Seducing The Gay CEO (COMPLETED)

Chapter 41 part 1

WALANG mapagsidlan ang aking galak nang marinig kong sinabi iyon ng doktor.

It was like my whole world rejoiced.

Every tear that i am shedding, expresses the emotion i couldn't hinder.

Ayon sa doktor, stable na daw ang kalagayan ni Miranda, for now. Kailangan pa siyang obserbahan sa loob ng isang linggo.

Matapos iyon ay pupwede na itong idischarge sa ospital.

I can't wait to see her and hear her voice that i've been missing.

Nagpalipas ako ng buong magdamag sa katabing hotel ng ospital ni Mira.

Hindi kasi pwedeng matulog sa lounge area ng ospital at hindi rin ako pupwede sa loob ng kwarto niya because of her brothers.

Kaya i decided to watch her closely by staying there at the hotel until she wakes up.

Pag sapit ng umaga ay agad kong tinungo ang ospital at nakibalita sa mga nurse na naging kaclose ko na yata dahil sa kakulitan ko.

They told me that the patient at room 202 is still unconscious.

My heart ached.

Shit.

I was hoping that she would be awake by now.

No.

I can't be pissed at something like this.

Nakaya ko nga ang magtiis at maghintay ng ilang araw. Eto pa kaya? Kung tutuusin ay mas dapat na mapalagay na ako dahil nasa mabuting kalagayan na ang babaeng mahal ko.

But...

It's just that...

Balak ko ng yayain siyang magpakasal kapag ito'y nagising na.

That's where my eyes are set now.

Alright! I can do this.

I can wait. . .

No matter how long it will take.

KASALUKUYAN akong nakatayo sa harap ng pintuan ng private room ni Miranda.

Nakaramdam ako ng konting kaba.

I am having a cold-feet right now.

Fuck.

The girly part of me is kicking again.

No. Hindi pupwede ito.

Kailangang patayin ko ang kabang namumuo sa aking dibdib. Kaya ko 'to. Haharapin ko ng buong tapang ang mga kapatid ni Mira. I must confront them no mattet what.

Sila ang una kong sasabihan patungkol sa plano kong kasal.

I need to ask for Miranda's hand first.

Unti-unti kong pinihit ang seradura ng pinto.

Sa bawat galaw ko ay palakas ng palakas ang kabog ng aking dibdib.

Nang tuluyan kong mabuksan ang pinto ay ikinagulantang ko ang tagpong aking nabungaran. . . I frozed

Totoo ba 'to?

Am i dreaming?

Gusto kong igalaw ang aking mga paa ngunit ayaw nitong gumalaw.

It feels like my body is paralyzed right now.

Anong nangyayari?

Gustong-gusto ko ng tawirin ang distansyang pumapagitna sa amin ng babaeng mahal ko, na ngayo'y masiglang tumatawa kasama ang dalawang kuya nito.

I'm longing for that goddamn smile.

That fucking laugh! It's killing me.

Tumigil sila sa pagtatawanan at bumaling sa gawi ko.

Siguro'y narinig nila ang pagbukas ng pinto hudyat ng pagpasok ko.

My Chuck's face is still like a goddess eventhough may benda ito sa ulo at pasa sa kaliwang pisngi.

Ang dating halos walang buhay na mukha ngayon ay mamula-mula na at masiglang masigla pa.

"Chuc--" i was about to call her out but she butted in and dropped the atomic bomb that's about to shatter my heart and life.

"Who are you, Mister?"