"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
Baekhyunဆိုသည့္ လူေကာင္ခပ္ေသးေသးမ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ မ်က္ဝန္းခပ္ေမွးေမွး hyung ကႏႈတ္ဆက္မွ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ Lu hyung ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္မိၾကသည္။
စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ baekhyun hyung ကတကယ္ပြင့္လင္းၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလွတယ္ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အကိုမ်က္ႏွာမွာေတြ႕ရတဲ့ ေျဖရခက္တဲ့အၿပဳအမူေတြကိုေတာ့ ရွာမေတြ႕မိဘူးYeol hyung အေပၚမွာေပါ့။
"ဘာေသာက္ၾကမလဲ"
waiter ေကာင္ေလးေမးေတာ့
"Americano"
ေကာ္ဖီခ်စ္သူLu hyung ရဲ႕မေျပာင္းလဲဘဲမွာေနၾကတစ္ခု။
"coffee မေသာက္နဲ႔ bubble tea ႏွစ္ဘူးပဲေပး"
"Sehun ငါAmeriacano ပဲေသာက္မွာ"
"မရပါဘူး hyung ရာ coffee ေတြကမေကာင္းပါဘူးဆို"
ဒါကလဲအၿမဲကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၾကအျငင္းအခံုတစ္ခု Lu hyung ဘယ္လိုပဲျငင္းေနပါေစ ေနာက္ဆံုးကြ်န္ေတာ့္စကားကိုလက္ခံရတာပါပဲ။
Lu hyung ကစစခ်င္းတုန္းကသာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဂရုမစိုက္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မသိမသာျဖစ္ေစ သိသိသာသာျဖစ္ေစ ဂရုစိုက္ေပးလာတယ္ ကြ်န္ေတာ့္စကားေတြကိုလက္ခံေပးလာတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ရင္းႏွီးမႈက Yeol hyung ေတာင္တခါတေလ ၾကည့္မရသည္အထိပဲ။
********
ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ Sehun ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို ဘာမွမေျပာဘဲဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည့္မိေနရံုနဲ႔တင္ သူ႔ေဘးက Luhan hyung ကိုသူဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္လဲ အခုမွစေတြ႕တဲ့ကြ်န္ေတာ္ေတာင္သတိထားမိတယ္ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ Sehun ရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္မိလာသလို Luhan hyung ကိုမနာလိုခ်င္စိတ္ေတြဝင္ေရာက္လာတယ္။
ထူးဆန္းလိုက္တာဘယ္လိုခံစားခ်က္ႀကီးပါလိမ့္ သူျပံဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ ကြ်န္ေတာ္ပါအလိုလိုလိုက္ၿပံဳးေနမိတယ္ သူ႔အၾကည့္ေတြကကြ်န္ေတာ့္ဆီေရာက္လာျပန္ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတလွပ္လွပ္နဲ႔ ရင္ခုန္တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးလား?
YOU ARE READING
RECTANGLE
FanfictionThis is my second fiction after Only U .Main characters are Hunhan & Chanbaek.Hope you to enjoy.
