The Girl of Light 2

Hoofdstuk 10

Elise

Ik ben blij als ik weer thuis ben. Eindelijk weekend. 'Zullen we iets leuks gaan doen dit weekend?' Vraag ik als we ons huis in lopen. 'Ik kan helaas niet. Luca en ik moeten morgen naar een vergadering. 'Zegt Damian terwijl we op de bank neer ploffen.

'Een vergadering van wat?' 'Alle Alfa's die zijn uitgenodigd, komen bij één om te praten over een probleem dat we samen moeten oplossen.' 'Wat voor probleem?' 'Er zijn in het noorden Hunters gesingaleerd.' 'Hunters?' 'Mensen die op weerwolven jagen voor geld of omdat ze ons gewoon haten.' 'Wat vreselijk.' Damian knikt.

'Dus daar ga ik samen met Luca heen.' 'Mogen Luna's niet mee?' 'Damian wilt niet dat je mee gaat.' Zegt Robin die er bij komt zitten. Ik kijk verbaasd naar Damian die nijdig naar Robin kijkt. 'Ja, als je wilt dat ik eerlijk ben, dan moet jij dat ook doen.' Zegt Robin en pakt een tijdschrift en gaat er in lezen. Die is nog boos over Ruben.

'Waarom wil je niet dat ik mee ga?' 'Iemand moet toch op de pack letten.' 'Daarvoor heb ik Robin toch.' Robin reageert er niet op. 'Oke luister. Elise jij bent anders. Als ik je meeneem dan weten ze niet wat je bent. Dan willen ze alles van je weten. Ik weet gewoon dat je dat niet fijn gaat vinden.' 'Als ik echt een goeie Luna wil zijn. Dan moet ik daar ook zijn. Ik wil andere Alfa's en Luna's ook onmoeten. Misschien kan ik dan wat van hun leren.' Zijn mondhoeken gaan omhoog. 'Je klinkt als een echte Luna.' 'Dus mag ik mee?' 'Als je maar beloofd dat je dichtbij mij blijft.' 'Beloofd.' Zeg ik en geef hem een kus.

'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Zegt hij en zoent mij. Robin gooit boos haar tijdschrift weg en loopt weg. Meteen stoppen we met zoenen. 'Ik ga met haar praten.' Damian knikt.

Ik loop naar de keuken waar Robin zie staan. 'Hey. Gaat alles goed?' 'Geweldig.' Zegt ze sarcastish. 'Robin, vertel wat er is.' Ze zucht en kijkt naar haar glas drinken. 'Ik voel me zo alleen.' 'Wat bedoel je?' 'Ruben is weg omdat ik een mate heb. Maar ik mag mijn mate niet eens zien. Ik weet dat Derek slechte dingen heeft gedaan. Geloof me, ik ben ook boos op hem. Maar als ik jou en Damian zo bij elkaar zie...'

'Robin het spijt me. Maar ik heb een idee. Als wij naar die vergadering gaan. Dan kan jij met Derek praten.' 'Dat vind Damian nooit goed.' 'Damian is er dan toch niet. En jij bent op dat moment de leider van de pack.' Robin's mondhoeken gaan omhoog. 'Bedankt.' Ik geef haar een knuffel.

De volgende dag is het dan zo ver. Damian en Luca moeten een 3 uur rijden maar dan eindelijk zijn we er. In de teritorium van de White Moon pack. De grootste pack van het land. Damian vertelde mij dat Aiden daar de Alfa is en hij is ook soort van de baas van deze vergadering. We parkeren de auto.

Ik zie al verschillende Alfa's met hun Luna en/of met hun Beta. Ik ben best wel zenuwachtig. Wat ze van mij vinden. We stappen uit en ik pak Damian's hand. Ik zie 2 vrouwen uit het bos lopen. 'Wie zijn dat?' 'Die vrouw voor op is Alfa Roxan. Haar pack bestaat alleen uit meisjes en vrouwen die zijn verstoten uit de pack.' Wauw, respect. 'En dat meisje daar achter is Nadine.' Zegt hij alsof hij er niet over wilt praten. 'Ken je haar soms?' 'Nee.' 'Natuurlijk wel, het is je ex.' Grinnikt Luca. 'Je word bedankt.' Gromt Damian.

Dan zie ik dat Roxan en Nadine op ons aflopen. Nu word ik wel nerveus. Nadine is super knap. Zometeen word Damian weer verliefd op haar. 'Damian.' Zegt Roxan en geeft hem een hand. 'Hey Roxan, Nadine.' Zegt Damian een beetje nerveus. Nadine geeft hem een blik die ik niet kan plaatsen. 'Wie is dit?' Zegt Roxan en kijkt mij aan. 'Dit is mijn mate Elise.' Zegt Damian en kijkt naar mij.

'Ik wil je niet beledigen maar waarom ruik je zo raar.' 'Omdat ik anders ben dan jullie. Ik ben Het meisje van het licht.' 'Ow, daar heb ik van gehoord. Maar ik dacht dat je dood was?' 'Lang verhaal.' Roxan grinnikt. 'Ben blij dat je nog leeft.' Zegt ze lief. 'Bedankt en ik heb diepe respect voor wat u doet.' 'Zeg maar gewoon je hoor. En bedankt.' Dan steekt Nadine haar hand uit. 'Leuk je te ontmoeten. Mijn naam is Nadine.' 'Elise.' Dan kijkt ze naar Damian. 'We praten later wel.' Zegt ze en geeft hem een knipoog. Damian knikt. Wat betekend dat? Als ik er niet bij ben? Dan lopen Roxan en Nadine verder.

Dan zie ik dat een man naar ons toe loopt. Hij ziet er aardig uit. Hij moet mij denken aan mijn echte vader. 'Alfa Damian wat fijn om je hier weer eens te zien.' Zegt de man. 'U ook Alfa Aiden.' Dat is Aiden!? 'Dit is mijn mate...' 'Lydia.' Damian en ik kijken hem vreemd aan. 'U kent mij?' 'Ja en ik wil je graag alleen spreken als het kan.' 'Ik laat haar niet alleen.' Zegt Damian. 'Het is oke Damian.' Zeg ik en geef hem een kus. Dan loop ik met Aiden mee.

We lopen een kamer in en hij sluit de deur achter mij. 'Je bent echt gegroeit.' Zegt hij terwijl hij mij goed bekijkt. 'Heeft u me dan al eens eerder gezien?' Hij knikt. 'Toen je nog maar een paar dagen oud was. Je vader kon nog alleen maar over jou praten. Ze hielden zoveel van jou. Het was dan ook tragisch nieuws toen ik te horen kreeg dat Zeno jou en je ouders had vermoord. Maar toch sta je hier.' Zegt hij terwijl hij glimlachend naar mij kijkt. 'Het is een lang verhaal.' Aiden knikt.

'Kende u mijn ouders goed?' 'Vooral je vader Leo. Mijn kleine broertje.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'U...u bent zijn broer?' Hij knikt. 'En jou peet oom.' Tranen komen in mijn ogen. Hij geeft mij een knuffel. Na al die jaren dacht ik dat ik alleen was. Maar ik heb een oom.

Wat vinden jullie van het hoofdstuk?