Monstrous Academy 1: Gangster's love. [PUBLISHED UNDER PSICOM]

Chapter Thirty eight

38: Unexpected
-

Thunder’s POV

Hindi ko alam kung anong meron ngunit tanging ingay lang ang naririnig ko mula sa labas. Pagbangon ko ay wala na si Jiro sa kama niya kaya naman nagmadali ako sa pag-aasikaso para mapuntahan si Rain sa kwarto niya.

Nang matapos ay agad akong lumabas ng dorm. Naalala kong opening nga pala ng clubs para sa mga freshman ngayong araw. No wonder kung bakit ang ingay sa buong Academy.

Malapit na ako sa girl’s dorm nang bigla akong lapitan ni Liam. “Sinong pupuntahan mo? Wala si Rain d’yan, nakita ko siya kanina. Hinila siya ni Jiro papunta sa parkingㅡ”

Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita at agad bumalik sa dorm para kunin ang susi ng motor ko. Paalis na sana ako nang saktong nag-text si Rain.

“Kulog, nandito ako sa hospital ngayon. Kasama ko si Jiro, gising na kasi si Zea. Sunod ka rito kapag gising ka na. I love you.”

Dali-dali akong tumakbo palabas at nagpunta ng hospital. Ilang minuto lang at nakarating na ako roon, nakasalubong ko pa si Jiro ngunit hindi kami nagpansinan. Nasa labas na ako ng kwarto ni Zea at hawak ko na ang doorknob ngunit hindi ko pa nagawang buksan dahil narinig ko ang boses ni Rain.

“Alam kong hindi ‘to maganda pag-usapan ngayon, pero masaya akong makausap ka bago ako umalis.”

“What do you mean?”

“May limang araw na lang ako para manatili sa Monstrous. Sunday morning aalis ako. Babalik na ko sa dati kong eskwelahaㅡ”

Sobrang nasaktan ako sa mga narinig kaya naman pumasok na ako sa loob. I thought hindi niya ko iiwan pero ano itong mga naririnig ko?

“T-thunder.”

“Bakit Rain? May balak ka bang sabihin sa’kin ang mga sinabi mo ngayon lang?” Naiyukom ko ang mga kamao ko dahil sa galit at sakit na nararamdaman ko mga oras na ito. “Aalis ka nang hindi ko alam?”

“Thunder, let her explain. May rason kung bakit gagawin ‘yon ni Rain.” Pagsingit ni Zea pero walang ibang pumapasok sa isip ko ngayon.

Lumabas ako ng kwarto at nagmadaling lumayo. I may act childish right now pero ngayon ko lang naramdaman ‘to. Ngayon lang ako nasaktan ng ganito ng dahil sa isang babae.

Paanong iiwan niya ako ng hindi nagsasabi sa’kin? Ano? Pagmumukhain niya akong tanga? Na magigising na lang ako isang araw na wala na akong makikitang Rain? That’s pure bullshit!

Sumakay ako sa motor at nakita na lang ang sarili kong naluluha. Bakit lagi na lang akong iniiwan? Mahirap ba akong pakisamahan? Noong wala ang mga magulang ko, Dark ang nagsalba sa akin, at noong nawala ang Dark ay si Rain ang nand’yan para sa akin. Ngayong iiwan ako ng kaisa-isang meron ako ngayon, ano nang mangyayari sa’kin? Magiging miserable ulit? Pagod na kong maiwan!

Rain’s POV

Halos hindi ako makagalaw sa kinauupuan. Para akong naging estatwa sa mga oras na nagsalita si Thunder. Walang boses ang lumalabas sa bibig ko, ni hindi ko nga iyon magawang ibuka kahit na ang dami kong gustong sabihin.

Pagbalik ni Jiro sa kwarto ay doon lang nag-sink in ang lahat sa utak ko ang sitwasyon.

“Zea, sorry. Susundan ko lang si Thunder.” Paalam ko at saka dali-daling tumakbo. Wala akong ideya kung saan pumunta si Thunder, ngunit isang lugar lang ang pumasok sa isip ko na pwede niyang puntahan.

Nagbabakasakali na naroon siya sa park ay pumunta ako roon ngunit pagdating ko ay wala siya kaya naman naisipan kong bumalik sa Academy.

Halos isang oras na ang lumipas at sinusubukan ko pa ring kontakin si Thunder. Kung nasa Academy nga siya ay malamang kanina pa siya naroon dahil motor ang gamit niya.