"ၾကာလိုက္တာ hyung ရာ"
ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဆူေအာင့္ၿပီးေျပာတဲ့ Hun အသံ။
"sorry ပါ Hun ရာဆရာကမထြက္ႏိုင္လို႕ ေနာက္က်ေနၿပီသြားၾကရေအာင္"
Baekhyun ရဲ႕ဆိုင္ေလးမွာပထမဆံုးအလုပ္စဝင္မယ့္ေန႕မွာပဲေနာက္က်ေနတယ္ Yeol နဲ႕ baek ကမေစာင့္ႏိုင္လို႕အရင္သြားႏွင့္ၿပီ စိတ္ရွည္သူHun ကပဲကြ်န္ေတာ္ၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ေပးေနတယ္။
အလုပ္လုပ္ဖို႔ အခုခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္တခါမွမစဥ္းစားမိေပမယ့္ Oh Sehun ဆိုတဲ့ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ အလုပ္ဝင္မိတယ္ သူေပ်ာ္ေနရင္ကြ်န္ေတာ္လဲေပ်ာ္တယ္ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေလးေတြတတ္ႏိုင္သေလာက္ျဖည့္စည္းေပးခ်င္တယ္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးျပံဳးေနရင္ပဲကြ်န္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္ ဒါေတြအားလံုးကအေၾကာင္းျပခ်က္ေရေရရာရာမေျပာတတ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ေလးထဲကအတူတူေနလာတဲ့သံေယာဇဥ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာမိဘေတြမရွိေတာ့လို႔အထီးက်န္ရဆံုးျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာကိုပထမဆံုးဖန္ဆင္းေပးခဲ့တဲ့သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကတန္ဖိုးထား အေလးအနက္ထားေပးတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္မွာရပ္တည္ေပးတာ သူတေယာက္ထဲရွိေနတာျဖစ္သလို သူ႔ဘက္မွာလဲကြ်န္ေတာ္တေယာက္ထဲပဲရပ္တည္ေပးခ်င္တယ္ အတၱႀကီးတယ္လို႔ဆိုလဲမွားဖြယ္ရာေတာ့မရွိပါဘူး ခြ်င္းခ်က္တခုကေတာ့သူ႔ရဲ႕Yeol hyung ေပါ့ညီအကိုအရင္းမဟုတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ကသူ႔အတြက္ေတာ့ဒုတိယဆိုတဲ့ေနရာမွာပဲရွိေနမွာပါ။
"ေရာက္ၾကၿပီလား"
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔Hun အေျပးတပိုင္းနဲ႔သြားလိုက္ၾကတာဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ဆိုင္အျပင္အဆင္ကိုတခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ က်ယ္လြန္းတယ္လဲမဟုတ္ က်ဥ္းလြန္းတယ္လဲမဟုတ္တဲ့အခန္းေလးက လူငယ္ဆန္စြာအျပာႏုေရာင္ေလးသုတ္ထားတယ္ အျပင္အဆင္ကိုၾကည့္ျပန္ရင္လဲ ေဘးဘက္နံရံေလးေတြမွာ ေရာင္စံုသစ္ခြပန္းေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြဖြင့္ထားေပးတဲ့ sound box ေလးေတြကိုလဲခပ္ျမင့္ျမင့္မွာ သိသာေအာင္တင္ထားေပးတယ္ အားလံုးၿခံဳၾကည့္ရရင္ baekhyun ရဲ႕ဆိုင္ေလးက ျမင္ရသူေတြအဖို႔အလြန္ေအးခ်မ္းလွတယ္။
YOU ARE READING
RECTANGLE
FanfictionThis is my second fiction after Only U .Main characters are Hunhan & Chanbaek.Hope you to enjoy.
