Hoofdstuk 21

2.6K 91 23
                                    

Aangekomen bij het restaurant voel ik mij opeens heel zenuwachtig.

Misschien mogen zijn ouders mij helemaal niet.

Het is raar dat ik dit denk want, ik speel alleen maar zijn vriendin. Het is niet alsof ik dat ook echt ben.

Nadat Cameron me heeft uitgelegd wat ik allemaal moet doen en ik steeds met mijn ogen rolde, pakt hij mijn hand en geeft er een kneepje in.

Ik kijk op en hij geeft mij een bemoedigende glimlach. Ik glimlach voorzichtig terug.

We lopen naar de deur die mooi bezet is met goud en zilveren diamantjes.

Man, dit restaurant is echt niet normaal duur.

De poortwachter laat ons binnen en mijn mond valt open.

Het is hier echt prachtig. Gewoon nier normaal hoe mooi het hier wel niet is.

"Babe, je vangt vliegen''. Ik wil net zeggen dat hij mij niet zo moet noemen als ik zie waarom hij dat zei.

Zijn ouders komen deze kant opgelopen.

Hoe ik dat weet?

Nou. Ze zien er beiden chique uit en niet lelijk. Ze lijken mij tussen de dertig jaar.

Eigenlijk zijn ze allemaal hier chique.

Maar boeien.

Ze geven Cameron een knuffel en kijken dan naar mij.

"Is dit je vriendin? Ze ziet er prachtig uit! Aangenaam ik ben Sandra, Cameron's moeder en dit is mijn lieve echtgenoot, Sander." Zegt ze blij.

Goh, wat grappig. Hun namen lijken op elkaar.

Maar even serieus die moeder is té blij.

Ik verwachtte echt niet dat Cameron zo een blije moeder had. Ze zijn totaal verschillend.

"Mam, doe rustig. Waar is Charlotte?" Zegt Cameron.

"Oh, ze komt er zo aan".

Ze draait zich weer om naar mij.

"En lieve schat? Hoe heet je?"

"Ik heet Kate mevrouw". zeg ik beleefd.

"Och, noem mij toch Sandra. Ik ben pas 36 anders voel ik mij zo oud".

Ik knik.

Het gesprek word verstoord door een stem.

"Cameron!"

Er komt een meisje van mijn leeftijd naar ons toe rennen.

Ze geeft Cameron een knuffel.

Ik moet toegeven ze is knap.

Ze heeft blonde haren en blauwe ogen. Ze heeft een zwarte korte rok aan die strak om haar lichaam zit.

Ze heeft een lijf waar wel elke jongen voor valt.

"Charlotte, hey" zegt Cameron beschaamd.

Charlotte drukt een kus op zijn wang.

"Hé! Doe niet zo klef!" Roept Cameron.

"Ik mag mijn vriendje toch wel een kus geven?".

En dat, dames en heren. Was het moment dat mijn hart brak in duizend kleine mini stukjes.

Hij heeft een ander....

Hij heeft verdomme een ander terwijl ik ook nog moest doen alsof ik zijn vriendin was!

Ik denk niet meer logisch na.

"Cameron! Jij vuilnisetende hond! Hoe durf je! Hoe heb ik ooit voor je kunnen vallen. Ik hield van je. Je was de badboy van de school. Nee, dat bén je nog. Je bent niet veranderd. En ik haat het! Want ik blijf verdomme van je houden!" Roep ik gebroken.

Hij kijkt mij geschrokken aan.

"K-Kate, het was een grap van Charlotte. Dat vind ze grappig terwijl het dat niet is."

Shit, ik heb het verpest.

"Kate jij en ik moeten nu praten".

Hij pakt mijn hand vast en sleept mij mee naar buiten.

"Kate meende je dat echt houd je van me?".

Shit, ik heb het toch al verpest. Dit zou het toch niet zo erger maken dan mijn dag nu al is.

"Ja. Ik hou van je. Ik wil niet van je houden maar toch doe ik het! Sinds die kus krijg ik je maar niet uit mijn hoofd. Verdomme ik ben weer eens in een van jou spelletjes getrapt".

Hij kijkt mij wéér verbaasd aan.

Zijn mond staat half open.

"Wist je wel niet hoe lang ik hier al op wachtte? Kate verdomme je doet wat met me. Elke keer als ik je zie voel ik vlinders in mijn buik. Nee, straaljagers. Ik houd van je. Ik heb dit nog nooit gevoeld voor een meisje."

We staren elkaar in de ogen aan.

Onze hoofden komen dichterbij en onze lippen raken elkaar bijna.

Ik draai mijn gezicht weg.

"Hoe weet ik dat jij mij niet bespeeld als al die andere meisjes?" Fluister ik gebroken.

Hij opent zijn mond maar voordat hij wat kan zeggen komt Charlotte.

"Komen jullie mam en pap wachten".

"Ja, we komen"

Ik kijk naar Cameron. Ik zie dat hij nog wil praten maar ik schud mijn hoofd. Hij kijkt verdrietig en gaat toch mee naar binnen.

-----------------------------------------

IS IT TO LATE NOW TO SAY SORRY??

SORRY VOOR DE LATE UPDATE!

MAAR HET IS WEL EEN LANG HOOFDSTUK HET HEEFT MEER DAN 800 WOORDEN!!!

WELTERUSTEN EN VOOR DE MENSEN DIE HET IN DE OCHTEND LEZEN.

GOEDE MORGEN!!

❤️

The badboy wants meWhere stories live. Discover now