Monstrous Academy 1: Gangster's love. [PUBLISHED UNDER PSICOM]

Chapter Twenty six

26: Official
-

Para akong binugbog sa sakit ng buong katawan ko. Halos hindi ko maigalaw ang kahit anong parte ng katawan ko. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Maliwanag. Nasa keen’s lab pa rin ba ako?

“Gising na siya.” sabi ng pamilyar na boses.

“Rain. Si Tymee ‘to. Anong nararamdaman mo?” Tanong niya pero may isang tao ang bigla na lang pumasok sa isipan ko.

“S-si Thunder?” Tanong ko at para bang nagkaroon ako bigla ng lakas dahil nagawa kong makabangon. Naluha ako nang maalala ko kung paano niyang sinalo ang bala na dapat ay para sa akin.

“Si Thunder nasaan?” Tanong ko ulit dahil hindi nila ako sinagot. Tanging si Matthew at Tymee lang ang kasama ko rito sa loob ng kwarto.

“Alam kong hindi ka maniniwala pero.... wala na siya.” para bang huminto ang pagtibok ng puso ko matapos iyong marinig kay Matthew.

“Baluga!” Nanggigigil na sabi ni Tymee habang sinasabunutan nito si Matthew. “Nagbibiro lang siya. Kakatapos lang matanggal ng bala sa braso niya kaya okay na siya. Nandoon siya sa kabilang kwarto kasama si Jiro.”

Agad na nagpeace sign si Matthew at nagtago sa likuran ni Tymee nang tignan ko siya ng masama.

Kahit paano ay nakahinga na ako ng maluwag at napangiti. Napahawak ako sa leeg ko at napansing wala na iyong kwintas na isinuot sa akin ni Jiro.

“Successful yung plano. Napanuod ng dean yung video. Nakakulong na rin si Ms. De Vera, habang yung keen’s leader nandito rin sa hospital dahil nabaril siya ng mga pulis. Wag kang mag-alala may bantay naman siya kaya hindi siya makakatakas. Pag nagising siya ay dadalhin na rin siya sa kulungan.” Paliwanag ni Matthew. Magsasalita pa sana ako kaso may biglang kumatok at pumasok ng kwarto.

“Ah sige. Bibili lang kami ng makakain.” paalam ni Tymee. Noong una ay ayaw pang umalis ni Matthew pero sapilitan na siyang hinatak ni Tymee palabas. Napailing na lang ako dahil sa dalawa, ang bilis nilang maging close.

“Kamusta?” Tanong ni Jiro nang maupo siya sa tabi ko. Mukhang nanghihina siya sa mga oras na ito. Naalala kong tinurukan nga pala siya ng pampatulog kanina sa keen’s lab, isa siguro iyon sa dahilan.

“J-jiro. Salamat..” hinawakan ko ang kamay niya at hinawakan naman niya iyon pabalik. Malaki ang utang na loob ko sa kanya. Kung wala siya, malamang ay natuloy na ang experiment sa akin. Siya rin ang nakasama ko noong walang si Thunder.

“Sabi ko naman sa’yo hindi kita pababayaan, eh.” sabi niya at ngumiti ako ng tipid. Gusto kong itanong kung kamusta si Thunder pero may nagtutulak sa akin na wag ko nang tangkaing itanong dahil masasaktan siya. Ayoko maging insensitive.

“Kung nag aalala ka kay Thunder. Okay lang siya. Sa braso lang naman siya natamaan ng bala kaya natutulog lang siya sa kwarto.” hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Mukhang napansin niya na hindi ako mapakali.

Bigla akong nakaramdam ng awkwardness pero agad iyong nawala nang magring ang phone ko na nasa bag.

“Sagutin mo, baka nag aalala na yung mga kaibigan mo.” sabi ni Jiro nang i-abot niya yung bag ko. Tinignan ko kung sino yung tumatawag at mabilis ko iyong sinagot.

“Bebㅡ”

“Beb, I heard what happened. Are you okay? May masakit ba sa’yo? Kamusta yung pakiramdam mo? Gusto mo bang puntahan kita diyan? Anongㅡ”

“Beb, calm down. I’m okay, wag ka masiyadong mag alala. Baka bukas makauwi na rin ako,”

“Sure ka ba? Dadalhan na lang kita ng damit bukas since weekend naman.”