Yes Asshole ||Dutch||

'Je bent prachtig Maddy.'

Mijn wekker galmt in mijn linker oor, de tweede dag in mijn oude vertrouwde huis is aangebroken. Zuchtend voel ik met mijn hand onder mijn kussen en vind na enige tijd mijn telefoon en zet de wekker uit.

Net de eerste dag in Nightstreet en meteen naar school. Het klinkt misschien raar maar dit is precies wat ik wou, ik wil niet eerst een week in Nightstreet zijn en dan met iedereen af moeten spreken en uitleggen waar ik was. Ik wil alles over mij heen laten komen op school net als ik vroeger deed, niet het meeste slimste maar wel het makkelijkst. Zo word ik een minder grote roddel, maar een roddel zal ik toch wel worden.

'Vang!' Er vliegt een vieze onderbroek naar me toe maar ik draai me net op tijd weg. 'Gatver!' Gil ik en vlieg omhoog uit bed. 'Je kan omkleden zusje.' Ik knik en smijt de onderbroek terug de kamer door naar mijn broer die hem behendig opvangt.

Aangezien het nog zomer is kan ik makkelijk mijn zwarte rokje aan doen en mijn wit met zwarte shirt.

Wanneer ik aangekleed beneden sta geef ik mijn vader een kus op zijn wang wat al snel over gaat in een knuffel. 'Ik heb je gemist lieverd.' Met zijn hand gaat hij door mijn net geborstelde haren heen. Ik trek een moeilijk gezicht en spring naar achter. 'Niet doen!' Gil ik terwijl ik met mijn handen mijn haar fatsoeneer. 'Sorry.' Mijn vader steekt lachend zijn handen in de lucht.

In de gang trek ik mijn zwarte schoenen aan en bij de spiegel fatsoeneer ik nogmaals mijn blonde haren, die net door de war gehaald zijn. 'Je bent prachtig Maddy.' Met een grijns staat mijn broer in de deur opening.

'Bedankt, maar toch wil ik niet voor gek lopen dus check ik het even.' Lach ik en trek dan mijn zwarte leren jack aan. 'Kom je nog Milan?'

Ook hij staat nu nog even voor de spiegel. 'Jij ziet er ook goed uit.'

'Weet ik, alleen ook ik wil niet voor gek lopen.' Rollend met mijn ogen stap ik naar buiten en loop ik naar de zwarte bmw van Milan.

Mijn broer is een van de populairste jongens van de school samen met Joey en Jayden. Tenminste zoiets heb ik opgevangen gisteravond, echt luisteren lukte niet maar dat maakte niet uit, ze waren allang blij dat ik weer bij hun op de bank thuis zat.

Voordat ik voor een jaar verhuisde naar Amerika wist ik wel dat hij populair was maar dat hij nu de populairste is had ik niet verwacht.

Als de auto gestopt is en recht voor de school staat wil ik uit gaan stappen als Milan me tegen houd. 'Jou entree gaan we doen met klasse.' Verbaasd laat hij mij achter en na enkele seconden opent de deur waar ik zit. Nog steeds ligt verbaasd stap ik uit de auto en valt heel het plein stil.

Langzaam scannen mijn ogen het vertrouwde plein met enkele bekende leerlingen erop. Sommige herkennen mij en andere niet wat ook lastig is aangezien mijn uiterlijk best veel veranderd is.

Als mijn ogen bijna het hele schoolplein hebben bekeken blijven mijn ogen hangen bij Ethan. Geschrokken deins ik naar achteren en pak als reflex de arm van Milan vast.

'Zit Ethan hier nog op school?' Vraag ik geschrokken. Langzaam voel ik mezelf zenuwachtig worden.