"ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္လံုးဝ လိုက္မလာပါနဲ႔"
တႏွစ္ၾကာၿပီးမွျပန္ေတြ႕တဲ့သူကို ႏႈတ္ဆက္စကားက ရင့္သီးလိုက္တာ Hun ရယ္ ဒီၾကားထဲဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းေနခဲ့ၿပီး Hun ဆီျပန္လာဖို႔ တျခားလူေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ဖို႕ဘယ္ေလာက္ေတာင္သတ ၱိေမြးခဲ့ရလဲ Hun မသိပါဘူးကေလးရယ္
Hun နဲ႕အတူမရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ထြက္ေျပးခဲ့မိတာကို hyung ဘယ္ေလာက္ေနာင္တရမိတယ္မွတ္လဲ ထားခဲ့ရက္တယ္ဆိုၿပီး hyung ကိုနာက်ည္းေနခဲ့လား Hun ရယ္ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ hyung ကပဲစိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိတဲ့လူဆိုေတာ့ ကေလးစိတ္ေျပတဲ့အထိ ဒီ hyung ကလိုက္ေခ်ာ့ရေတာ့မွာေပါ့
အေတြးေတြရပ္ကာ အေရွ႕ကေျခလွမ္းသုတ္သုတ္နဲ႕ထြက္သြားတဲ့ Hun ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ေျပးလိုက္မိတယ္
"Hun ah "
ကြ်န္ေတာ့္အသံၾကားတာေတာင္တခ်က္ေလးမွသူ႔ေျခလွမ္းေတြမရပ္တန္႔သြားဘူးဆိုေတာ့ Hun ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ေနပံုပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ Hun ရယ္ hyung အျပစ္ေတြအတြက္ ဘာမဆိုခံယူဖို႔အသင့္ပါ
သူ႔ကိုမွီေအာင္အျမန္ေျပးလိုက္ကာ သူ႕ေရွ႕ပိတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတာ Hun မ်က္ရည္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့လို႕ မ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္ဘဲ မ်က္ရည္ေတြသာက်ေနတဲ့ Hun ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကိုကြ်န္ေတာ္ ပိုအျပစ္တင္မိတယ္ ကြ်န္ေတာ္မရွိတဲ့အတြင္းမွာေရာ Hun အခုလိုပဲ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ ႀကိတ္ငိုေနခဲ့တာလား
"Hun ah "
သူ႔မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးဖို႔လက္လွမ္းမိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို တြန္းဖယ္လိုက္ကာ
"ဖယ္စမ္းပါဗ်ာ "
စကားျပန္ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူေလး တကယ္စိတ္မဆိုးဘဲ စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမွန္းကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္လိုက္တယ္
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ Hun စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေနာ္"
သူ႔ခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕တင္းတင္းဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ေအာက္ကေန သူ႔မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္စကားဆိုမိတယ္ သူကေတာ့ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုတခ်က္ေလးမွငံု႕မၾကည့္
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RECTANGLE
FanfictionThis is my second fiction after Only U .Main characters are Hunhan & Chanbaek.Hope you to enjoy.
