✔See You Again L.H.✔

20. Dead!

POV Cato
"Wij zijn hier vandaag bijeen. Om Luke Hemmings, een jonge man die genoot van het leven, te herdenken" zei een man. Ik was verblind van de tranen. "Luke was helaas nog zo jong, 25 om precies te zijn". Ik zag Fleur en Sanne naast me staan, ze knepen in mijn hand. "Mag ik mijn gedichtje voorlezen?" Vroeg Fleur aan mij met rode ogen van het huilen. Ik knikte en liep achter haar aan.

"Lieve papa, jij was altijd mijn allergrootste held. Ik weet echt niet wat ik zonder je moet. Een plek in mijn hart is nu bewoond, door jou ziel. Ik mis je heel erg, lieve papa. Kom alsjeblieft terug bij mij, ik kan niet zonder je". Fleur begon te huilen en ik knuffelde haar.

"Goed gedaan, lieverd" zei ik. Ik veegde wat tranen weg. Sanne wilde ook wat zeggen. "Pappie, kun je me h-horen? Ik vind het echt niet leuk dat je dood bent. Je bent mijn pappie, voor altijd. Kom alsjeblieft terug bij mij. Ik mis je zo erg, en ik wil je gewoon niet missen". Sanne bleef maar huilen en liep naar de kist, die openstond, toe. Ze legde haar hand op Luke's hart, zijn altijd warme hart, dat nu gestopt was met kloppen.

"Ik wilde dat je hart nog klopte. Voor mij, voor Fleur, voor Jordan, voor mama. Voor ons allemaal" zei Sanne. Ik tilde haar een stukje op. Ze gaf Luke een kusje op zijn blauwe lippen. Sanne pakte zijn hand vast. "Ik hou van je en zal je nooit vergeten, lieve papa" zei ze en ging weer zitten. Ze bleef maar huilen en mompelen. "Papa".

Na de mis, mocht zijn familie nog even blijven. Ik beet op mijn lip. "Mama, je moet huilen" zei Sanne. Ik knikte en huilde zachtjes. "Mis jij papa ook zo?" Vroeg Fleur en gaf me een knuffel. Ik knikte en liep naar de kist.

Toen de kist dichtgetimmerd werd en aarde overheen werd gegegooid, begon ik keihard te huilen. Ik herinner met het moment dat ik hoorde dat Luke dood was.

"W-waar is Luke?" Vroeg ik toen ik de kamer binnenkwam. "Het spijt me heel erg, Meneer Hemmings is zojuist overleden. Hij kreeg een attack en heeft die niet overleefd" zei de dokter. Mijn mond viel open. En ik zakte in elkaar tegen de muur. Mijn Luke was dood.

Nu ik hier stond, bij Luke's graf, besefte ik dat hij echt dood is en nooit meer terug komt. Ik zal hem nooit meer in mijn armen kunnen houden, ik zal hem nooit meer kunnen kussen. Ik zal nooit meer de liefde bedrijven met hem. Ik ga hem missen. Zijn liefde, zijn lichaam, zijn warmte. Alles aan hem.

Dit was het einde van Luke Hemmings!

Ik werd schreeuwend wakker. "LUKE, ALSJEBLIEFT, BLIJF LEVEN" Schreeuwde ik. "Hey, gaat alles goed?" Vroeg Davy die naast me lag. Ik begon te huilen. "Ik besef me dat Luke doodgaat" snikte ik. Hij trok me in zijn armen. "Het was maar een droom, hij gaat heus niet dood" zei Davy. "H-hij gaat dood, ik kan niet zonder hem" zei ik en rolde mezelf op

Ik huilde uit in zijn armen. "Baby, hou je meer van hem dan van mij?" Vroeg hij. "Ja, ik hou heel erg van hem. Het spijt me" zei ik. "Maar hij heeft je bedrogen, ik zou dat nooit doen" zei Davy. "Luke heeft meer goeie kanten dan jij" beet ik naar hem. "Hij heeft vrouwen geneukt achter je rug om". "Flikker op, Davy. Ik haat je" zei ik en huilde weer. Davy pakte zijn tas en gooide de deur dicht.

Ik huilde en huilde. Ik zag de klok van 4 uur. Ik hoorde geklop op de deur. "Mammie? Is alles oke?" Vroeg Sanne huilend. "Kom hier, kleine" zei ik en sloeg de deken terug. "Ik mis papa" zei ze. "Ik ook" zei ik. Ik trok haar in mijn armen. "Mama en Davy ruzie?" Vroeg ze. "Ja, ik wil hem niet meer zien" zei ik en knuffelde haar.

De volgende ochtend werd ik wakker en Sanne lag nog steeds in mijn armen. "Kleine, wordt eens wakker" zei ik en aaide haar wang. Ze bewoog in haar slaap. "Hey, goeiemorgen" zei ik toen ze wakker werd. "Hoi mammie" giechelde ze. Ik kietelde haar. Totdat Jordan begon te huilen.

"Hey kleine jongen" zei ik. Jordan kraaide van de pret. Hij strekte zijn armpjes uit en pakte mijn haar. Ik tilde hem op en verschoonde zijn luier. En gaf hem een flesje. "Dada" giechelde hij. "We gaan zo" zei ik. Ik trok Jordan een shirt aan, van Nirvana, dat Luke voor hem gekocht had. Het stond hem zo schattig. Hij leek echt op Luke in het klein. Blond haar, blauwe ogen, Nirvana shirt. Ik maakte een foto van hoe Jordan tegen de tafel stond.

Hij is zooo schattig. "Kom mee, schatje, we gaan naar school en dan naar dada" zei ik. "Dada" kraaide hij.

We brachten Sanne en Fleur de klas in. "Ooh, wat lief" zeiden Fleur's klasgenootjes. Jordan zwaaide en giechelde heel lief. De meisjes stonden op en kwamen kijken. "Bolle toet" giechelde een meisje.

We gingen ervandoor. "Dada" giechelde Jordan terwijl ik hem in zijn stoeltje wurmde. Hij giechelde. Wat een giechelkind. Ik reed langzaam naar het ziekenhuis.

"DADA" Riep Jordan. Hij zat op mijn arm. "Dada slaap" zei hij met moeite. Ik zette hem op het randje van Luke's bed. "Dada?" Vroeg hij. Hij aaide Luke's wang en gaf een kusje op zijn mond. "Dada, wakker". Luke glimlachte in zijn slaap. Jordan lijkt echt veel op Luke. Hij legde zich naast Luke. "Ho, niet vallen" zei ik. Ik zette het hekje neer. Jordan was heel lief voor Luke.

"Dada, wakker" zei Jordan en gaf hem nog een kusje op zijn lippen. Hij giechelde en prikte ik zijn wang. "Jordan" mompelde Luke in zijn slaap.

Jordan ging weer met me mee naar huis. Sanne en Fleur kwamen al snel thuis. Fleur en haar vriendje gingen naar haar kamer. Ze is 10, dus geen zorgen.

"Ik mis Luke heel erg" zei ik tegen mezelf.