναγκαστικά να έρθω, αλλα ο πραγματικός λόγος ησουν εσύ, δεν μου άρεσε να είσαι εδώ μόνος και εγω εκεί μόνη μού" του λέω και αμέσως ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό μου...

Εκείνος έρχεται διπλα μου και με φιλάει.. Και καθόμαστε και βλέπουμε ταινία.. Δεν ξέρω αν ήταν η σωστή απόφαση που πήρα αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Σηκώθηκα και εκείνος με κοίταξε..

-που πας? Με ρωτάει.
-να κάνω ένα μπάνιο και θα ξαπλώσω αν δεν σε περάζει "του λέω και εκείνος κουνάει το κεφάλι του θετικά.. Μπήκα στο δωμάτιο και αμέσως άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα... Αυτά που κρατούσα τόσες ώρες επιτέλους έβγαιναν από μέσα μου.. Πήγα στο κομοδίνο και το άνοιξα να αφήσω τα κοσμήματα μου και είδα το δαχτυλίδι που μου είχε δώσει ο Τάιλερ... Τ έπιασα το κοίταξα και χαμογέλασα και το έβαλα μέσα στο κουτί του.. Ήταν πανέμορφο και ήταν κριμα να πάθει κάτι..