Unappreciated

Prologue

"Hold on, pain ends" sabi nga nila. Pero paano ka nga bang kakapit kung wala ka nang kakapitan pa. Yung minsan akala ng iba sobrang lakas mo, sobrang tapang mo, pero deep inside sobrang hina mo na pala. Akala nung iba manhid ka, akala nung iba, wala kang nararamdaman na sakit. Yung hindi ka naman nilang lubos na kilala pero ijujudge ka kanila base sa sa mga nakikita ng mata nila.

Ang hirap sobra, yung ikaw nalang pala ang magtatanggol para sa sarili mo. Yung wala ka nang kakamping iba kasi ayaw na nila sa iyo. Sabagay ganun naman talaga eh, sa huli sarili mo parin ang kakampi mo. Siraan ka man nila ng maraming beses, huwag kang mag papaapekto kasi mas kilala mo ang sarili mo. Mas kilala mo kung sino at ano ka. Hindi ka nabuhay sa mundo para magustuhan ng lahat kasi laging may mga taong pilit kang idodown at patuloy kang huhusgahan kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila. Ganyan naman kasi talaga eh. Marami kasing matang mapanghusga at isip na mapangpuna.