Red Tape (Book Two of Red Ribbon)

RED TAPE 21

CHAPTER TWENTY-ONE

Is it between Lyra and Anne?

ILANG oras na ang nasasayang ngunit tila mabagal itong tumatakbo. Balisa ang utak ni Jess nang mga sandaling iyon. Kahit na katiting na solusyon ay wala siyang maisip upang maligtas sa kamay ng salarin. Ang tanging alam lang niya ay habang magkakasama sila, ligtas sila.

Ngunit ganoon ba talaga? Paano kung dahil nga sa magkakasama sila ay mas mapapadali lang ang pagpatay? Mas mapapadali sa salarin na ubusin sila?

Pero kung tunay na mapaglaro ang salarin, hindi magiging kasiya-siya para sa kanya kung malalagas kaagad ang kanyang mga kalaro. Anuman sa dalawa ay pag-iingat pa rin ang dapat nilang gawin.

"Trust no one," nasaad niyang muli sa sarili nang maalalang may posibilidad na isa sa kanila ang salarin.

Katulad lang din ito ng nangyari sa kanila ng kanyang mga kaibigan. Halos paglaruan siya ng tadhana dahil kung sino pa ang akala nilang mapagkakatiwalaan at inosente ay siya pang kikitil sa kanilang mga buhay. 'Looks can be deceiving,' ika nga. Parang umuulit lang muli ang mga nangyari sa simula. Isa na namang bangungot ang kanyang kahaharapin. isang misteryo na kailangan na naman niyang tuklasin at hulaan. Kakayanin pa kaya niya ang trahedyang ito hanggang huli?

Kasabay ng kanilang takot ay ang pagbuhos ng ulan sa labas. Ang kaninang maaraw na kalangitan ay nabalot ng maiitim na ulap na nagdahilan upang kumulimlim sa loob. Dumagdag lang ito sa takot na kanilang nararamdaman. Tila sumasabay ang buhos ng ulan sa kanilang pighati.

Tahimik ang buong resort na ni walang mauulinagang ingay. Walang gustong magsalita. Tanging mga yabag lang ng mga paa ni Joel na parito't-paroon ang naririnig. Bakas sa mukha nito ang labis na takot. Naroroon pa rin kasi ang nanginginig nitong mga kamay na hindi mapalagay kung saan itatago.

Tumayo si Jess mula sa pagkakaupo at lumapit kay Joel. Pinamulatan naman ng huli si Jess na tila nagulat sa biglang paglapit. Sunod-sunod ang nagiging paglunok ni Joel nang hawakan sa balikat ni Jess.

"Ayos ka lang ba talaga? Mas balisa ka pa sa akin," nag-aalala niyang tanong.

Malilikot ang mga mata ni Joel na naglalagi sa kaliwa't kanan, pinagmamasdan ang lahat kung nakatingin din sa kanya.

"Kanina ka pa nanginginig. Ano bang problema? Sabihin mo sa akin," pagpupumilit pa niya.

Itinulak siya ni Joel sa distansyang malayo sa ibang kasamahan. May pakiramdam siya na ayaw iparinig nito ang anumang gustong sabihin.

"I-Isa siya sa atin," naibulong nito at iginala ang mga mata sa paligid. "H-Hindi ko pwedeng sabihin kung sino siya dahil papatayin niya rin ako. Papatayin niya ako..."

"Pwede mong sabihin sa akin. Kayang-kaya natin siya. Marami tayo. Huwag kang matakot," paanas niyang sabi upang hindi makahalata ang iba sa kanilang pinag-uusapan.

Umiling naman si Joel. "H-Hindi pwede. Papatayin niya ako. Alam niya ang mga kilos natin. Wala tayong ligtas sa kanya. Papatayin niya ako..." may diin niyang sabi sa huling salita. "Isa lang ang kailangan niya sa ating lahat. S-Si Alex. Si Alex lang ang gusto niyang patayin."

"B-Bakit si Alex? Ano'ng kailangan niya? Bakit niya kailangang mandamay ng iba?" nagtatakang tanong niya.

"H-Hindi ko alam," nangangatal nitong sabi. "P-Pero tulungan niyo sana si Alex p-para sa akin," bilin nito at bumalik sa kaninang ginagawa na parang walang nangyari.