Red Tape (Book Two of Red Ribbon)

RED TAPE 22

CHAPTER TWENTY-TWO

The Game Plan

HALOS lamunin na ng kadiliman ang buong paligid dahil sa masamang panahon at papalubog na araw. Malamig-lamig sa pakiramdam ang hanging minsan ay dumaraan sa mga bukas na bintana.

Tulad kanina, hindi pa rin makapante ang bawat isa sa takot na sila ang sunod na atakihin ng killer. Lahat sila ay pinangangambahan ang kanilang personal na kaligtasan.

Ang kagabing puno ng saya ay napalitan ng paghihinagpis. Tatlo na sa kanilang kasamahan ang patay at isa ang nawawala. Hindi nila alam kung sino pa ang susunod sa kanila sa hukay. Hindi maglalaon, kung hindi nila makikila ang tunay na salarin, ang resort na ito ay malulunod sa kanilang mga dugo.

"May pag-asa pa kayang maligtas ako? Kung malalaman ko lang kung sino ang killer, paniguradong maisasalba ko ang ilan pang buhay. Ako ang nagdala sa kanila sa sitwasyong ito. Ako lang ang pakay niya," ani Alex sa kanyang sarili habang nakalumbabang tinitingnan ang mga kasamahan.

Dumating sa sala mula sa kusina si Wilma. Katatapos lang nitong magluto ng maaari nilang kainin ngayong gabi. Dahil din sa pagiging abala kaya't nakalimutan nila ang gutom na iniinda kanina pang tanghali.

"Kumain muna tayo. Nakahain na sa hapag ang mga pagkain. Kailangan natin ng lakas. Wala pa tayong kain mula pa kaninang tanghali," nakangiti nitong sabi upang anyayahan ang iba.

Sumunod ang ilang nagugutom nang biglang magsalita si Christian. "Teka lang. Sino'ng kasama mong magluto?" seryosong tanong ng aktor.

Rumehistro sa mukha ng dalaga ang pagtataka. "B-Bakit mo naitanong?"

"Bakit hindi mo na lang sagutin ang tanong ko?" tanong niya pabalik at saka tumayo mula sa kinauupuan. Nagtinginan na ang ilang kasamahan nila dahil sa pangunguwestyong nagaganap. "Sino'ng kasama mong magluto?"

"A-Ako lang. B-Bakit? May problema ba?" nauutal nitong sabi. Ngumisi si Christian. "Ano bang gusto mong paratingin?" ani Wilma.

"Gusto ko lang namang mag-ingat. Alam kong isa sa atin ang maaaring killer. Malay mo, paraan mo na pala ang pagluluto para patayin kami. Nilagyan mo ng lason ang pagkain nang sa gayon, hindi ka na mahirapan," aniya at ginalugad ng tingin ang lahat na tila tinuturo ang bawat isa bilang suspek sa pagpatay.

"Ano namang motibo ko para patayin kayo?"

"Hindi ko alam pero tayo-tayo lang ang nandito. Wala ng iba. Kaya sino pa ba ang pumapatay? 'Di ba tayo rin?"

Nag-iwas ng tingin ang iba na parang ayaw makisali sa sinasabi ni Christian. Ang ilan naman ay nag-aabang ng maaari pang isiwalat niya sa makapagtuturo sa tunay na katauhan ng killer.

"Stop it!" pagpigil ni Tristan. Tiningnan ito ng lahat nang magsalita.

"Bakit? Dahil maaaring ikaw ang killer?" nakalolokong tanong niya nang tapunan niya ng tingin si Tristan.

"What did you just say?" nagtitimping sabi naman ni Tristan na halos sumabog na. Pakiramdam nito ay siya ang itinuturing na salarin sa lahat ng nangyari.

"Nawala kayo kanina nang mamatay si Jacob. Wala rin kayo nang may pumalo sa ulo ni Direk Anne. You," tigil niya sa pagsasalita at tinapunan ng tingin si Sammie, "have time to do that. Lalo na kung may kasama ka."

Isang malakas na suntok ang sumapo sa mukha ni Christian at agad ding nagpatumba sa kanya. Duguan ang kanyang bibig nang hawakan niya iyon. Lasap ng kanyang dila ang sariwang dugo na kasalukuyang umaagos paibaba sa kanyang baba.