The Girl of Light 2

Hoofdstuk 19

Robin

Ik ren naar Ruben toe en spring in zijn armen. 'Ik heb je zo gemist.' Zeg ik blij terwijl ik mijn hoofd op zijn borst leg. 'Ik jou ook. Hoe is het met de baby?' 'Goed hoor. Ik had niet gedacht dat je zou komen. Je liet niks meer van je horen.' 'Natuurlijk ben ik gekomen. Mijn telefoon is gestolen en ik wist je telefoon nummer niet uit je hoofd.' Zegt hij terwijl we nog steeds aan het knuffelen zijn.

Maar Damian verstoord het door zijn gekuch. 'Ik wil jullie niet storen. Maar ik wil Elise terug hebben.' Ik laat Ruben los. Alfa Aiden loopt naar hem toe en steekt zijn hand naar Ruben. 'Ik ben Alfa Aiden. De oom van Elise.' 'Elise heeft een oom. Dat is geweldig nieuws. Mijn naam is Ruben. Ik ben haar pleegbroer.' Zegt hij en schud zijn hand.

'Ik wil niet bot zijn maar ik wil Elise terug hebben en dit helpt niet.' Gromt Damian ongeduldig 'Sorry, je hebt gelijk.' 'Waar is Elise dan?' 'Ontvoerd door hunters. Dankzij Max.' 'De klootzak.' Zegt Ruben boos. 'Jij kan daar heen en haar vinden. Jij bent een mens en je kent haar.' 'Oke, wat is het plan.'

Elise

Ik zit op mijn bed in mijn slaapkamer. Het is best wel een saaie slaapkamer. Maar heel dit gebouw is saai. Je kunt het niet eens een huis noemen.

Ik probeer steeds iets te herrinneren. Maar het werkt niet. Gelukkig heb ik mijn vader nog. Ik moet wel wennen aan hem. Ik moet hem aan spreken met vader en hij kan soms best wel streng zijn. Ook zit hij soms aan mij. Ik vind het niet fijn maar durf het niet te zeggen.

Mijn vader heeft verteld dat ik speciaal ben. Ik heb krachten die niemand anders heeft. Jammer genoeg zijn er een paar mensen die daar gebruik van willen maken. Mijn grootste vijand is een jongen genaamd Damian. Hij is de Alfa van de Red Moon pack. Hij heeft mijn moeder vermoord. Ik moet uit zijn buurt blijven tot ik sterk genoeg ben.

Opeens komt vader de kamer binnen gelopen. Meteen ga ik recht opstaan. 'Hoe voel je je?' 'Goed, vader.' 'Mooizo.' Zegt hij en bekijkt mij goed terwijl hij om mij heen loopt. 'Vandaag zal je zien wat je allemaal kan.' 'Mag ik dan ook naar buiten vader?' 'Nee! Je weet toch dat dat niet mag! Waarom vraag je dat steeds!' Snauwt hij boos. 'Ik wil gewoon wereld op nieuw ontdekken. Dat gaat niet als ik hier binnen blijf vader.' 'Na alles wat ik voor je doe wil je gewoon weg gaan?!' 'Nee vader, dat bedoelde ik niet.' Hij pakt me stevig bij mijn kin. 'Vraag het dan ook niet. Begrepen.' 'Ja.' 'Ja wat?!' 'Ja vader.' Dan laat hij mijn kin los en loopt naar de deur. 'Binnen 5 minuten zie ik je in de oefenruimte. Kom niet telaat.' 'Ja vader.' Dan loopt hij weg.

Ik loop naar mijn raam en kijk naar buiten. In de verte zie ik het bos. Daar ergens verschuilen ze. De Red Moon. Ook al haat ik ze, ik ben best wel jaloers. Hun kunnen gaan en staan waar ze willen. Maar zodra ze afgemaakt zijn kan ik dat ook doen. Als het mag van vader.

Ik loop mijn kamer uit en loop door de gang. Ik kom verschillende mannen tegen maar dat is normaal. Zoals ik al zei, ik woon niet in een normaal huis. Gewoon voor de veiligheid.

Ik loop de trainingskamer in. Daar staan mijn vader en meneer Dalle genaamd Jake met elkaar aan het praten. 'Goedemiddag.' Zeg ik netjes. 'Hier. Kleed je om.' Zegt mijn vader en geeft me trainings kleren. Ik pak ze aan en loop naar de deur. 'Waar ga je heen?' 'Naar mijn kamer om om te kleden.' 'Dat doe je gewoon hier.' Ik kijk om me heen. Er is nergens een plek waar ik privacy heb.

'Nou schiet op. Waar wacht je nog op!' Zegt mijn vader ongeduldig. Onzeker trek ik mijn kleren uit voor hun neus en doe snel mijn trainingskleren aan. 'Was dat nou zo moeilijk?' 'Nee vader.' 'Goedzo. Begin maar met vuur te sturen.' Zegt hij en wijst naar een dummie.

Ik loop er heen en steek mijn hand uit. Maar er komt geen vuur uit. 'Het lukt niet.' 'Haal even diep adem en concentreer je.' Ik knik en doe wat hij zegt. Weer probeer ik het maar het werkt niet. 'Waarom maak je geen vuur?' 'Het..het lukt niet.' 'Doe dan beter je best.' Gromt hij en loopt naar mij toe.

Kom op Sigrid. Je kan dit!

Ik steek nog een keer mijn hand uit. Een klein vonkje verlaat mijn hand. Wow ik kan het echt! 'Wauw, dat was teleurstellend.' Zegt mijn vader met een zucht. 'Misschien moet je eerst op warmen. Ga maar rondjes rennen.' 'Ja vader.' Zeg ik en begin te rennen en spring over toestellen heen.

'Sneller.' Ik begin sneller te rennen. Na 20 rondjes mag ik pas stoppen. Meteen laat ik me op mijn knieën vallen en hijg. 'Opstaan. Tijdens een gevecht heb je ook geen pauze.' Ik probeer te staan maar het lukt niet.

Mijn vader loopt op me af en pakt me bij de nek en trekt me omhoog tot ik sta. 'Zwak.' Gromt hij. 'Vader alsjeblieft.' Smeek ik. Hij pakt me bij mijn arm en doet hem pijnlijk achter mijn rug. 'Denkje dat je zo Damian kan verslaan. Denkje dat je moeder trots op je is daar boven. Nou!?' 'Nee vader.' Zeg ik pijnlijk. Hij laat mij los.

'We houden een pauze. Maar ik wil vandaag nog vuur zien anders heb je een groot probleem begrepen?' 'Ja vader.' Hij knikt en verlaat de trainingsruimte.

Er komt een Q&A aan. Dus heb je een vraag aan Damian of zo, zet hem dan in de reacties ^^