Corenqueque, de vlucht van de vuurvogel

Queque, hoofdstuk 1.

Er gaan weer een paar dagen voorbij, Cindy en Jessica staan op het punt te vertrekken naar Nederland. Queque heeft zich al een plaatsje verworven in hun gezin. Het is inderdaad eenkennig, maar het laat zich voeren door Peter, Cindy en door Jessica. En vooral de laatste vindt dat prachtig. Als het tijd is om Queque te voeren, staat ze paraat om te helpen. Peter heeft ook geprobeerd om het kuiken door Mezo te laten voeren, maar dat ging met duidelijk minder succes. Het laat zich wel voeren, maar pikt dan toch wel regelmatig in de handen van Mezo. Majella en Juan hebben het ook geprobeerd, maar dat werkte absoluut niet. Maar het kuiken groeit als kool, in de paar dagen dat het oud is, is het zeker al een heel stuk groter geworden. Het is al meer dan duidelijk, dat de kooi snel te klein zal worden, en bovendien past het kuiken zich al snel aan, aan zijn nieuwe situatie. Naast de kooi heeft Peter een deken neergelegd, waar het overdag in slaapt. En als het niet slaapt, dan dribbelt het driftig achter Peter aan. Het is verbazingwekkend, hoe snel dit kuiken kan zijn. Traptreden lijken zelfs geen probleem te zijn, ze hupt er gewoon op en af. De mensen op de haciënda keken in eerste instantie wel vreemd toen het kuiken Peter overal achtervolgde, maar al snel was het niet meer zo bijzonder. Eigenlijk vinden ze het wel leuk. Al hebben ze geen idee, wat voor een vogel Queque werkelijk is. Misschien dat de meningen dan snel zouden veranderen.

Het is voor Cindy en Jessica tijd om te vertrekken. Peter brengt ze weg naar het vliegveld en het valt hem duidelijk zwaar. En hij is niet de enige, Cindy en Jessica vinden het ook moeilijk om zonder Peter weg te gaan. Dat blijkt ook wel bij het afscheid, waar de tranen duidelijk vloeien. Met een gebroken hart ziet Peter het tweetal vertrekken door de poortjes van de douane. Hij blijft nog op het vliegveld, totdat het vliegtuig dan ook echt vertrokken is en stapt dan pas in zijn auto. Een eenzaam gevoel bekruipt hem. Hij is dan ook blij, als hij weer thuis is. En dan beseft hij zich ook meteen, dat hij dit huis hier in Ecuador ook als zijn thuis ziet. Maar hij is ook blij, als hij ziet dat Juan hem op staat te wachten. Die weet dat Peter het nu even zwaar heeft en behoeft heeft aan steun.

En Peter is blij met die steun. Zwijgend lopen ze naar binnen, soms hoeven er geen woorden gesproken te worden om elkaar te begrijpen. Juan zegt dan tegen Peter: 'Een pilsje?'

Peter knikt, en bukt zich dan, om Queque op te pakken, die om aandacht staat te bedelen. 'Zo, jij begint al behoorlijk zwaar te worden!'

Queque laat zich maar wat graag vertroetelen door Peter, die daarmee zijn eenzaamheid en het gemis van Cindy en Jessica verdringt. Juan komt terug met een flesje bier en kijkt hoe Peter het kuiken aait.

'Eigenlijk wel gek, hoe iedereen dit kuiken zo snel geaccepteerd heeft. Ze vonden het eerst wel vreemd, maar na een paar dagen leek het al normaal als het achter je aan hobbelde. Ze vinden het wel leuk, dat Queque je overal volgt.'

'Dat is eigenlijk ook, omdat ze niet weten, wat het eigenlijk is. Ik vraag me af, hoe ze er over denken, als het dadelijk een heel stuk groter is.'

Juan zegt dan: 'Peter, ze hebben wel een vermoeden, ze hebben immers ook die vogel zien vliegen, toen jij ontvoerd was. Ze praten er niet altijd over, als ik erbij ben, maar soms hebben ze het niet in de gaten, dat ik er ben en dan hoor ik ze erover praten. Ze zijn meer nieuwsgierig, dan bang. Misschien ook wel, omdat die vogel jou toen beschermd heeft, en laatst ook Cindy en Jessica. Het geeft ze schijnbaar een veilig gevoel, dat er iets of iemand over jullie schijnt te waken.'

'O, zo had ik het nog helemaal niet bekeken.'

Peter zucht eens diep en zegt dan: 'Het is verdomme ook allemaal verwarrend, wat mij en ook Cindy gebeurd. Afgelopen jaar was als een achtbaan, alleen weet je absoluut niet wat er op je af komt. En het gaat allemaal met zo'n sneltreinvaart, dat ik het amper bij kan houden.'

'Dat het allemaal snel gaat, dat kun je wel stellen. Vorig jaar was je nog niet eens getrouwd, en nu ben je multi-miljonair, met een mooie vrouw, een eigen haciënda met onderzoekscentrum en een kind, al is dat niet van je eigen.'