Kate pov
Ik word wakker door licht dat door de gordijnen op mijn ogen schijnt. Het is fel waardoor ik meteen mijn ogen weer dichtdoe.
Als ik even gewend ben aan het licht open ik mijn ogen weer en kijk de kamer rond. De kamer is nog steeds turquoise en al mijn spullen staan er.
Even was ik bang dat ik in iemand anders zijn beland ben.
Ik denk weer terug aan gisteren en ik kan mij er niet veel van herinneren. Alleen kleine stukjes, maar dat helpt niet bepaald.
Opeens gaat de deur open. Max loopt de kamer in met een dienblad vol eten. Met zijn mond heeft hij een appel vast. Als hij ziet dat ik wakker ben, valt de appel uit zijn mond.
Dat lijkt hij belangrijker te vinden dan mij, want hij legt het dienblad op mijn schoot en gaat naar de appel. Hij raapt het op en blaast erop, voordat hij er een hap van neemt.
Ik kijk hem vies aan.
Deels omdat hij mij geen aandacht schonk, maar vooral omdat hij een appel van de grond at.
"Tien-seconden regel, weet je wel" zegt hij. Ik rol met mijn ogen. In zijn geval is het zelfs nog een tien-minuten regel.
Ik schraap mijn keel. Hij voelt droog aan dus ik neem een slokje van het drinken dat op het dienblad staat. Ik leg het weer terug en kijk Max weer aan.
"Zou je mij alsjeblieft nu vertellen wat er is gebeurd? Ik herinner mij alleen iets over dat ik en Cameron naar een feest gingen".
"Oh en nog een knappe jongen" zeg ik erachter aan.
Max kijkt op. Hij neemt nog een laatste hap van zijn appel voordat hij het in de prullenbak mikt.
Ik kijk hem vuil aan. Voor de tweede keer in twee minuten nog wel.
"Verspil geen eten Max" zeg ik geïrriteerd.
Nu is het zijn beurt om met zijn ogen te rollen. Hij negeert mijn opmerking en gaat op het bed naast mijn voeten zitten.
"Cameron kwam gisteren langs met jou in zijn armen. Je was bewusteloos. Ik dacht dat hij je wat had aangedaan"
Ik kijk hem verbaasd aan.
"Wat was er gebeurd dan?" vraag ik.
"Rustig, dat wilde ik net vertellen"
Ik zucht. Hoe kan je rustig zeggen als ik net te horen krijg dat ik bewusteloos was?
"Ik werd boos en schreeuwde naar hem. Toen vertelde hij mij dat een jongen je had geslagen. Verder weet ik echt niet wat. Maar laten we dat achter ons laten".
Hij bekijkt mij goed met van die strenge ogen.
"Ik wil niet dat je met Cameron omgaat" zegt hij.
Ik kijk hem vreemd aan.
En wie is hij om dat te bepalen? Tuurlijk hij is mijn broer, maar dat betekent niet dat ik naar hem hoef te luisteren.
"Dat bepaal jij niet. Ik ga met Cameron om als ik dat wil. En weet je wat? Nu zal ik niet meer uit zijn buurt blijven" zeg ik met een gemene lach.
أنت تقرأ
The badboy wants me
العاطفية"Kijk uit waar je loopt!" "Wat zei je daar jij onbeschoft kind?!" "Ik zei kij-" "Ik ga er voor zorgen dat jij je mond kan dicht houden" "Hoe dan wel?" Hij krijgt een misselijk makende grijns op zijn lippen, eentje waarvan ik de rillingen krijg. "Jij...
