Το τελος της μάχης

Κεφάλαιο 25

-Μάρκο πρέπει να μιλήσουμε"του λέω και εκείνος γνέφει θετικά
-Βέβαια ότι θες, αν και νομίζω ξέρω τι θες να μου πεις!" λέει και μουδιαζω
-Τι εννοείς? "απαντάω μηχανικά
-Εννοώ ότι η ομοιότητα με την μικρή και τον Τάιλερ είναι φανερή, μέσα μου από την αρχή κάτι μου έλεγε ότι δεν είναι δικό μου παιδί αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ, ποσο τυχη να μείνεις έγκυος μετά της διακοπές μαζί μου?"λέει και κλαίω βουβα και κοιτάω την μικρή
-Μάρκο.. Αλήθεια συγνώμη!" λέω τελικά και τον κοιτάω και βλέπω ότι με κοιτάει και εκείνος και μου χαμογελάει!
-Εγώ αγαπω εσένα και αγάπη και αυτό το πλάσμα, άσχετο αν δεν είμαι ο βιολογικός της πατέρας,ξέρεις ότι δεν θα σας λείψει τίποτα στη ζωή σας και η μικρή θα έχει μια κανονική οικογένεια, ο Τάιλερ βλέπεις έχει προχωρήσει στη ζωή του! Σου ζητάω λοιπόν να κάνεις το ίδιο και εσύ!! Μαζί μου! "λέει και μένω απλά να τον κοιτάω κλαίγοντας
-Μάρκο μου έχεις σταθεί όσο κανείς και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ακόμα αγαπώ και θελω τον Τάιλερ" λέω και εκείνος γελάει εκνευρισμενος και περνάει τα χέρια του μέσα στα μαλλιά του.
-Μου κάνεις πλάκα έτσι? Πως μπορείς να θες αυτόν τον μαλακα μετά απο όσα σου έχει κάνει?" λέει και ουρλιάζει και πετάει τον δίσκο με το φαγητό που μου είχαν φέρει! Εκείνη την ώρα ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Jc κατά κόκκινος από τα νεύρα και τον αρπάζει από τον γιακά
-Λοιπόν φιλαράκο σε ακούω τόση ώρα που της φωνάζεις και κρατιέμαι μην σε σπάσω στο ξύλο, καθόσουν γιατί ήθελες να την πηδηξεις και να την κερδίσεις πράγμα που δεν έγινε, για να μην σε πάρουν σηκωτό από εδώ και αγνώριστο μάζεψε τα πράγματα σου και δρόμο στη ζωή σου, ευχαριστούμε για τους μήνες που την προσεχές αλλα από και πέρα αναλαμβάνουμε εμείς! "λέει ο Jc και τον κοιτάει στα μάτια. Ο Μάρκος απξ την άλλη δεν λέει κάτι, κάνει πίσω αρπάζει το σακάκι του με κοιτάει και φεύγει.. Ο Jc έρχεται κοντα κοντά μου και με αγκαλιάζει..
-ηρέμησε όλα καλά θα πάνε, εξάλλου τωρα που θα μείνεις εδώ θα έχεις βοήθεια από όλους μας "λέει και μου χαμογελάει και παίρνει την μπέμπα αγκαλιά
-Τ εννοείς θα μείνω εδώ? Η δουλειά μου? Δεν μπορώ να τα αφήσω έτσι όλα! Λέω και ανακαθομαι στο κρεβάτι.
-Κάλεσε η Μυριαμ στο γραφείο και τους είπε τ έγινε και είσαι σε άδεια οπότε δεν θα έχεις θέμα, επίσης μίλησα σε κάποιον γνωστό μου και θέλει να σε πάρει στο γραφείο του, οπότε και από θέμα δουλειά μετά την μικρή θα είσαι και εκεί εντάξει! "λέει και κλαίω
-Τα έχω κάνει σκατα στη ζωή μου!" λέω και εκείνος με κοιτάζει
-Δεν έχεις κάνει τίποτα σκατα, έχεις κάνει λάθη, σοβαρά λάθη αλλά διορθώνονται! "λεει
-Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα και εσάς! Λέω και εκείνη την ώρα ανοίγει η πόρτα λίγο και βάζει μέσα το κεφάλι του ο Τάιλερ και οτσν βλέπει ότι είμαστε ξύπνιες γελάει και μπαίνει
-δεν ήθελα να ενοχλήσω πιο πριν νόμιζα κοιμόμασταν! Λέει και πάει διπλα στον Jc και κοιτάει το μωρό και της χαμογελάει
-έλα κράτα την"του λέει ο κολλητός του και του την δίνει στην αγκαλιά του. Εκείνος δείχνει φουλ φοβισμένος και κάθετε στην πολυθρόνα που ήτα πριν ο Μάρκος και την έχει στην αγκαλιά του και της χαμογελάει ενώ εκείνη κοιμάται! Εγώ απλά τους κοιτάω και κλαίω χωρίς να με καταλάβουν. Ο Jc πάει προς την πόρτα και μου χαμογελάει και βγαίνει έξω αφήνοντας μας τους δύο μας..