Seducing The Gay CEO (COMPLETED)

Chapter 43

THE one who tapped my shoulder was none other than Mikaeli himself.

What's more shocking is, ni bakas ng luha ay wala sa mukha nito instead. . .

May nakapaskil na ismid sa kanyang mga labi.

"Come here, asshole." Utos niya.

Awtomatiko akong sumunod at parang wala sa sariling lumakad papalit sa kanya.

I can't believe this.

He grabbed something inside of his pocket.

Sinusundan ko lang ng tingin ang bawat pagkilos nito. As if i was just a mere statue standing in front of him.

Naglabas ito ng isang panyo at lumapit sa akin.

I took a step back.

Anong gagawin niya?

"Dude, don't make this hard for me. Pipiringan lang kita. Don't worry di' ka mapapahamak. Sasaya ka pa nga e." He said. Ngunit ang mga huling katagang sinambit niya ay hindi ko na nadinig.

Hinayaan ko itong takpan ang aking mata gamit ng panyong dinukot niya sa kanyang bulsa kanina.

Anong pakulo ba to?

Paraan niya ba to para hindi ako masaktan sa makikita ko?

Kaya niya ba ginagawa to kasi alam niyang hindi ko kakayaning makita ang walang buhay na katawan ng babaeng mahal ko?

Matapos niya akong piringan ay iginiya ako nito patungo sa labas.
Nang mailabas niya na ako ay may mga narinig akong yabag ng tao na nakasunod sa amin.

Baka mga doktor lang?

O di kaya nurse?

Hindi ko na lang iyon pinansin.

Patuloy parin siya sa pag-alalay sakin sa hindi ko malamang lugar.

Hindi ko na namalayan na nasa harap na pala kami ng pinto kung hindi ko pa narinig ang pagkatok.

I heard the creek of the door.

Inalalayan ulit ako papasok ni Mikaeli.

When i entered the room silence enveloped me.

I stopped walking nang may maramdaman akong kamay na tumatakip sa tengga ko.

That hand felt cold but at the same time soft like a baby.

Naalala ko tuloy si Mira.

I miss her.

Unti-unting dumaos-dos ang mga kamay na yon papunta sa tali ng aking piring.

Naramdaman kong dahan-dahan niyang tinatanggal mula sa pagkakabuhol ito.

I closed my eyes and at the same time the cloth that covered my eyes was already untied.

Pagmulat ng aking mga mata ay iba't-ibang kulay ng lobo ang sumalubong sa akin.

The whole room is full of balloons, roses and at the center of it was a banner.

Napadako ang tingin ko sa mga katagang nakasulat doon. . .

'Sir Beks, will you marry me?'
If Yes, kindly turn around.
If No, kill yourself, please?'

Wala sa katinuang umikot ako paharap sa pintuan. . .

And there. . .

I saw my . . .

Life.

I must be in heaven, am i?