မနက္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္းေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ Lu hyung မရွိေတာ့ အေစာႀကီးထၿပီးဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္
"hyung"
အိပ္ခန္းထဲမေတြ႕၍အျပင္ထြက္ၾကည့္မိေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ Apron ႀကီးတကားကားနဲ႔ ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိ
"hyung ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ကြ်န္ေတာ္ေမးသံၾကားေတာ့ ရႈပ္ရွက္ခပ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕စစ္တလင္းလို မီးဖိုေခ်ာင္ကို ရွက္သလိုလို တခ်က္ႀကည့္ၿပီး
"ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေနတာ မင္းအတြက္ hee"
သူ႔အျဖစ္သူရွက္ရယ္ရယ္ရင္း ေျပာလိုက္တဲ့hyungပံုစံေလးက ပီဘိကေလးတေယာက္သဖြယ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္။ေအာ္ ကြ်န္ေတာ္လဲအခုမွအရူးတေယာက္လို hyung ရဲ႕ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အမူအရာေလးေတြကိုသတိထားမိေနပါေရာလား။
"လာေလ Hun ah စားၾကည့္"
hyung လက္ရာဆန္ျပဳတ္ကိုတခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ဆန္ကမေပ်ာ့ေသးသလို မာဆပ္ဆပ္ ေရနည္းေနလို႔မက်က္တဲ့ထမင္းလို ၾကည့္ရတာအဆင္မေျပ အသားေလးေတြႏုတ္ႏုတ္ဆင္းထားတာ အႀကီးတတုံးအေသးတတံုး ျမင္တာနဲ႔စားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္တဲ့ လက္ရာဆိုတာဒါမ်ိဳးေနမယ္။
"Hun ah မစားခ်င္ဘူးလားဟင္ hyung လဲဒါပထမဆံုးဆိုေတာ့"
"ဟာ မဟုတ္ပါဘူး စားမယ္ ကြ်န္ေတာ္လဲဗိုက္ဆာေနတာ"
"အင္း ဒါဆိုျမန္ျမန္စား"
Chanyeol hyung ရွိတုန္းကဆို မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ကသူပဲဒိုင္ခံလုပ္တာ Lu hyung နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ကအဆင္သင့္စားရံုပဲ အခုhyungရဲ႕ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ပထမဆံုးလက္ရာဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ျငင္းရက္ပါ့မလဲ။
အေရွ႕ကဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ေလးထဲက တဇြန္းေလာက္စမ္းျမည္းၾကည့္ေတာ့ ဆားမပါေသာဆန္ျပဳတ္က အရသာမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ငန္တူးမေနတာပဲေက်းဇူးတင္ရမယ္ထင္တယ္ ေအးေလ ဆားထည့္ရမွန္းလဲ hyung သိေတာင္သိပံုမရဘူး
"Hun ah ဘယ္လိုေနလဲ"
"အင္းမဆိုးပါဘူး"
အလိမ္ျဖဴသက္သက္ပါ မဆိုးဘူးဟုတ္တယ္ ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတာမွမဟုတ္ဘဲ။ဒါနဲ႔ပဲကြ်န္ေတာ့္မနက္စာကို hyung လက္ရာဆန္ျပဳတ္မာမာနဲ႕ၿပီးခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ။
YOU ARE READING
RECTANGLE
FanfictionThis is my second fiction after Only U .Main characters are Hunhan & Chanbaek.Hope you to enjoy.
