The Girl of Light 2

Hoofdstuk 16

Elise

Tyler en ik lopen de school gebouw uit. 'Hoe is het eigelijk met je vader?' 'Wel goed, maar kan beter. Hoe gaat het met jou zoektocht naar de maangodin.' 'Ik....ben telaat met het werkstuk. Dus ik zoek niet meer. Maar ik wil je toch nog bedanken voor de hulp.' Hij glimlacht lief.

'Heb je zin om iets leuks te gaan doen?' Ik zie Damian bij zijn auto staan, wachten op mij. 'Ik kan helaas niet. Maar ik wil graag een andere keer.' 'Oke.' 'Zie je morgen weer.' Zeg ik en loop verder. 'Elise.' Ik draai me om. 'Ik...' Hij schud zijn hoofd. 'Laat maar.' Ik kijk hem even vreemd aan maar loop dan toch door.

Ik loop naar Damian toe. Als hij mij ziet omhelst hij mij meteen. 'Het spijt me zooo erg van gisteren. Ik had Leon gewoon niet meer in de hand.' 'Je had het mij gewoon rustig moeten vertellen.' 'Het spijt me. Is er iets waarmee ik het kan goed maken.' '3 dingen. 1 Je beloofd mij nooit meer pijn te doen.' 'Beloofd.' '2 Je staat achter Robin's beslissingen over haar eigen leven.' 'Beloofd.' '3 Ik mag met Tyler naar het schoolbal.' 'Dus je vind hem wel leuk.' Gromt hij. 'Nee, gewoon als vrienden. Beloofd.' Ik zie hem twijfelen. 'Oke goed dan. Als je maar beloofd dat je voor 12 uur mij belt zodat ik je kan op halen.' 'Deal.' Zeg ik en geef hem een kus en een knuffel. 'Ik heb trouwens goed nieuws. Een mens wat bij ons hoort is aan genomen bij de hunters. Maar hij weet nog niet wat ze van plan zijn. Hij moet meer hun vertrouwen winnen' 'Mooizo, hopelijk kunnen we ze dan voor zijn.'

Robin

Ik lig op mijn bed wat tijdschriften te lezen. Moeder en kind. Ik twijfel nog steeds of ik het wil houden.

'Robin, Derek is hier voor jou.' Mindlinkt een bewaker. Shit. Ik wil niet met hem praten. 'Zeg maar tegen hem dat ik geen tijd heb.'

Als Derek achter komt dat ik zwanger ben weet ik niet wat er gaat gebeuren. Of hij is zo'n lieve mate dat hij blij voor mij is. Of hij woest en zal het kind vermoorden. Als dat is dan moet ik het kind weg geven. Ookal doet het zoveel pijn. Ik wil niet hij of zij moet vluchten voor zijn leven.

Er word op mijn deur geklopt en Elise loopt naar binnen. 'Hey, hoe was school.' 'Leuk. Ik ga vrijdag naar het schoolbal.' 'Is er een schoolbal?' 'Aha, jij kan ook nog komen. Ookal spijbel je elke dag.' 'Hmm, ik zal er over nadenken.' Dan opeens hoor ik een telefoon af gaan. Ik kijk op mijn mobiel. Ruben belt. 'Heb jij iets tegen hem gezegt?' Elise schud haar hoofd.

Zenuwachtig neem ik op. 'Met Robin.' 'Hey Ruben hier.' Hoor ik hem vrolijk zeggen. Ohhw wat heb ik zijn stem gemist. 'Hey, hoe is het? Waar ben je?' 'Met mij is alles goed. Ik ben nu in Argetinië. Hoe gaat het met jou?' Ik kijk Elise aan. Ze knikt. 'Ruben...' 'Robin wat is er?' 'Ik....ik ben zwanger...van jou.' Het is stil aan de telefoon. 'Weet...weet je het zeker.' 'Ja.' 'Weet Derek dit al.' 'Nee, want het is niet zijn kind. Ruben, je word vader.' Weer is het even stil. 'Ik snap als je niet terug wilt komen. Maak je wereldreis af. Ik red me wel.' Weer is het stil. Ik hang op. Ik wil niet meer praten. Ik weet dat hij niet komt. Hij wilt geen vader zijn en dat snap ik volkomen.

'Gaat het?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil even alleen zijn.' Elise knikt en verlaat mijn kamer. Ik huil zachtjes. Ik voel me zo alleen.

Jake

Ik loop samen met 2 mannen van mij naar het huis van Tyler toe. Hij had belangerijk nieuws. Zo belangerijk dat hij het niet via de telefoon kon vertellen.

We lopen naar binnen en ik zie Tyler in de keuken staan. 'Nou, vertel. Weetje wat Elise is? Of heb je iets anders gevonden.' Hij pakt alle spullen die hij als Hunter gebruikt aan mij. 'Ik stop.' 'Wat! Waarom! Je hebt het geld nodig weet je nog.' 'Ik laat jullie niet een onschuldig meisje pijn doen. Jullie laten Elise met rust.'

'Ow, hier was ik al bang voor. Onze Tyler is verliefd geworden op een meisje die hij nooit zal krijgen.' 'Klopt. Ik zal haar nooit krijgen. Maar ik kan haar wel beschermen. Dus laat haar met rust.'

Ik laat de spullen van hem vallen en grijp hem bij de keel. 'Wie denk jij wel niet wie jij bent. Ons eeb beetje bedreigen. Weetje wat. Ik heb jou hulp niet nodig. Binnen kort is ze van mij.' Dreig ik en laat hem dan los. Dan loop ik naar buiten terwijl ik hem naar lucht hoor happen.

Als ik bij onze auto sta gewf ik wwn harde schop tegen mijn bumper. 'Shit!' Roep ik boos. 'We waren zo dicht bij. Maar die Tyler moet het weer verpesten. Binninkort zal ik zijn leven vernietigen. Maar eerst Elise. We weten nog steeds niet wat ze is.'

'Elise Lodiers?' Hoor ik iemand zeggen. Een man komt uit het bos gelopen. 'Of kan ik beter zeggen, Het meisje van het licht.' Ik kijk hem vreemd aan. 'Het meisje van het licht?' 'Een meisje dat geboren is met als doel het beschermen van de weerwolven. Als mens kan ze vuur sturen. Als wolf sneeuw en ijs.' 'Hoe weet jij dit?' 'Laten we zeggen dat Elise en ik wat geschiedenis met elkaar hebben. En ik wil haar graag zien lijden.' Grijnst hij. Ik grijns ook. 'Je bent aan genomen. Wat is je naam eigelijk?' Hij steekt zijn hand uit. 'Mijn naam is Max.'

Max is Back!